Για κάθε καταστροφή υπάρχει πάντα ένας κύριος υπαίτιος. Πρωθυπουργός, στρατηγός, πρόεδρος, διευθυντής, ο τίτλος αλλάζει ανάλογα με το πού αναφερόμαστε. Σε ό,τι έχει να κάνει με το ελληνικό μπάσκετ, τα πράγματα είναι λίγο – πολύ γνωστά. Και δεν ανακαλύπτει την Αμερική όποιος σηκώνει το δάχτυλο για να δείξει τους βιαστές του.
Πάνε κάμποσα χρόνια που το άθλημα στην Ελλάδα πληρώνει τις εμμονές ανθρώπων που έγιναν κάποιοι μέσω αυτού. Ανθρώπων που δείχνουν πια να το μισούν ανοιχτά, αφού στην πραγματικότητα ουδέποτε τους ενδιέφερε το καλό του μπάσκετ. Ο βασικός τους σκοπός ήταν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών, αυτών που όλοι παραδέχονται ότι υπάρχουν αλλά (σχεδόν) κανείς δεν βγαίνει να τα ονοματίσει.
https://athlosnews.gr/tsechia-ellada-97-72-poso-akoma-tha-xeftilisete-to-elliniko-mpasket/
Η Ελλάδα γνώρισε έναν ανεπανάληπτο διασυρμό τα ξημερώματα της Δευτέρας. Τουλάχιστον στα 35 χρόνια που εγώ την παρακολουθώ, δεν θυμάμαι τόσο καταστροφική βραδιά. Δεν θυμάμαι ποτέ την ομάδα τόσο ανήμπορη, να διασύρεται με αυτόν τον τρόπο από αντίπαλο συγκεκριμένων δυνατοτήτων και μάλιστα σε ένα τόσο κρίσιμο ματς. Από το Παγκόσμιο του 1986, τότε που η συμμετοχή μας και μόνο ήταν είδηση και λόγος πανηγυρισμού, μέχρι σήμερα, αδυνατώ να θυμηθώ βραδιά τόσο καταστροφική. Δυστυχώς όμως, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Για τα παιδιά που έκαναν προετοιμασία αλλά και ένα τόσο μεγάλο ταξίδι καλοκαιριάτικα με την ελπίδα ότι αυτό το ταξίδι θα γινόταν ακόμα πιο μακρύ, δεν μπορεί κανείς να πει κουβέντα. Θα μπορούσαν να επιλέξουν Μύκονο αντί για Βικτόρια και αποφόρτιση αντί για επιπλέον στρεσάρισμα. Δεν το έκαναν και είναι προς τιμήν τους. Ασχέτως αν ειδικά οι παίκτες του Ολυμπιακού θα είχαν χίλιους δικαιολογημένους λόγους για να αφήσουν την εθνική στο έλεος του θεού, όπως ακριβώς έχει κάνει εδώ και χρόνια ο αποκλειστικός υπαίτιος αυτής της παταγώδους αποτυχίας. Και καλό θα είναι να μην τσιμπήσει κανείς με τις απουσίες: σχεδόν κάθε ομάδα που μπήκε στο προολυμπιακό είχε τρανταχτές απουσίες. Λίγες όμως είχαν τη δυνατότητα να διαθέτουν Καλάθη, Σλούκα, Μήτογλου, Παπαγιάννη, Λαρεντζάκη, ακόμα και τον Κώστα Αντετοκούνμπο που τον είδαμε ελάχιστα. Και σίγουρα όχι οι Τσέχοι που πλην του Βέσελι και του Σατοράνσκι είναι ατομικά μέτριοι…
Πριν από δυο χρόνια στο παγκόσμιο, η εθνική ήταν «πλήρης». «Φάρος» και φαροφύλακες έλεγαν από μέσα τους και απέξω τους ότι στόχος είναι το μετάλλιο και γιατί όχι ο τελικός. Αντ’ αυτού, η ομάδα με τον MVP του NBA δεν κατάφερε να φτάσει ούτε στα νοκ άουτ. Και πώς θα μπορούσε όταν στον πάγκο της είχε έναν προπονητή με πλούσιες παραστάσεις από Απόλλωνα Πατρών, Ίκαρο, Πανελλήνιο και Κεραυνό Στροβόλου. Αλίμονο όμως αν είναι κάποιος τόσο αφελής ώστε να ρίξει την ευθύνη στον Σκουρτόπουλο και όχι σε αυτόν που τον έβαλε εκεί.
Και εννοείται ότι δεν μπορεί το φταίξιμο να πάει στον Ρικ Πιτίνο για τη χειρότερη ήττα (λαμβάνοντας υπόψη την τελική διαφορά, την κρισιμότητα του ματς αλλά και τη δυναμικότητα του αντιπάλου) στη μετά Ευρωμπάσκετ ’87 εποχή της εθνικής. Αυτός είναι άλλωστε που με τις δηλώσεις του έριξε την τελευταία «πιστολιά» στο κουφάρι της «προσωρινά διοικούμενης» ΕΟΚ. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μετρ στην αποκωδικοποίηση για να ερμηνεύσει με ακρίβεια όσα λέχθηκαν από τον Αμερικανό. Ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ ξεκαθάρισε πως έφαγε έξι εβδομάδες από τη ζωή του (για μια one-shot αμισθί συμφωνία), λέγοντας επί της ουσίας «να τελειώνουμε γιατί έχουμε και (κανονικές) δουλειές».
https://athlosnews.gr/erixe-toys-titloys-teloys-o-pitino-den-yparchei-mellon-gia-mena-den-tha-synechiso-stin-ethniki/
Πόσο πιο καθαρά δηλαδή θα μπορούσε να το πει ο άνθρωπος; «Δεν υπάρχει μέλλον για μένα. Δεν θα συνεχίσω στον πάγκο της Εθνικής. Είναι κάτι που μου παίρνει πολύ χρόνο. Μου πήρε έξι εβδομάδες και έχω ομάδα στις ΗΠΑ». Ο Ρικ Πιτίνο παραδέχθηκε μεταξύ άλλων πως απέναντί του βρέθηκε μια ομάδα που προερχόταν από παράταση, αλλά και ότι ο ίδιος και οι βοηθοί του «δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό που είδαμε». Ποιοι είναι οι βοηθοί του όμως; Ο συμπαθέστατος Θανάσης Σκουρτόπουλος, ο Λιάκος ο Παπαθεοδώρου και o Σωτήρης ο Μανωλόπουλος.
Η απορία που προκύπτει είναι εύλογη. Για ποιο πράγμα ήταν τελικά προετοιμασμένοι στο πολυπληθές τεχνικό τιμ; Τέσσερις το πολύ ήταν όλοι κι όλοι οι αντίπαλοι που θα έβρισκε μπροστά της η εθνική αν έφτανε ως τον τελικό. Καναδάς και Κίνα στον όμιλο και Τουρκία και Τσεχία στα νοκ άουτ. Με δεδομένο ότι κόντρα στους ανίσχυρους Κινέζους δεν χρειαζόταν καν προετοιμασία, μας έμειναν τρεις ομάδες. Να μην είχαν υπολογίσει όλοι αυτοί οι γίγαντες της προπονητικής ότι οι Τσέχοι θα απέκλειαν τους Καναδούς; Να μην έκαναν τον κόπο να δουν πώς και γιατί την πάτησαν οι οικοδεσπότες που ήθελαν μια μπάλα ο καθένας και αν γίνεται να μην παίζουν καθόλου άμυνα;
Ο Ρικ Πιτίνο είναι ο άνθρωπος που όταν ανέλαβε την εθνική, διαβεβαίωσε τους παίκτες του Ολυμπιακού ότι δεν θα επέστρεφε στον Παναθηναϊκό. Ένα τρομακτικό ψέμα που αποκαλύφθηκε λίγες μόλις εβδομάδες αργότερα, όταν επιβεβαιώθηκε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του FWS από τις αρχές Οκτώβρη, που έλεγε ότι ο Αμερικανός θα έχει επιστρέψει στον ΠΑΟ ως τα Χριστούγεννα.
https://athlosnews.gr/kala-den-xerate-oti-tha-epistrepsei-o-rik-pitino-ston-panathinaiko/
Σλούκας και Λαρεντζάκης δεν ήταν τότε παίκτες του Ολυμπιακού, οπότε θεωρητικά αυτούς δεν τους κορόιδεψε ο Ρικ. Κάτι που δεν ισχύει βεβαίως για τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου που ήταν τότε ενεργά μέλη της εθνικής και που θα συμμετείχαν κανονικά στο προολυμπιακό αν δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα τραυματισμών. Και δεν βάζω στην κουβέντα τον Σπανούλη που θα έχει κάθε λόγο να νιώθει σαν επιβάτης που βγήκε χωρίς γρατζουνιά από ένα σοκαριστικό τροχαίο.
Στις έξι εβδομάδες που, κατά δήλωσή του, αφιέρωσε στην εθνική Ελλάδας ο Ρικ Πιτίνο, αποπειράθηκε – καθ’ ομολογίαν του – να αλλάξει την αγωνιστική φιλοσοφία πάνω στην οποία είναι κουμπωμένο το ελληνικό μπάσκετ και δη η εθνική εδώ και δεκαετίες. Στο θολωμένο μυαλό του Ρικ, μια ομάδα που διαθέτει παίκτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και πασίγνωστη σε όλους νοοτροπία, θα μετατρεπόταν ξαφνικά σε Γουόριορς της χρυσής εποχής. Λες και το να γίνεις χεράς είναι απλώς θέμα επιθυμίας και οδηγιών και όχι ταλέντου και ξεχωριστής ικανότητας.
Επαναλαμβάνω όμως ότι δεν μπορεί να φταίει ο Αμερικανός, όταν ο ίδιος εξέθεσε με τις δηλώσεις του αυτόν που τον προσέλαβε (χωρίς λεφτά), υποστηρίζοντας ότι έχει και δουλειές (σε ομάδα που τον πληρώνει). Είναι μάλλον πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά να έχει προσληφθεί ομοσπονδιακός προπονητής δίχως να είναι επισήμως γνωστοί οι όροι της (αμισθί) συμφωνίας, αλλά και με τον ίδιο να δηλώνει πως ουσιαστικά ανέλαβε για μια διοργάνωση και τέρμα.
Λογικά, θα έχουν πέσει ήδη από τα σύννεφα όσοι τυχόν διαπίστωσαν σήμερα ότι οι βιαστές του ελληνικού μπάσκετ δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον και κανένα πλάνο για την εθνική και ότι η μόνη τους αγωνία είναι τα Πρωτοδικεία, αλλά και πώς θα αναβάλλουν την επιστροφή του Ολυμπιακού στην Basket League. Τα πάντα στη ζωή έτσι κι αλλιώς είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και αυτή των έκπτωτων πλην όμως προσωρινά διοικούντων είναι να εξυπηρετήσουν μέχρι την τελευταία στιγμή τα αφεντικά τους και ταυτόχρονα να εκδικηθούν όποιον τόλμησε να τους χαλάσει τη μανέστρα και να τους οδηγήσει στην έξοδο.
Συνοψίζοντας λοιπόν, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος προσέλαβε(;) έναν προπονητή που θα ήταν προσωρινός και που η θητεία του θα είχε ολοκληρωθεί πέρυσι τέτοια εποχή, αν δεν είχε μεσολαβήσει η πανδημία. Όπως ενδεχομένως να είχε ολοκληρωθεί και η θητεία της ΕΟΚ, αν δεν έπαιρναν αναβολή οι αρχαιρεσίες όλων των ομοσπονδιών λόγω ανωτέρας βίας.
Ο ίδιος άνθρωπος είναι ο αποκλειστικός υπαίτιος για το ότι το πρωτάθλημα της Basket League συναγωνίζεται σε αξιοπιστία εκείνα των κεντροαφρικανικών χωρών. Αυτός που έκανε πράξη την… παραγγελιά – ποιανού άραγε; – για «Παναγιώτου, Μάνο, Αναστόπουλο» στο περιβόητο ματς κυπέλλου που οδήγησε στην ιστορική αποχώρηση του Ολυμπιακού και σε όσα ακολούθησαν. Ο αιώνιος (και σχεδόν… υπεραιωνόβιος) πρόεδρος της ΕΟΚ που τσακωνόταν με τους διαιτητές σε ματς των μικρών εθνικών ομάδων επειδή δεν σφύριζαν όπως τα «πιστόλια» του, επιδεικνύοντας το φίλαθλο και άκρως παιδαγωγικό πνεύμα του.
https://athlosnews.gr/o-vasilakopoylos-diamartyretai-gia-ti-diaitisia-vid/
Για να απαριθμήσω τις παθογένειες του ελληνικού μπάσκετ και τα κατά συρροή εγκλήματα εναντίον του από τους βιαστές του, θα χρειαζόμουν χιλιάδες, ενδεχομένως και εκατομμύρια λέξεις. Επειδή όμως, ό,τι σπέρνεις, θερίζεις, η σκληρή πραγματικότητα χαστουκίζει με δύναμη τους υπαίτιους αλλά και όσους τους αβαντάρουν όλα αυτά τα χρόνια, προσφέροντας δήθεν υπηρεσίες στο άθλημα που υποδύονται ότι αγαπούν και εξαργυρώνοντάς τες προς ίδιον όφελος.
Από ένα άθλημα που έβγαλε τόσες σπουδαίες προσωπικότητες, είναι τουλάχιστον θλιβερό να μην υπάρχει έστω μια εξ αυτών στη διοίκηση της ομοσπονδίας ή στον πάγκο της εθνικής ή σε κάποιο συμβουλευτικό πόστο. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας, ο Χριστοδούλου και τόσοι ακόμη, να αγαπήσουν το μπάσκετ με την αγνότητα και την ανιδιοτέλεια που το αγαπούν ο Βασιλακόπουλος, ο Τσαγκρώνης, ο Γολέμης, ο Κορομηλάς και ο Ταβουλαρέας. Ακόμα πιο δύσκολο όμως είναι να πείσω τον 9χρονο γιο μου πως η ομάδα που διασύρεται σχεδόν σε όλες τις διοργανώσεις την τελευταία 12ετία, κάποτε μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια οποιονδήποτε αντίπαλο: από τη Γιουγκοσλαβία και την ΕΣΣΔ μέχρι την Team USA του Λεμπρόν Τζέιμς, του Καρμέλο Άντονι, του Χάουαρντ και του Κρις Πολ.
Ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ο Ζήσης, ο Κακιούζης, ακόμα και ο Μπουρούσης που αδίκησε πολλάκις τον εαυτό του και την καριέρα του με όσα είπε και έκανε, τα παιδιά δηλαδή που επηρεάστηκαν άμεσα από τη γενιά του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα και του Φάνη, ήταν πιθανόν τα τελευταία προϊόντα μιας οργανωμένης διαδικασίας και όχι μιας συγκυριακής κατάστασης που θα δίνει έναν Σλούκα ή έναν Μήτογλου κάθε 6-7 χρόνια. Ο Καλάθης είναι έτσι κι αλλιώς αμερικανικό προϊόν, ενώ για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο δεν γίνεται καν λόγος. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ακόμη και στην περίπτωση του Ντίνου οι Αμερικανοί ήταν αυτοί που έβαλαν το χεράκι τους ώστε να ρετουσαριστεί σε σημαντικό βαθμό το πλούσιο ταλέντο του.
Κατά τα λοιπά, σε ένα κείμενο που δεν έκανε την παραμικρή αναφορά σε παίκτες και συλλόγους στηλιτεύοντας μονάχα τα χάλια αυτών που διοικούν την ομοσπονδία για δεκαετίες, εμφανίστηκαν κάποιοι «αγανακτισμένοι» για να το παίξουν εθνικόφρονες και αυτόκλητοι υπερασπιστές δήθεν της εθνικής, αλλά στην πραγματικότητα της ΕΟΚ. Αυτής που έχει εξασφαλίσει τόσες επιτυχίες στον σύλλογο που πιθανότατα υποστηρίζουν, αν κρίνω από τα «13άρια» και τα τριφύλλια που είδα. Είναι τόσο μεγάλη η θέρμη με την οποία υποστηρίζουν αρκετά πράσινα τρολοακάουντ τον Βασιλακόπουλο, που ακόμα κι αν κάποιος ερχόταν χθες στην Ελλάδα για πρώτη φορά, σήμερα θα είχε ήδη καταλάβει τι παίζει στο ελληνικό μπάσκετ όλα αυτά τα χρόνια.
Και για να τελειώνουμε μια και καλή. Είναι ντροπή και απύθμενο θράσος να το παίζει κάποιος «προστάτης» της εθνικής, όταν συντάσσεται με το χειρότερο αλλά και μακροβιότερο καθεστώς που έπληξε ποτέ τον ελληνικό αθλητισμό. Μια ματιά και μόνο στο ποιοι υπερασπίζονται τη σαπίλα τόσων ετών είναι αρκετή για να αντιληφθεί ακόμη και ο πιο αφελής τι παίζεται στην πλάτη του αθλήματος όλα αυτά τα χρόνια. Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη ελληνική ομοσπονδία που έχει διοίκηση Πρωτοδικείου είναι αυτή που λυμαίνεται το μπάσκετ και που εξώθησε σε αποχώρηση τον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας μετά από χρόνια σφαγών.
Τολμήστε μονάχα να αναλογιστείτε τι θα γινόταν αν ο Ολυμπιακός ήταν στη θέση του θύτη και όχι του σφαγμένου. Να παίρνει δηλαδή κάθε χρόνο το πρωτάθλημα με τους ίδιους ανθρώπους τη διοίκηση, τους ίδιους στο κουμάντο της διαιτησίας και να κρίνεται σχεδόν κάθε φορά ο τίτλος από τα σφυρίγματα σε 2-3 τελικούς. Μην προσπαθήσετε και πάρα πολύ. Σκεφτείτε ότι οι ίδιοι που θεωρούν «φυσιολογικά» όλα τα παραπάνω, μιλούσαν για παρασκήνια, παράγκες και εγκληματικές στο ποδόσφαιρο, εκεί όπου οι Ερυθρόλευκοι έπαιρναν το πρωτάθλημα με χαοτικές διαφορές. Και το χειρότερο είναι ότι αρκετοί τα έγραφαν κιόλας, δηλώνοντας «επαγγελματίες» δημοσιογράφοι και μάλιστα «αντικειμενικοί»…
ΥΓ. Η εθνική με έκανε να αγαπήσω το μπάσκετ και το μπάσκετ με έκανε να αγαπήσω τον Ολυμπιακό. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να χαριστώ ποτέ σε εκείνους που ευθύνονται για τη μετατροπή της σε μαγαζάκι, παίζοντας μικροπολιτικά παιχνίδια σε βάρος των παικτών…