Η ορθή κανονιστικά απόφαση του Πορτογάλου Λουίς Γκοντίνιο (με τη σύμφωνη γνώμη του συμπατριώτη του VAR Μιγκέλ Ούγκο) να ξεπεράσει αμέσως και χωρίς κανένα δισταγμό τη φάση με το «χέρι» του Σίντκλεϊ στην απόπειρα σέντρας του Αγκιμού Καμαρά είναι κόλαφος για το διαβόητο δίδυμο «Φωτιάς – Τζοβάρας», που με τις αποφάσεις τους στο ματς ΠΑΟΚ – ΟΦΗ απέδειξαν γιατί η ελληνική διαιτησία – που θυμίζει κακοήθες μελάνωμα – δεν πρόκειται να δει ποτέ προκοπή.
Μια διευκρινισμένη από την ίδια τη FIFA περίπτωση «παράβασης» (η μπάλα πάει στο χέρι αφού πρώτα έχει προσκρούσει σε άλλο σημείο του σώματος του ποδοσφαιριστή) έτυχε από τους εκπροσώπους του «μελανώματος» Φωτιά και Τζοβάρα μιας απολύτως ελληνικής ανάγνωσης, η οποία οδήγησε σε ένα έγκλημα σε βάρος του ΟΦΗ και του ποδοσφαίρου, που δύσκολα θα ξεχαστεί και θα παραμείνει εσαεί αδικαιολόγητο.
https://athlosnews.gr/klatenbergk-thelo-na-epanafero-tous-ellines-diaitites-sta-nterbi-lathos-tou-fotia-sto-paok-ofi/
Η στάση των Γκοντίνιο – Ούγκο απέναντι σε μια παρόμοια (σχεδόν ίδια) φάση και πάλι στην Τούμπα, αυτή τη φορά σε βάρος του ΠΑΟΚ, τονίζει σε υπερθετικό βαθμό την ακραία απαξία και παρακμή αυτού του μορφώματος – «μελανώματος» που (αυτο)αποκαλείται «ελληνική διαιτησία» και έχει την απαίτηση να διαχειρίζεται η ίδια με τα γνωστά εργαλεία της τις εγχώριες διοργανώσεις.
Είναι γνωστό πως το ποδόσφαιρο έχει μια εξαιρετικά δυναμική εσωτερική δικαιοσύνη, αργά ή γρήγορα αποδίδει στον καθένα αυτό που αξίζει, αυτό που ο ίδιος έχει προετοιμάσει να του συμβεί, τίποτε δεν είναι τυχαίο και τίποτε δεν κρατάει για πάντα.
Ο Φωτιάς με τον Τζοβάρα για λόγους που οι ίδιοι (ίσως και μερικοί ακόμη πασίγνωστοι) γνωρίζουν αποφάσισαν «να βάλουν το κεφάλι τους στον πάγκο του χασάπη» και να εκτεθούν ανεπανόρθωτα σε μια τόσο καθαρή και διευκρινισμένη περίπτωση, ώστε σήμερα, μετά την ακριβώς αντίθετη (και ορθή) απόφαση του Λουίς Γκοντίνιο εκείνη η απόφασή τους να κρίνεται εγκληματική σε βάρος της ακεραιότητας του αγώνα ΠΑΟΚ – ΟΦΗ και απολύτως ενδεικτική της νοοτροπίας των διαιτητών στα χρόνια της εξυγίανσης.
https://athlosnews.gr/to-pisoplato-chtypima-tou-evergetimenou-fotia-ston-evergeti-tou-klatenbergk/
Βεβαίως, ουδείς μπορεί να ασχοληθεί στα σοβαρά με τη στάση που κράτησαν απέναντι στη φάση Αγκιμπού – Σίντκλεϊ οι γνωστοί εργολάβοι της ενημέρωσης, θα ήταν αστείο να καταναλωθεί και ο ελάχιστος χρόνος για να διαβάσει κανείς σεντόνια ολόκληρα από τα οποία είχε επιμελώς παραληφθεί, προς δόξαν του αφεντικού που πλερώνει, η φάση-ορόσημο του αγώνα.
Οι άνθρωποι, επαγγελματίες του ακραίου ψεύδους και των επικοινωνιακών κατασκευών είναι, δεν είναι μαλ@@@ να υπερασπίζονται το ποδόσφαιρο και τους κανονισμούς του, άλλωστε αυτοί υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούν το αφεντικό, τα υπόλοιπα είναι για τους κουτόφραγκους και για κάθε περίπτωση που μας βολεύουν.
Ούτε εξέπληξε κανένα η στάση του κ. Κάκου, ενός αμισθί κριτή διαιτητικών αποφάσεων «έτσι το είδε, έτσι το έκρινε», σιγά τώρα μη δώσει λογαριασμό σε κανένα επειδή στο ματς με τον ΟΦΗ «αλλιώς το είδε, αλλιώς το έκρινε». «Δικό του» είναι το κανάλι και η εκπομπή, ό,τι θέλει λέει! Περί αξιοπιστίας κολοκυθόπιτα!
Αυτός που αισθάνεται απολύτως δικαιωμένος από την δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου είναι ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ, που σιωπηλά, αλλά σταθερά, έχει παρκάρει στην κατάψυξη τον Φωτιά και τον Τζοβάρα διαμηνύοντας με έμμεσο πλην σαφή τρόπο τον αποτροπιασμό του για εκείνη την ιστορική απόφαση τους, την χειρότερη που μέχρι σήμερα έχει καταγραφεί στο πρωτάθλημα της περιόδου 2021/2022.
Ο Άγγλος επικεφαλής της ΚΕΔ μπορεί να «επιχαίρει» (δεν νομίζω πως το κάνει, αλλά το δικαιούται) για την άποψη του για το υλικό που διαθέτει η ελληνική διαιτησία και την εικόνα που αυτό παρουσιάζει, μπορεί να «ικανοποιείται» (ούτε αυτό νομίζω πως το κάνει) επειδή όλες οι ενστάσεις του για την ποιότητα των Ελλήνων διαιτητών αποδείχθηκαν ασφαλείς, μπορεί να έχει καταλήξει (αυτό μάλλον το έχει κάνει) πως μόνο με μια «αιματηρή θυσία» μπορεί αυτό το μαγαζί να προσβλέπει σε μια μελλοντική διόρθωση, αλλιώς είναι οριστικά χαμένη υπόθεση, αλλά αντιλαμβάνεται ταυτόχρονα ότι το χάος που έχει να διαχειριστεί μπορεί να απειλήσει και τον ίδιο.
Δεν είναι, άλλωστε, λίγοι εκείνοι που ευθέως καταγράφουν ή υπονοούν ότι πολλές από τις αποφάσεις των διαιτητών, ειδικά σε αγώνες των αποκαλούμενων «μικρομεσαίων» ομάδων μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να κριθούν από περίεργες έως κατευθυνόμενες, ακριβώς για να ενισχύσουν την εικόνα μιας διαιτησίας που δεν έχει παρουσιάσει καμία πρόοδο, άρα τι ανάγκη έχουμε τον Κλάτενμπεργκ; Μπουρδέλο μπορούμε να τα κάνουμε και μόνοι μας!
Ο δρόμος για να μην χαθεί οριστικά το παιχνίδι και να μην κυλήσουν οι ελληνικές διοργανώσεις στην απαξία διοργανώσεων που παρουσιάζονται σε στρατοκρατικά καθεστώτα ή στη σαπίλα που χαρακτηρίζει ποδοσφαιρικές δικτατορίες είναι μακρύς, δύσκολος, αλλά είναι απαραίτητο να διανυθεί από όσους εξακολουθούν να επενδύουν και να ενδιαφέρονται για το άθλημα και την αξιοπιστία του. Ακόμη και από την κυβέρνηση, που έχει κάθε λόγο να επιθυμεί ακέραιους αγώνες και αξιόπιστες διοργανώσεις «για να μην τα ακούει η ίδια» και για να αποκαταστήσει ένα μίνιμουμ ισονομίας στο χώρο.
Ο Φωτιάς με τον Τζοβάρα αυτόν τον δρόμο άνοιξαν με τις αποφάσεις τους κι ο Γκοντίνιο με τον Ούγκο τον φώτισαν, ένα ποδόσφαιρο χωρίς Φωτιάδες και Τζοβαραίους θέλει δουλειά πολλή και κανένας δεν περισσεύει.