Το δύσκολο ξεκίνημα που απέδωσε «καρπούς», το γκολ αλά Ιμπραΐμοβιτς και η στιγμή τρέλας, η Εθνική που έχει μέλλον, το «ευχαριστώ» στον Αποστόλη Μαστρανέστη, το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα, το αβέβαιο μέλλον στη Βίλεμ και το όνειρο της Premier League. Ο Βαγγέλης Παυλίδης «αποκαλύπτεται» στο FWS.gr.
Ταπεινός, μετριόφρων, αποφασιστικός, προσγειωμένος, ισορροπημένος, φιλόδοξος, δουλευταράς. Αυτός είναι ο Βαγγέλης Παυλίδης για όσους τον γνωρίζουν, αλλά και για όσους μιλήσουν μαζί του έστω και για τριάντα λεπτά –καλή ώρα.
«Είναι μεγάλη εμπειρία να πας στα 16 σου να μείνεις μόνος. Όταν σου δημιουργηθεί ένα πρόβλημα να μην μπορείς να στηριχθείς σε κάποιον άλλον και να έχεις μόνο τον εαυτό σου. Έπρεπε να τα κάνεις όλα μόνος σου, να μάθεις τη γλώσσα και να εξελιχθείς και αν κάτι πήγαινε στραβά, πάλι μόνος σου έπρεπε να τα καταφέρεις. Ήμουν πολύ μικρός και αυτό με βοήθησε να χτίσω χαρακτήρα», ανέφερε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας και κάπου εκεί αντιλαμβάνεται κανείς την ωριμότητά του, παρά το νεαρό της ηλικίας του.
Θα ξεκινήσουμε όμως, ανάποδα. Από το τέλος προς την αρχή. 16 Μαΐου, η τελευταία κρίσιμη αγωνιστική της Βίλεμ κόντρα στη Φορτούνα Σίταρντ, όπου κρινόταν αν θα παραμείνει η πρώτη στην Eredivisie ή θα οδηγούταν στη διαδικασία των μπαράζ για να διεκδικήσει την παραμονή της.
“Το γκολ του Ιμπραΐμοβιτς ήταν καλύτερο”
Η ομάδα του Τίλμπουρχ επικράτησε με 2-1 και εξασφάλισε «διά πυρός και σιδήρου» τη συμμετοχή της στην πρώτη κατηγορία του ολλανδικού πρωταθλήματος και την επόμενη σεζόν. Η επιτυχία αυτή ασφαλώς μεγάλη. Ακόμη μεγαλύτερη, καθώς έφερε και την «υπογραφή» του Βαγγέλη Παυλίδη.
Ο Έλληνας φορ πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ, που σε πολλούς θύμισε εκείνο που είχε βάλει 20 χρόνια πριν ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς με τη φανέλα του Άγιαξ κόντρα στην Μπρέντα.
«Εκείνη η στιγμή ήταν μία στιγμή τρέλας, γιατί είχαμε τεράστια πίεση όλη η ομάδα. Ήταν σε πολύ σημαντικό σημείο το γκολ. Το είχαμε ξεκαθαρίσει με την ομάδα. Μεταξύ μας είχαμε πει ότι δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα βάλει το γκολ. Αυτή τη στιγμή πρέπει να βάλουμε ένα γκολ, να κερδίσουμε και να μείνουμε στην κατηγορία. Ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα που έβαλα ένα τέτοιο όμορφο γκολ.
Δεν πολύ διαβάζω τα δημοσιεύματα μετά, γιατί η αλήθεια είναι δεν πιστεύω ότι μπορούν να σου κάνουν καλό αυτή τη στιγμή. Κοιτάω καθαρά το αγωνιστικό κομμάτι και προσπαθώ να βελτιώνομαι. Η αλήθεια είναι ότι έμοιαζαν τα γκολ μας, αλλά το γκολ του Ιμπραΐμοβιτς πιστεύω ήταν πολύ καλύτερο από το δικό μου.
Και ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου μού είπαν ότι ήταν το γκολ της χρονιάς και ότι επίσης, ήταν ένα πάρα πολύ σημαντικό γκολ και αυτό χαροποιεί εμένα, γιατί ήταν και σημαντικό και όμορφο γκολ».
“Δεν είχαν σημασία ούτε τα πρόσωπα, ούτε ποιος έπαιζε”
Κανείς στη Βίλεμ, όμως δεν περίμενε ότι η ομάδα τη φετινή σεζόν θα «πάλευε» με τον υποβιβασμό. Η πίεση μεγάλη. Όμως, στο τέλος το αποτέλεσμα είχε θετικό πρόσημο.
«Δεν το περιμέναμε καθόλου, γιατί τα τελευταία δύο χρόνια η ομάδα είχε πολύ ανοδική πορεία και ειδικά πριν γίνει αυτό με τον κορωνοϊό και σταματήσουν όλα είμασταν στην 5η θέση και βγήκαμε Ευρώπη. Φέτος, δεν το περίμενε κανείς. Δυστυχώς, έγιναν κάποια λάθη και από εμάς τους παίκτες, με αποτέλεσμα η ομάδα μετά τα Χριστούγεννα να έχει καθαρό στόχο να μείνει στην κατηγορία.
Ευτυχώς, το καταφέραμε. Σίγουρα, υπήρχε πίεση ειδικά στα δύο τελευταία παιχνίδια που ξέραμε ότι αν δεν πάρουμε και τα δύο είναι οριστικό ότι θα παίξουμε στα μπαράζ και άρα, υπάρχει το ενδεχόμενο να πέσουμε κατηγορία. Θέλαμε να αποφύγουμε τα μπαράζ. Τα δώσαμε όλα, εγώ έκανα ότι μπορούσα και ευτυχώς η ομάδα τα κατάφερε, έμεινε στην κατηγορία. Γιατί, αυτό ήταν και το σημαντικότερο, δεν είχαν σημασία ούτε τα πρόσωπα, ούτε ποιος έπαιζε».
“Το ολλανδικό πρωτάθλημα ταιριάζει σε έναν Έλληνα παίκτη”
Πλην όμως του εκπληκτικού γκολ που σημείωσε στο φινάλε της αγωνιστικής περιόδου, ο Παυλίδης ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της Βίλεμ τη φετινή σεζόν, όντας ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 12 γκολ στο πρωτάθλημα. Συνολικά βρήκε 14 φορές δίχτυα, ενώ μοίρασε και πέντε ασίστ, τη στιγμή που είχε 10,38xG. Πρώτος μάλιστα, στον πίνακα των σκόρερ κι ας αγωνίστηκε σε 10 παιχνίδια ως αριστερός εξτρέμ.
“Δεν είμαι παίκτης που θα πει όχι είμαι μόνο σέντερ φορ ή πίσω από τον επιθετικό”
«Δεν μου ταιριάζει αυτή η θέση και το γνώριζε αυτό κι ο προπονητής μου. Όταν με έπιασε του είχα πει ότι εμένα η θέση μου δεν είναι αυτή, αλλά εάν με βάλεις εκεί θα αγωνιστώ σε αυτή τη θέση δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Δεν είμαι παίκτης που θα πει όχι είμαι μόνο σέντερ φορ, ή πίσω από τον επιθετικό. Το είχαμε συζητήσει και υπήρχε μία κατανόηση ότι εγώ δεν μπορώ να κάνω αυτά που ζητάει σαν εξτρέμ, θα πρέπει να έχω έναν άλλο ρόλο και βρήκαμε έτσι, που μου ταίριαζε πιο πολύ».
Κι ενώ η Φένλο του Γιακουμάκη υποβιβάστηκε και η Βίλεμ του Παυλίδη «χαροπάλευε» οι δύο Έλληνες κατάφεραν να διαπρέψουν και να ξεχωρίσουν στην Eredivisie και σαν «διάδοχοι» του Νίκου Μαχλά, να συνεχίσουν την παράδοση των Ελλήνων στην Ολλανδία.
«Το ολλανδικό είναι ένα ανοιχτό πρωτάθλημα που βοηθάει γενικά τους μεσοεπιθετικούς παίκτες και είναι πιο εύκολο να σκοράρεις, γιατί οι ομάδες προτιμούν να νικήσουν 3-2 και 4-3, παρά 1-0. Θεωρώ ότι το ολλανδικό πρωτάθλημα ταιριάζει σε έναν Έλληνα παίκτη».
“Δεν είναι ακόμα σίγουρο αν θα μείνω στη Βίλεμ”
Βέβαια, ουδείς γνωρίζει αν η νέα σεζόν θα βρει τον 23χρονο για τρίτη χρονιά στη Βίλεμ. Το συμβόλαιό του με τον ολλανδικό σύλλογο έχει ισχύ μέχρι το καλοκαίρι του 2022. Ωστόσο, οι διάφοροι μνηστήρες που «γλυκοκοιτάζουν» τον Έλληνα στράικερ ενδέχεται να αλλάξουν τα υπάρχοντα δεδομένα φέτος το καλοκαίρι.
«Δεν είμαι ακόμα σίγουρος. Είμαστε σε συζητήσεις με τις ομάδες και δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο ακόμα. Ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά πρακτικά αυτή τη στιγμή είμαι παίκτης της Βίλεμ».
“Δεν έχω σκοπό να επιστρέφω στην Ελλάδα προς το παρόν”
Ο ίδιος όμως, δεν αποκλείει το γεγονός να επιστρέψει κάποια στιγμή στην Ελλάδα, με την υποσημείωση βέβαια, πως αυτή η στιγμή δεν αναμένεται να έρθει σύντομα. Άλλωστε, όνειρό του είναι να αγωνιστεί στην Premier League.
«Τη δεδομένη στιγμή δεν νομίζω ότι θέλω να γυρίσω. Σίγουρα είμαι ανοιχτός σε όλα τα ενδεχόμενα, γιατί στο ποδόσφαιρο δεν γνωρίζει κανείς. Αλλά δεν έχω σκοπό προς το παρόν να επιστρέψω στην Ελλάδα. Αν ερχόταν κάποια πρόταση από τις μεγάλες ομάδες θα το σκεφτόμουν και θα εξέταζα αν υπάρχει καλή προοπτική.
Αλλά θα προτιμούσα να είμαι σε μία ομάδα εκτός Ελλάδος. Το καλύτερο πρωτάθλημα για εμένα είναι το αγγλικό. Κι αν μου δινόταν η ευκαιρία κάποτε θα ήθελα να πάω να παίξω στην Premier League».
Η πιο έντονη ανάμνηση
Ο Βαγγέλης δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Εθνικής. Ήταν η πιο έντονη ανάμνηση που έχει ζήσει μέχρι τώρα, όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος. Όμως, εξίσου έντονο ήταν και το συναίσθημα όταν σκόραρε τα δύο γκολ στο φιλικό με την Ονδούρα μέσα στην Τούμπα.
«Η αλήθεια είναι ότι έπαιζα για πρώτη φορά με την Εθνική στην πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη. Ήταν όμορφο να σκοράρεις στο γήπεδο που είναι στην πόλη σου. Είμαι πολύ χαρούμενος που σκόραρα μέσα στην Τούμπα».
“Στόχος η πρόκριση στο Κατάρ, η Εθνική έχει μέλλον”
Μετά τη νίκη απέναντι στη Νορβηγία (1-2) και την ισοπαλία με το Βέλγιο (1-1) στα δύο φιλικά, ο Παυλίδης πιστεύει ότι η ομάδα μπορεί να είναι ανταγωνιστική στα προκριματικά για το Μουντιάλ, ενώ υποστηρίζει πως αυτή η Εθνική έχει μέλλον.
«Φυσικά και το πιστεύω. Δείξαμε πολύ καλό πρόσωπο και με την Ισπανία. Με τη Γεωργία όντως κάναμε ένα κακό παιχνίδι και πιστεύω όλα τα παιδιά είχαμε μία κακή ημέρα. Στα φιλικά και με το Βέλγιο και με τη Νορβηγία δείξαμε επίσης, καλό πρόσωπο και πιστεύω ότι αυτή η Εθνική έχει μέλλον, αλλά χρειάζεται χρόνο.
Ασφαλώς, στόχος είναι η πρόκριση στο Κατάρ. Είχαμε βέβαια μία σχετικά δύσκολη κλήρωση, αλλά τα επόμενα δύο παιχνίδια με Κόσσοβο και Σουηδία θα είναι πολύ κομβικά και ελπίζω να μας δώσουν πολλές απαντήσεις».
Πίσω όμως, από την επιτυχία, τα γκολ και τα φώτα «κρύβονται» δυσκολίες, θυσίες και ατελείωτες ώρες προπονήσεων. Είναι σκληρό, όταν μόλις στα 16 σου χρόνια καλείσαι να αφήσεις πίσω οικογένεια, φίλους και ζωή για μία νέα αρχή σε μία χώρα, όπου δεν γνωρίζεις τη γλώσσα, δεν έχεις συγγενείς ή γνωστούς. Σκληρό και δύσκολο για εκείνους που φοβούνται να τολμήσουν.
“Προτίμησα να πάω στο εξωτερικό και να δοκιμάσω εκεί την τύχη μου”
Όχι για τον Παυλίδη όμως. Τον Ιανουάριο του 2015 λοιπόν, μαζεύει βαλίτσες για τη Γερμανία και τις υποδομές της Μπόχουμ, αφήνοντας πίσω τη ζωή στη Θεσσαλονίκη και τους Μπέμπηδες.
«Πρώτη μου επιλογή ήταν το εξωτερικό, παρόλο που ήρθαν προτάσεις από κάποιες ομάδες στην Ελλάδα. Εγώ προτίμησα να πάω στο εξωτερικό και να δοκιμάσω εκεί την τύχη μου, να έβλεπα το πώς θα μπορούσα να εξελιχτώ.
Δεν ήταν μία απόφαση στιγμής. Ο 23χρονος πλέον άσος της Βίλεμ ήξερε εξ αρχής τι ήθελε. Στάθηκε τυχερός για δύο λόγους: Η οικογένειά του ήταν εκεί και τον στήριξε στο μεγάλο αυτό… πρόωρο βήμα, ενώ απέκτησε απέκτησε και στη Γερμανία μία ακόμα «οικογένεια».
«Ήταν δική μου απόφαση και οι γονείς μου το δέχθηκαν. Το πιο δύσκολο πράγμα για εμένα ήταν να συνηθίσω τους ρυθμούς της Γερμανίας και το να αφήσω την οικογένειά μου και να πάω σε ένα μέρος που δεν ήξερα τη γλώσσα.
Τα πρώτα τρία χρόνια έμεινα σε ενός συμπαίκτη μου την οικογένεια. Στην αρχή έμεινα στους ξενώνες της ομάδας, αλλά ο προπονητής δεν ήθελε να μείνω εκεί, γιατί υπήρχαν κάποιοι παίκτες που δεν είχαν καλή συμπεριφορά και είπε καλύτερα να με βάλει σε μία οικογένεια. Κι ευτυχώς, γιατί ήταν πολύ καλύτερα.
Οι γονείς μου και ο προσωπικός μου προπονητής προσπάθησαν να με κρατήσουν προσγειωμένο. Ήταν το πιο σημαντικό γιατί μου έδειξαν ότι μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει κάτι και ότι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσω να εξελίσσομαι και να υπάρχει η ελπίδα να πηγαίνω πιο ψηλά είναι μόνο η δουλειά. Κι αυτό προσπαθώ και κάνω, ώστε να συνεχίσω να ανεβαίνω όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται».
“Ο πιο σημαντικός άνθρωπος για μένα είναι ο Αποστόλης Μαστρανέστης”
Κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας ανέφερε αρκετές φορές τον προσωπικό του προπονητή, ο οποίος μαζί με την οικογένειά του, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο τι είναι σήμερα ο Βαγγέλης.
«Υπήρχαν πολλοί προπονητές που με βοήθησαν στις ομάδες και με πίστεψαν, αλλά ο πιο σημαντικός άνθρωπος για μένα ήταν ο προσωπικός μου προπονητής, ο Αποστόλης Μαστρανέστης, που δουλεύω μαζί του από 5 χρονών και ξέρει τα πάντα για εμένα και μιλάμε σχεδόν καθημερινά».
Η οικογένεια Παυλίδη όμως, εκτός του Βαγγέλη έχει ακόμα ένα μέλος της που μετανάστευσε για να παίξει ποδόσφαιρο. Ο μικρότερος αδερφός του, ο Βασίλης, αγωνίζεται στη Σάλκε και φέτος έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στην Bundesliga κόντρα στην Κολωνία.
«Ήταν πολύ χαρούμενος για το ντεμπούτο του στη Bundesliga. Κι εγώ ήμουν επίσης, πολύ χαρούμενος που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και του ευχήθηκα να έχει πολλές τέτοιες συμμετοχές σε τέτοιο επίπεδο».