«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν» για τον νέο εθνικό προπονητή, με δεδομένο πως όσοι πριν τα δύο ματς με την Ισπανία και το Κόσοβο αποθέωναν έναν Φαν’τ Σχιπ «και τη μεγάλη πρόοδο που παρουσίασε η ομάδα μα αυτόν προπονητή» (μεταξύ τους κι ένας αστείος ονόματι Βρακάς «που τον έφερε» στην εθνική ομάδα) ανέκρουσαν πρύμναν και ξεκίνησαν να «το ξανασκέφτονται», ο εστί μεθερμηνευόμενο «ο κ. Φαν’τ Σχιπ μας τελείωσε».
Στην εξίσωση μπήκαν ήδη διάφορα ονόματα, μέχρι και για τον Φερνάντο Σάντος ακούστηκε, παρουσιάστηκαν περιγραφικά «τα προσόντα ενός κανονικού εθνικού προπονητή», έγιναν νύξεις και το ετήσιο μπάτζετ που είναι διατεθειμένη να διαθέσει η ΕΠΟ, μόλις ακούστηκε το νούμερο όλοι όσοι έβλεπαν στον ύπνο τους τον Σάντος γύρισαν πλευρό, τελικά εκείνοι που θα πάρουν την απόφαση δεν έχουν μιλήσει ακόμη, περιμένουν να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός πρώτα.
https://athlosnews.gr/vrakas-gia-fant-sip-grammeno-kai-exygiansi-kaike-to-kefalaio-zagorakis-i-diaitisia-einai-poly-kalyteri-pleon/
Αυτοί που θα αποφασίσουν προφανώς και δεν είναι τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ, ούτε ο Φύσσας με τον Κωνσταντινίδη. Όλο αυτό το παρεάκι θα εμπλακεί στην υπόθεση μόνο για να επιβεβαιώσει, είτε με την κατάθεση της σχετικής εισήγησης, είτε με το χέρι υψωμένο και θετική την ψήφο το όνομα που θα επιλέξουν άλλοι, εκτός του Πάρκου Γουδή.
Αυτοί οι άλλοι είναι οι ίδιοι με εκείνους που διαχειρίζονται το μαγαζί της ΕΠΟ από τον Οκτώβριο του 2016 μέχρι τώρα με διάφορες διοικήσεις, συγκροτούν κάθε φορά ένα παραμάγαζο, δίνουν εντολές στους «δικούς τους» και απαιτούν πλήρη υποταγή, διαφυγή από τον εφιάλτη αυτό δεν υπάρχει καμία.
Ο νέος εθνικός προπονητής, όποιος και αν επιλεγεί, δεν πρόκειται να εγκατασταθεί στο Πάρκο Γουδή και στο προπονητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά για τις προπονητικές του ικανότητες ή για το όραμα που έχει για την ομάδα (όλοι έχουν από ένα όραμα σε αυτή τη ζωή), για τη φιλοσοφία του για το «επιθετικό ποδόσφαιρο του κάθε Βρακά» ή για το «κλικ» που θα κάνει στους ποδοσφαιριστές το όνομα του.
Όλα αυτά είναι στοιχεία που τα βρίσκει κανείς εν αφθονία σε όλους τους ατζέντηδες, ο κάθε ένας από αυτούς όλο και κάποιον «προπονηταρά» εκπροσωπεί, μόνο που για να προκύψει συμφωνία θα χρειαστεί να διευκρινιστούν κάποιες επιπλέον λεπτομέρειες.
Ο νέος εθνικός προπονητής θα πρέπει να είναι ολιγαρκής, να θεωρεί μεγάλο ποσό τα εξακόσια χιλιάρικα το χρόνο (για τον ίδιο και την ομάδα του), να τρέφει βαθύτατη και καθημερινή ευγνωμοσύνη σε αυτούς που θα τον επιλέξουν (από τα αζήτητα ακόμη καλύτερα), να είναι έτοιμος να ανταποδώσει την προτίμηση και την επιλογή και να διαθέτει ακοή στο 100%, όπου κι αν βρίσκεται, ό,τι κι αν κάνει.
Τα παλληκάρια που θα πάρουν τις αποφάσεις και θα δώσουν εντολή να υλοποιηθούν από τους δήθεν διοικούντες την ΕΠΟ είναι ξεκάθαρα για το πακέτο των προσόντων του νέου προπονητή, όπως και για το τι ακριβώς αναζητούν σε αυτόν. Περίπτωση να παρεκκλίνουν από το στόχο τους δεν υπάρχει καμία, το βασικό κριτήριο επιλογής είναι να «αναδείξουμε στην εθνική τον παικταρά τον Σβάρνα, ποιος Μανωλάς τώρα και ποιος Παπασταθόπουλος…» κι όταν ο κάθε Σβάρνας μπάζει από παντού στέλνουμε στη θέση του τον κύριο Μήτογλου με δύο ματς στην πρώτη ομάδα και μια αποβολή!
Είναι τόσο απλά και καθαρά στο μυαλό τους όλα γύρω και μέσα στην εθνική ομάδα, τόσο σίγουροι εμφανίζονται για το σχέδιο τους όσο σίγουροι είναι πως ο κυρ Δημητρίου (της Λώρας παρακαλώ) αν του πεις να πέσει από τον δέκατο όροφο, θα σε ρωτήσει μόνο που θέλεις να προσγειωθεί…
Η εθνική ομάδα θα συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο του «περίπου», δηλαδή όλα και όλοι και στο πάγκο και στα γραφεία και στο γήπεδο θα είναι «περίπου», δηλαδή περίπου προπονητές, περίπου τεχνικοί διευθυντές, περίπου διεθνείς ποδοσφαιριστές, περίπου ικανοί να στηρίξουν αυτό το κωμικό αφήγημα «έγινε πρόοδος και όλοι το βλέπουν», την ώρα που η εθνική ψάχνει τηλεοράσεις για να δει το Μουντιάλ.
Δεν είναι ότι δεν θέλει αυτή η εθνική ομάδα να προκριθεί στο Euro 2024, είναι ότι δεν μπορεί και δεν πρόκειται να μπορέσει όσο όλα γύρω της και μέσα της είναι «περίπου», όταν οι κλήσεις των διεθνών γράφονται σε χαρτοπετσέτες στις καφετέριες της Γλυφάδας, όταν μόνιμο άγχος είναι οι δικαιολογίες σε βάρος κάποιων που λείπουν, όταν κανένας από την επίσημη ΕΠΟ δεν έχει τα cojones να ξεκινήσει να οργανώσει ένα συγκρότημα από την αρχή, χωρίς να τρέμει το αφεντικό και τους παρατρεχάμενους.
Αυτά τα ολίγα για την «νέα εθνική ομάδα και τον νέο προπονητή», τα υπόλοιπα σε δύο χρόνια τέτοιες μέρες που θα κλαίνε όλοι με μαύρο δάκρυ ένα ακόμη αποκλεισμό.