Παναγιώτης Αγγελόπουλος και Δημήτρης Διαμαντίδης. Ο ένας είναι συνιδιοκτήτης της ΚΑΕ Ολυμπιακός. Ο άλλος ένας από τους σημαντικότερους αθλητές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ που έχει πλέον εγκαταλείψει την ενεργό δράση.
Σε ένα κανονικό μέρος αυτού του πλανήτη, μια κοινή – έστω και «κουτσομπολίστικη» – φωτογραφία με δυο ανθρώπους σαν τους προαναφερθέντες, θα ήταν κάτι το φυσιολογικό. Στα δικά μας μέρη όμως, για πολύ κόσμο η συγκεκριμένη φωτογραφία συνιστά έως και ποινικό αδίκημα.
Τι ακριβώς έχει να χωρίσει ο πρόεδρος ενός τεράστιου συλλόγου με έναν πρώην αθλητή του αιώνιου αντιπάλου του; Και γιατί να γίνεται τέτοιος ντόρος επειδή οι δυο τους βρέθηκαν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή, εν προκειμένω στην Πάρο από την οποία έχει ήδη περάσει η μισή Ελλάδα και το ένα… δέκατο της Ευρώπης; Παρ’ όλα αυτά, ο μέσος Ολυμπιακός μέσα του ή απέξω του σκεφτόταν κάτι τέτοιο: «Αντί να τον καρπαζώσει, κάθεται και του μιλάει λες και είναι φιλαράκια»…
Πιθανολογώ πως τα παραπάνω ερωτήματα δεν πρόκειται να τα θέσει κανένας συνάδελφος. Το FWS.GR όμως δημιουργήθηκε ΚΑΙ γι’ αυτό. Κυρίως γι’ αυτό. Να παίρνει θέση εκεί όπου οι άλλοι διστάζουν, μπροστά στο προσωπικό κόστος ή αυτό του μέσου στο οποίο εργάζονται. Καθένας στη δουλειά του όμως κι εμείς στη δική μας…
Ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημα που οδήγησε αρκετούς Ολυμπιακούς στο να βρίζουν και να καταριούνται ή στην καλύτερη περίπτωση να ειρωνεύονται τον Αγγελόπουλο με αφορμή τη φωτογραφία με τον Διαμαντίδη; Προφανώς όχι η ίδια η φωτογραφία, αλλά τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ εδώ και πολλά χρόνια. Και ναι, οι ήττες οι δικές σου όταν συνδυάζονται με θριάμβους του αντιπάλου σου, πληγώνουν περισσότερο…
Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές έχω καυτηριάσει την πολλάκις παθητική στάση των Αγγελόπουλων στα όσα συνέβαιναν μπροστά ή πίσω από τα μάτια τους. Ή τον τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων, σε ένα άθλημα που ζέχνει απ’ όπου κι αν το πιάσεις. Ακόμα και ο Σιορ Σταύρος ο Κοντονής πρέπει να είχε ξεκαρδιστεί από μέσα του όταν έκανε λόγο για τον «φάρο». Μιλάμε για το άθλημα που μόλις κόπηκαν τα χαρτζιλίκια της ΕΟΚ, σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν «ξαφνικά» ότι κάτι δεν πάει καλά. Και κάποιοι εξ αυτών θυμήθηκαν εκ νέου πόσο πολύ «Ολυμπιακάρες» είναι..
Ο Διαμαντίδης υπήρξε ένας τεράστιος αθλητής που κατέκτησε τα πάντα. Τα πάντα εκτός από εκείνο το καταραμένο το Μουντομπάσκετ, που πιστέψαμε όλοι ότι ήταν δικό μας επειδή κάναμε τη μεγαλύτερη μπασκετική έκπληξη όλων των εποχών στον ημιτελικό.
Ο Διαμαντίδης υπήρξε και το κόκκινο πανί για τους οπαδούς του Ολυμπιακού όμως, στο μυαλό των οποίων η εικόνα του Μήτσου είχε τη μορφή του Βελζεβούλ. Κάθε διαιτητική αδικία σε βάρος των Πειραιωτών είχε αντίκτυπο στον Διαμαντίδη. Κάθε ευνοϊκό σφύριγμα προς τον ίδιο ή κάποιον συμπαίκτη του, καθιστούσε τον Διαμαντίδη «εχθρό του λαού». Κάθε διαμαρτυρία του έκανε αρκετούς Ολυμπιακούς να αναζητούν σχολές… Βουντού προκειμένου να του κάνουν τα χειρότερα, ακόμα και από τηλεοράσεως. Και κάθε παρεκτροπή του, έβγαζε σε πολλούς τον σαδιστή που κρύβουν μέσα τους.
Ποιο ήταν το «έγκλημα» του Διαμαντίδη; Ότι ήταν ο ηγέτης μιας ομάδας που εκτός από σπουδαία – το αποδεικνύουν κυρίως οι ευρωπαϊκοί της τίτλοι – απολάμβανε και την εύνοια της διαιτησίας, όπου και όποτε αυτό κρινόταν απαραίτητο. Κυρίως όμως, ότι οι νίκες και οι τίτλοι του πλήγωσαν βαριά το οπαδικό γόητρο των αντιπάλων του.
Υπήρξαν περιστάσεις κατά τις οποίες ο Δημήτρης έβγαζε έναν εντελώς διαφορετικό – προς το κακό – χαρακτήρα σε σχέση με αυτόν που πραγματικά είναι έξω από τα γήπεδα. Ακόμη όμως κι αν ήταν ο μεγαλύτερος αληταράς που πέρασε ποτέ από το ελληνικό μπάσκετ, για ποιο λόγο θα πρέπει το αυτονόητο, δηλαδή μια φωτογραφία σαν την επίμαχη, να προκαλεί τέτοιες αντιδράσεις;
Αν κάτσω να απαριθμήσω τα λάθη των Αγγελόπουλων, όπως τα κατέγραψα όλα τα προηγούμενα χρόνια μέσα από τις σελίδες του «Φωτός», το σκρολάρισμα του κειμένου προς τα κάτω θα χρειαζόταν ώρες μέχρι να φτάσει κάποιος στο τέλος του. Το να βγάλει ο Παναγιώτης μια φωτογραφία με τον Διαμαντίδη όμως, σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά. Και 100% δεν έχει καμία σχέση με τις απώλειες τίτλων και τη διαιώνιση ενός πενταβρώμικου παρασκηνίου…
Έχουν κατηγορηθεί για πολλά οι Αγγελόπουλοι, μεταξύ αυτών και για το ότι η συμπεριφορά και ο τρόπος διακυβέρνησής τους παραπέμπει σε… Φιλοθέη και όχι σε Πειραιά. Το παραπάνω φαντάζει ακριβές, αλλά δεν είναι. Στην πραγματικότητα, ο τρόπος τους θυμίζει Λος Άντζελες και Νέα Υόρκη, ενώ εδώ είναι Ελλάδα. Σας ακούγεται καλό αυτό; Αμ δεν είναι! Θα ήταν, αν υπήρχαν κατάλληλες συνθήκες για ανάλογες προσεγγίσεις. Και κυρίως, αν οι παραβατικές συμπεριφορές τιμωρούνταν όπως θα έπρεπε. Λάθος: αν τιμωρούνταν, σκέτο.
Κανείς Ολυμπιακός δεν θα είχε πρόβλημα με τη φιλοσοφία των Αγγελόπουλων αν έπαιρναν τέσσερα – πέντε σερί πρωταθλήματα. Το «πρόβλημα» είναι ότι δεν παίρνουν. Από τη στιγμή λοιπόν, που δεν μπορούν να εγκαθιδρύσουν μια δυναστεία ανάλογη του ποδοσφαίρου, όποια συμπεριφορά κι αν επιλέξουν, θα «τα ακούνε». Ακόμα και για τον πιο εξωφρενικό λόγο, όπως το να βγάλουν μια φωτογραφία με έναν κορυφαίο πρώην αθλητή…
ΥΓ. Ο Βασίλης Σπανούλης έβγαλε μια πιο «στημένη» φωτογραφία με τον Διαμαντίδη (και όχι μόνο) πριν από κάποιες εβδομάδες. Ευτυχώς, αυτός τη γλίτωσε. Ίσως επειδή όλοι οι Ολυμπιακοί θυμούνται εκείνο το τρίποντο στα μούτρα του «3D», το οποίο σημάδεψε το τέλος της καριέρας του με την απώλεια ενός πρωταθλήματος…