Στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, ο Μίτσελ έκανε δηλώσεις σε ισπανικό ΜΜΕ υποστηρίζοντας πως ο λόγος για τον οποίο δεν ανέλαβε ποτέ τη Ρεάλ είναι επειδή κάποιος στη διοίκηση δεν τον συμπαθεί. Φρόντισε μάλιστα να ξεκαθαρίσει πως αυτός ο κάποιος δεν είναι ο Φλορεντίνο Πέρεθ, με τον οποίο διατηρεί «άριστες σχέσεις».
Καμιά 40αριά μέρες αργότερα ωστόσο, την άποψη του Μίτσελ περί «αρίστων σχέσεων» φάνηκε να μην τη συμμερίζεται η άλλη πλευρά: μια από τις περιβόητες αποκαλύψεις της Confindencial για τα όσα είχε πει κατά καιρούς ο πρόεδρος της Ρεάλ για διάφορους ανθρώπους του ποδοσφαίρου, αφορούσε τον 58χρονο τεχνικό: «Ο Μίτσελ είναι απατεώνας. Είναι χάλια προπονητής. Έχει έναν δημοσιογράφο, τον Ντε Λα Μορένα, που τον προωθεί. Δεν είναι προπονητής. Αφήνει τον Μάτα εκτός για να παίζει ο γιος του (ο Αντριάν Γκονθάλεθ). Ελάτε τώρα, όλοι το βλέπουμε»…
Πέρεθ κατά Μίτσελ: Είναι απατεώνας και χάλια προπονητής, έβαζε τον γιο του αντί του Μάτα
Εδώ και λίγες εβδομάδες, αρκετοί οπαδοί της Χετάφε σχεδόν… αποθεώνουν τον Φλορεντίνο Πέρεθ για όσα φέρεται να είχε πει σε βάρος του Μίτσελ. Ο λόγος είναι αυτονόητος. Η Χετάφε είναι η μοναδική ομάδα στη φετινή La Liga που μετά από επτά αγωνιστικές έχει ένα μηδενικό στη βαθμολογία της. Το χειρότερο όμως είναι άλλο. Μόλις λίγες μέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, ο ίδιος ο Μίτσελ ήταν εκείνος που επιβεβαίωνε ότι κλήθηκε να διαχειριστεί το καλύτερο ρόστερ στην ιστορία της Χετάφε!
Το βράδυ της Κυριακής οι Μαδριλένοι έχασαν με το κολακευτικό 2-0 από την Μπέτις, σε ένα ματς που το σκορ θα μπορούσε να έχει πάρει αστρονομικές διαστάσεις αν οι Σεβιγιάνοι ήταν στοιχειωδώς αξιοπρεπείς στην τελική προσπάθεια. Οι οπαδοί της Χετάφε ξέσπασαν στο twitter, εκφράζοντας φόβους πως η ομάδα τους φέτος θα γράψει ιστορία με αρνητικό ρεκόρ βαθμών. Κυρίως όμως, όλοι τους συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι ο Μίτσελ πρέπει να φύγει άμεσα…
Η Χετάφε ήταν η πρώτη ομάδα μεγάλης κατηγορίας στην καριέρα του Μίτσελ (καλοκαίρι του 2009). Και η μοναδική στην οποία κατάφερε να ολοκληρώσει δυο σεζόν. Στην πρώτη του χρονιά, οι Μαδριλένοι τερμάτισαν 6οι, το καλύτερο πλασάρισμα στη σύντομη ιστορία τους στη La Liga (ιδρύθηκαν το 1983 και από το 2004 που ανέβηκαν για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία, έλειψαν μονάχα την περίοδο 2016/17).
Λογικότατα, αρκετοί θεώρησαν ότι ο Μίτσελ ήταν ένας χαρισματικός καθοδηγητής και περίμεναν πώς και πώς τη δεύτερη σεζόν του. Η Χετάφε τερμάτισε 16η, μόλις έναν βαθμό πάνω από την επικίνδυνη ζώνη και τα τσανάκια τους χώρισαν το καλοκαίρι του 2011. Τον Φεβρουάριο του 2012 η Σεβίλλη θέλησε να του δώσει μια ευκαιρία και έντεκα μήνες αργότερα τον έδιωξε, ευρισκόμενη στη 12η θέση της βαθμολογίας Γενάρη μήνα.
Η επόμενη περιπέτειά του ήταν στον Ολυμπιακό. Που μέχρι σήμερα παραμένει η δεύτερη μακροβιότερη ομάδα της καριέρας του, ρεκόρ που δύσκολα θα σπάσει αν αναλογιστούμε όσα έχουν μεσολαβήσει από τότε. Οι μετοχές του ανέβηκαν στον Πειραιά, αλλά πήραν άμεσα την κάτω βόλτα εκ νέου: η Μαρσέιγ τον απέλυσε λίγο πριν τη λήξη της σεζόν με την ομάδα στην 15η θέση, ενώ η Μάλαγα πλήρωσε πολύ ακριβά την επιλογή της.
Όταν αποφάσισε να τον απομακρύνει στα μέσα Ιανουαρίου, ήταν ήδη τελευταία και ο υποβιβασμός αναπόφευκτος. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, η ομάδα της Ανδαλουσίας προσπαθεί ακόμη να επιστρέψει στην Πριμέρα…
Μετά από έναν χρόνο (αγωνιστικά μισό αφού η Κλαουσούρα διακόπηκε το 2020 λόγω κορωνοϊού) στο Μεξικό και έναν ακόμη στην ανεργία, ο Μίτσελ επέστρεψε στη Χετάφε αφού οι άνθρωποί της έκριναν πως ήταν ο ιδανικός διάδοχος του Χοσέ Μπορδαλάς, που μετά από πέντε επιτυχημένες σεζόν στη Μαδρίτη (και μια 5η θέση-ρεκόρ το 2019) την έκανε για τη Βαλένθια…
Ο χρόνος αποδείχθηκε σκληρός κριτής για τις όποιες προπονητικές ικανότητες του Μίτσελ. Παρ’ όλα αυτά, η διοίκηση της Χετάφε θεώρησε ότι όπως και στην πρώτη σεζόν της πρώτης του θητείας εκεί, θα μπορούσε φέτος να κάνει κάτι αντίστοιχο. Στην τελική και καλύτερο ρόστερ θα είχε και πολύ πιο έμπειρος είναι (μετά από τόσες κατραπακιές). Ίσως η απόλυση να έρθει πριν καν προλάβει να κλείσει 24ωρο στον αέρα το παρόν κείμενο. Ίσως και να αργήσει λίγο ακόμη, στην προσπάθεια των Μαδριλένων να χωνέψουν πώς την πάτησαν έτσι. Το σίγουρο είναι ότι ο ίδιος ο σενιόρ έχει ρίξει λευκή πετσέτα: «Μετά από επτά σερί ήττες, δεν είναι εύκολο να ανακάμψεις ψυχολογικά» δήλωσε χθες το βράδυ…
Μέχρι το καλοκαίρι, οι οπαδοί της Χετάφε ήταν μαζί με εκείνους του Ολυμπιακού οι μοναδικοί που είχαν θετικά συναισθήματα για τον προπονητή Μίτσελ. Πλέον, οι Ολυμπιακοί απέμειναν μόνοι τους. Σε μια θητεία που κράτησε 23 μήνες και ολοκληρώθηκε με τους Ερυθρόλευκους να μην είναι στην κορυφή της βαθμολογίας – σε μια εποχή που η ποιοτική διαφορά από τους υπόλοιπους ήταν χαοτική -, ο Μίτσελ έζησε τις μεγαλύτερες στιγμές της προπονητικής του καριέρας.
Το ερώτημα για το αν ο σενιόρ είναι καλός προπονητής ή όχι, νομίζω ότι έχει απαντηθεί τελεσίδικα: δεν είναι καν προπονητής. Στον Ολυμπιακό είχε την τύχη να βρει καλό υλικό – και να το ενισχύσει με κάποιες δικές του επιτυχημένες επιλογές -, γλίτωσε την απόλυση δυο φορές μέσα σε λίγες εβδομάδες ελέω Μήτρογλου (αρχικά στη Λιβαδειά και στη συνέχεια στις Βρυξέλλες) και τελικά κατάφερε να κάνει 3+3 νίκες στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Η βραδιά στο Ολντ Τράφορντ θα τον στοιχειώνει για πάντα (ήταν τότε που ήθελε να ξανανικήσει την πρωταθλήτρια Αγγλίας, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, για να στείλει μήνυμα στη Ρεάλ πόσο μεγάλος προπονητής είναι), όπως και το 0-3 από τον Παναθηναϊκό που συνιστά την πιο βαριά εντός έδρας ήττα του Ολυμπιακού σε αιώνιο ντέρμπι εδώ και 60 χρόνια.
Πώς κατάφερε ο Μίτσελ να παραμείνει σχεδόν δυο χρόνια στο Καραϊσκάκη; Καταρχάς, η αύρα του ήταν ακόμη στη θέση της: οι τότε παίκτες είχαν να το λένε πως στο μπλα μπλα ήταν άπιαστος και στις ομιλίες πριν τα παιχνίδια σε έκανε να νιώθεις άτρωτος. Στην τελική, ελάχιστοι στον κόσμο εκείνη την εποχή θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν μια προσωπικότητα σαν τον Μίτσελ.
Έπειτα ήταν η ρέντα. Από σίγουρα απολυμένος (οι Ερυθρόλευκοι είχαν ήδη προχωρημένες συνομιλίες με τον… καλλιτεχνικό ιμπρεσάριο Φαν Μάρβαϊκ μετά την αγχωτική νίκη της πρεμιέρας με την Καλλονή), ο Μίτσελ πήρε στη Λιβαδειά παράταση χρόνου χάρη στο χατ τρικ του (αναπληρωματικού!) Μήτρογλου.
Εκείνο το βράδυ στάθηκε διπλά τυχερός διότι επί της ουσίας ματαιώθηκε η διαφαινόμενη πώληση του Κώστα στη Σασουόλο. Και κάπως έτσι, όταν έφτασε να παίζει το κεφάλι του στις Βρυξέλλες, ο Μήτρογλου ήταν και πάλι εκείνος που τον κράτησε οριστικά στον πάγκο. Μαζί και ο Ρομπέρτο βεβαίως. Σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει γνωρίσει πανωλεθρία, οι Ερυθρόλευκοι όχι μόνο γλίτωσαν από τις αμέτρητες ευκαιρίες (και πέναλτι) των Βέλγων, αλλά έκαναν γκολ σχεδόν κάθε τους επίθεση.
Για να είμαι απόλυτα δίκαιος, ο Ρομπέρτο ήταν επιλογή του Μίτσελ. Και εκείνη την γκάφα στη Λισαβόνα την ξεπλήρωσε όχι μόνο στο Βέλγιο, αλλά και στον β’ γύρο με την Μπενφίκα που ουσιαστικά έπαιζε μόνος του κόντρα στους Πορτογάλους. Κάτι που επανέλαβε έναν χρόνο αργότερα με τη Γιουβέντους. Τότε που ο Μίτσελ είχε την έμπνευση να βγάλει τον Μήτρογλου (που κρατούσε μόνος του δυο παίκτες πίσω) και να φέρει όλη τη Βέκια Σινιόρα μέσα στην περιοχή σε μια πρωτοφανή ποδοσφαιρική αιχμαλωσία…
Σήμερα όμως, μετά από τόσες απανωτές αποτυχίες, ο 58χρονος Ισπανός δύσκολα θα έπειθε τους παίκτες μιας μεγάλης – ή έστω κανονικής – ομάδας ότι αυτός είναι ο ιδανικός για να τους καθοδηγήσει. Άσε που υπάρχει μια ολόκληρη γενιά παικτών που ήταν αγέννητη όταν ο σενιόρ σταματούσε το ποδόσφαιρο, ενώ οι σημερινοί 30άρηδες ήταν μόλις πέντε χρονών την εποχή που ο Μίτσελ άφησε τη Ρεάλ για τα τελευταία του ένσημα στο Μεξικό.
Η Χετάφε «με το καλύτερο ρόστερ στην ιστορία της» πληρώνει ήδη ακριβά το τίμημα να πάει κόντρα στην (ποδοσφαιρική) λογική με το να εμπιστευτεί ξανά έναν άνθρωπο που η εκεί επιτυχία του πριν από μια δεκαετία αποδείχθηκε συγκυριακή. Οτιδήποτε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «διάκριση» δεν αποτελεί εφικτή περίπτωση πλέον κι εκείνο που απομένει είναι να μην εξελιχθεί σε εφιάλτη μια σεζόν που υποτίθεται ότι θα έκρυβε ευχάριστες εκπλήξεις.
Το μοιραίο για τον Μίτσελ δεν φαίνεται να αργεί. Και τούτη η απόλυση δεν θα μοιάζει με τις άλλες. Βαδίζοντας σιγά σιγά προς τα 60, όλα δείχνουν ότι η φετινή ήταν η τελευταία του ευκαιρία στη La Liga, αφού δύσκολα θα βρεθεί άλλη ομάδα να πάρει τέτοιο ρίσκο. Συν τοις άλλοις, δεν υπάρχει και καμία άλλη στην Ισπανία που να έχει έστω μια καλή ανάμνηση από εκείνον…