Δαιμονοποιήθηκαν οι εύλογες αντιδράσεις μερικών εκ των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ στο σχέδιο Καταστατικού της FIFA, ειδικότερα αυτές που αναφέρονται στην κατανομή των ψήφων των Μελών (νυν και μελλοντικών) της ΕΠΟ στη Γενική Συνέλευση και στις διαδικασία διορισμού και κατανομής αρμοδιοτήτων μεταξύ του Εκτελεστικού Διευθυντή (CEO) και του προβλεπόμενου αναπληρωτή του, του Εκτελεστικού Γραμματέα.
Στη διαδικασία καταγραφής των απόψεων προέκυψαν, από εσφαλμένες τακτικές, παρεξηγήσεις μεταξύ της FIFA και της ΕΕ της ΕΠΟ, οι οποίες δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι λύθηκαν ή ότι θα λυθούν στη διάρκεια των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης.
Εκτιμώ, πως σε μεγάλο βαθμό οι «εκτελεστικάριοι» της ΕΠΟ έχουν δίκιο, όταν αρνούνται να αποδεχθούν τη λογική της FIFA στα συγκεκριμένα θέματα για λόγους «εθνικής ποδοσφαιρικής νοοτροπίας» τους οποίους «οι ξένοι» είτε αδυνατούν να αντιληφθούν, είτε αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν, επειδή στο πίσω μέρος του μυαλού τους αισθάνονται πανίσχυροι στις υποδείξεις τους.
https://athlosnews.gr/fifa-uefa-aystiri-epistoli-stin-epo-gia-egkrisi-ton-allagon-poy-provlepei-i-olistiki-meleti/
Στο θέμα «των ψήφων» των ερασιτεχνικών Ενώσεων – Μελών της ΕΠΟ η λογική αλληλουχία των πραγματικών γεγονότων οδηγεί στην εκτίμηση πως το δόγμα «μία Ένωση, μία ψήφος» είναι, εκτός από το μόνο αποδεκτό, το μόνο λογικό. Όταν η βασική ιδιότητα που συνέχει όλες αυτές τις Ενώσεις (νυν και μελλοντικές) είναι ο ερασιτεχνικός χαρακτήρας τους είναι κανονιστικά και πρακτικά αδύνατο να διαφοροποιηθεί με μια έξωθεν απόφαση ο αριθμός των εκπροσώπων τους στη Γενική Συνέλευση, η πρόταση αυτή οδηγεί «σε παιδιά και αποπαίδια.
Η πρόταση της FIFA για διευρυμένο (διπλάσιο) αριθμό εκπροσώπων στη Γενική Συνέλευση από Ενώσεις είτε «αστείες» αριθμητικά, είτε φυσικών προσώπων (π.χ. προπονητές) δεν οδηγεί στην επιδιωκόμενη μείωση της επιρροής του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου απέναντι στο επαγγελματικό, στην ουσία την αυξάνει, ενώ αποτελεί «ύβρη» για τις υφιστάμενες Ενώσεις.
Αν από τα πράγματα προκύπτει μια βεβαιότητα για μια αυξημένη συμμετοχή ενός εκ των ποδοσφαιρικών φορέων στη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο στον ΠΣΑΠ, με την έννοια ότι οι ποδοσφαιριστές είναι οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού, ανεξάρτητα με το πώς τους αντιμετωπίζουν μερικοί «νομικοί σύμβουλοι» ομάδων της Super League 1, που λένε ό,τι τους κατέβει για να κάνουν εντύπωση και να δείξουν ότι προσφέρουν υπηρεσίες.
Δεν απέχει καθόλου δε από την πραγματικότητα η επιθυμία κάποιων εκ των «εκτελεστικάριων» να περιλαμβάνεται εκπρόσωπος του ΠΣΑΠ στα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, αντί για τον Εκπρόσωπο της Ένωσης Διαιτητών, η παρουσία ενός διαιτητή – τακτικού μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής είναι ολίγον σόλικη, όταν το Καταστατικό διατυμπανίζει την ανεξαρτησία της διαιτησίας.
Πιστεύω πως η αριθμητική του συμψηφισμού είναι εύκολη, ειδικά όταν πρυτανεύσει η πολιτική σύγκληση μεταξύ της FIFA και των «διαμαρτυρομένων εκτελεστικάριων» της ΕΠΟ, οι οποίοι, επαναλαμβάνω, «έχουν τα δίκια τους».
Στην ίδια, περίπου, λογική εξελίσσεται και η υπόθεση του ορισμού ενός Εκτελεστικού Διευθυντή (CEO) κι ενός αναπληρωτή του (Εκτελεστικός Γραμματέας) και των αρμοδιοτήτων που προβλέπεται στο σχέδιο Καταστατικού της FIFA να έχουν.
Το σχήμα είναι «οδηγός προς μια δικτατορία», μπορεί να εμφανίζεται εξαιρετικά λειτουργικό στη FIFA, θα ανατινάξει και την ύστατη ελπίδα της ΕΠΟ να ορθοποδήσει αν επιβληθεί στο Πάρκο Γουδή. Η Ομοσπονδία ήταν και απαιτείται να εξακολουθήσει να παραμείνει συλλογικό όργανο διοίκησης με πολιτικές και εκτελεστικές αρμοδιότητες, κάθε αλλαγή στην ισορροπία αυτή χρειάζεται πολλή περίσκεψη και βαθιά ανάλυση των πραγματικών ισορροπιών.
Στον μικρόκοσμο της ΕΠΟ συγκεκριμένα πρόσωπα και οι φορτίσεις που τους ακολουθούν οδηγούν αυτόματα σε αρνητικές σκέψεις αν συνδυαστούν με μια κατανομή αρμοδιοτήτων που εύκολα μπορεί (και λόγω εξαιρετικά προβληματικών χαρακτήρων με συγκεκριμένη ψυχοπαθολογία) να οδηγήσει στην επιβολή μιας διοικητικής και λειτουργικής δικτατορίας, η οποία θα εξυπηρετεί γνωστά παρά – ποδοσφαιρικά συστήματα που περιμένουν πως και πώς να πάρουν στα χέρια τους τον πλήρη έλεγχο του «μαγαζιού».
Ο ρόλος του εκλεγμένου προέδρου (και συνακόλουθα της Εκτελεστικής Επιτροπής) τόσο στην πολιτική λειτουργία της ΕΠΟ όσο και στην ευθύνη για την διοικητική και λειτουργική της αξιοπιστία και ακεραιότητα χρειάζεται να παραμείνει ισχυρός, οι αναγκαίες προσαρμογές και οι κατανομές αρμοδιοτήτων απαιτείται πάντα να διευθετούνται με την ευθύνη του προέδρου, ο οποίος, στο κάτω-κάτω της γραφής, εκλέγεται για να διοικήσει μια Ομοσπονδία και ένα άθλημα και όχι για να καταντάει υπάλληλος ενός Εκτελεστικού Διευθυντή.
Πόσο, μάλλον, που ο νυν Πρόεδρος είναι εκτός από εκλεκτός της κυβέρνησης και εκλεκτός της τεράστιας πλειοψηφίας της Γενικής Συνέλευσης που τον εξέλεξε για να διοικήσει και να διαχειριστεί ένα άθλημα με συνεργάτες που ο ίδιος εμπιστεύεται και επιλέγει.
Το ζήτημα χρειάζεται λεπτό χειρισμό, οι διαφορετικές προσεγγίσεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με διοικητικά μέτρα, οι παροικούντες το Πάρκο Γουδή γνωρίζουν πολύ καλύτερα πρόσωπα, καταστάσεις, δεσμεύσεις και εξυπηρετήσεις συμφερόντων, συνεπώς ο λόγος τους έχει βαρύνουσα σημασία, όπως και να τον ακούσει κάποιος.
Υ.Γ. Οι επαφές συνεχίζονται, μια συμφωνία αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, οι διαφορές θα «λυθούν» πριν τη Δευτέρα, αλλιώς, «γαία πυρί μιχθήτω» πριν καλά-καλά μπει ο Αύγουστος!