Επί ημερών Γ. Βασιλακόπουλου συντελέστηκαν εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού μπάσκετ. Το ότι ουδείς θα πληρώσει για όλα αυτά, μπορείτε να το θεωρείτε δεδομένο. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή αποδοθούν κάποιες ευθύνες, θα είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε όσα πραγματικά έγιναν.
Για δεκαετίες το μπάσκετ στη χώρα μας βίωνε μια σπάνια ομερτά. Όλοι ήξεραν, κανείς όμως δεν μιλούσε. Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι. Στην πρώτη γραμμή, η όχι και τόσο μειοψηφία κάποιων… «αντικειμενικών» (εφεξής «λαοπρόβλητοι») που ασχολούνταν (και ασχολούνται ακόμη) με το άθλημα. Ύφος μπλαζέ, επίδοξοι κουλτουριάρηδες, αναλυτές της κακιάς ώρας, παρλαπίπες πάσης φύσεως, εκ πεποιθήσεως ξερόλες, μυαλοπώληδες του μικροφώνου και του πληκτρολογίου. Αυτοί που έχουν γνώμη για όλα, αλλά που για έναν περίεργο λόγο σπανίως ή ποτέ δεν κατέθεταν άποψη για τις αμέτρητες ασχήμιες των βιαστών του αθλήματος. Κι αν προς στιγμήν ασκούσαν κάποιου είδους κριτική στον «φάρο» της ΕΟΚ, αυτή κατά κανόνα είχε πολύ συγκεκριμένα κίνητρα: να βολευτούμε κι εμείς κάπου ή να στείλουμε «μήνυμα» σε εκείνους που τυχόν μας ξεβόλεψαν ότι θα πρέπει να αναθεωρήσουν…
Μόνο όταν το τελείωσε το πανηγύρι με τα γραφεία Τύπου, τα δωράκια και τα ταξιδάκια με τα περιβόητα «τσάρτερ της χαράς», άρχισαν κάποιοι να ξεφεύγουν από τη γραμμή. Κι εκεί όμως με μέτρο. Την ώρα που σφάζονταν ομάδες και το αίμα έτρεχε ποτάμι, οι «λαοπρόβλητοι» έκαναν υψηλή κριτική. Η οποία, όχι τυχαία, δεν εστίαζε ποτέ στην ουσία: πάντα έφταιγαν οι ηττημένοι που κατά κανόνα φορούσαν ερυθρόλευκα.
Οι «φιλοσοφημένες» προσεγγίσεις τους δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από τις εμετικές ατάκες που συνοδεύουν τους βιασμούς, του τύπου «τα ήθελαν και τα έπαθαν» ή «αν δεν προκαλούσαν, δεν θα γινόταν τίποτα». Πάντοτε έφταιγαν οι προπονητές (του Ολυμπιακού), οι παίκτες (του Ολυμπιακού), η διοίκηση (δηλαδή οι Αγγελόπουλοι), οι οπαδοί (του Ολυμπιακού εννοείται), ποτέ όμως οι διαιτητές και η σαπίλα που βρισκόταν στο παρασκήνιο. Και κάπως έτσι, την ώρα που συντελούνταν σφαγές κανονικές, η κουβέντα πήγαινε πάντα «στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι».
https://athlosnews.gr/peri-apotychias-metagrafikoy-schediasmoy-alla-kai-epistrofis-stin-basket-league/
Διότι ως γνωστόν, οι «λαοπρόβλητοι» είναι πολύ υπεράνω για να ασχοληθούν με τη διαιτησία και τα παρασκήνια. Δικό τους ήταν άλλωστε το δόγμα «στο μπάσκετ 99 στις 100 κερδίζει ο καλύτερος». Εκτός αν έπαιζε η αγαπημένη τους ομάδα στην Ευρώπη. Τότε ο κανόνας άλλαζε και οι διαιτητές μπορούσαν να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα ακόμα και με μια ανάποδη κατοχή.
Αυτό το κουσούρι κρατάει ακόμη: αρκεί να συντονιστείς σε αγώνες συγκεκριμένης ομάδας στη Euroleague και να ακούσεις τις μομφές για οποιαδήποτε διαιτητική απόφαση δεν τους βρίσκει σύμφωνους…
Ακόμα και στην περίπτωση που μια φωτοβολίδα τύχαινε να τραυματίσει παίκτη (του Ολυμπιακού) και παραλίγο να τον σκοτώσει, τα πάντα λογίζονταν ως καλώς καμωμένα από την ΕΟΚ και η κριτική παρέμενε αυστηρά «στο αγωνιστικό κομμάτι». Για να θυμηθούν την «αλητεία» και τους «χούλιγκαν» όταν οι εξαγριωμένοι – από τις σφαγές ετών – οπαδοί του Ολυμπιακού δεν άντεχαν άλλο να βλέπουν την ομάδα τους να πετσοκόβεται, διακόπτοντας μια αναμέτρηση. Κάτι που προφανώς δεν θα έπρεπε να συμβαίνει, αλλά που μπορείς εύκολα να εντοπίσεις τα αίτιά του ρίχνοντας μια ματιά στους τελικούς κάθε χρονιάς…
Στις 13/2 του 2019 ο Ολυμπιακός πήρε την ιστορική απόφαση να αποχωρήσει από το ΟΑΚΑ, ξεφτιλίζοντας έναν θεσμό που έφερε τη σφραγίδα της ΕΟΚ. Όταν οι «λαοπρόβλητοι» ξεπέρασαν το αρχικό σοκ, άρχισαν να τραυλίζουν στα μικρόφωνα και τα πληκτρολόγια για την καταστροφή που έρχεται, προφητεύοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ακόμα και διάλυση για τους Πειραιώτες που τόλμησαν να αποχωρήσουν. Ήταν τόσο μεγάλος ο πόνος και το ενδιαφέρον τους για τον Ολυμπιακό που επέμεναν ότι δεν γίνεται να μην παίζει και στο πρωτάθλημα, με την επίκληση διάφορων «επιχειρημάτων». Και πάνω – κάτω οι ίδιοι που δήθεν κόπτονταν για την έλλειψη ρυθμού κλπ, ξεκίνησαν να λοιδορούν την πρόθεση των Ερυθρόλευκων να προσχωρήσουν στην ABA Liga.
Στο δεύτερο καλοκαίρι χωρίς Basket League, ο Ολυμπιακός επαναπάτριζε τον Σλούκα, σε μια κίνηση με πολλές προεκτάσεις. Την ίδια στιγμή, ο αιώνιος αντίπαλος – αυτός που παρέμεινε στο πρωτάθλημα, το οποίο μάλιστα κατέκτησε δι’ αλληλογραφίας… – έβαζε τις βάσεις ώστε να γίνει κυριολεκτικά περίγελος της Euroleague και μονάχα από μια ευτυχή συγκυρία να γλιτώσει την προτελευταία θέση. Αν ο Ερυθρός Αστέρας δεν είχε πάει για τουρισμό στο Βερολίνο την τελευταία αγωνιστική, ενδεχόμενη νίκη του θα έφερνε τριπλή ισοβαθμία και τους Πράσινους 17ους…
Αν ξεμοναχιάσεις κανέναν από τους «λαοπρόβλητους» και τον ρωτήσεις γιατί έκανε όλα αυτά τα χρόνια γαργάρες, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι να γράψει την αλήθεια για τη σαπίλα, πιθανόν να σου πει ότι δεν τον ενδιαφέρει το παρασκήνιο και ότι αυτός ασχολείται μονάχα με το άθλημα πάνω στο παρκέ. Ενδεχομένως να σου πει και ότι αυτά είναι «οπαδικά πράγματα», οπότε εκείνος ως γνήσιος «αντικειμενικός» δεν είναι δυνατόν να εμπλακεί.
Πώς γίνεται όμως να σε ενδιαφέρει πραγματικά ένα άθλημα, όταν συγκαλύπτεις τα εγκλήματα και τους βιασμούς που συντελούνται σε αυτό για δεκαετίες; Πώς γίνεται να αποχωρεί ένα τόσο μεγάλο μέγεθος όπως ο Ολυμπιακός από το πρωτάθλημα κι εσύ ο γάτος να μην μπορείς να εντοπίσεις τα πραγματικά αίτια σε βάθος ετών που οδήγησαν σε εκείνη την ιστορική απόφαση; Δε σου ζήτησε κανείς να πάρεις θέση, ασχέτως αν το κάνεις για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, ακόμα και για εσωτερικά θέματα μιας ομάδας που στην πραγματικότητα δεν σε αφορούν.
Αλήθεια, ποιος από όλους αυτούς μπορεί να βγει δημόσια και να γράψει γιατί πραγματικά έφυγε ο Ολυμπιακός και τι συνέβαινε τόσα χρόνια στην πλάτη του; Κανείς. Στην τελική, είχε δυο χρόνια και κάτι περιθώριο για να το κάνει. Τεράστιο χρονικό διάστημα για να μην μπορεί να βρει λίγο χρόνο ακόμα και ο πλέον πολυάσχολος. Και να το κάνει τώρα, δεν θα έχει καμία αξία πλέον. Εκτός αν είναι φαν της αυτοταπείνωσης…
Ας αφήσουμε όμως τα παλιά. Εδώ και λίγες εβδομάδες το καθεστώς Βασιλακόπουλου ξεφτιλίζεται σε καθημερινή βάση. Αυτά στα οποία γινόμαστε μάρτυρες δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν φυσιολογικά ούτε στην Ουγκάντα. Διότι ακόμα κι εκεί, ο αντίστοιχος Ουγκαντιανός «λαοπρόβλητος» θα έβρισκε να γράψει μερικά λογάκια για τα ανεπανάληπτα – σε παγκόσμιο επίπεδο – χάλια μιας χούφτας ανθρώπων που ισοπέδωσαν τα πάντα. Σας προκαλώ λοιπόν, να μου βρείτε κείμενα «λαοπρόβλητων» που να καταδικάζουν με αποστροφή και δίχως την παραμικρή περιστροφή τις πρακτικές της παρέας του Βασιλακόπουλου. Αυτές που γελοιοποιούν το άθλημα από το οποίο ζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και παλαιότερα με τρόπους περισσότερους του ενός…
Πάνω απ’ όλα όμως θα ήθελα έστω και έναν από τους «λαοπρόβλητους» να εξηγήσει στους αναγνώστες του για ποιον λόγο μια συγκεκριμένη πλευρά στηρίζει πάση θυσία τους έκπτωτους του «φάρου». Γιατί δηλαδή να είναι ο Δ. Γιαννακόπουλος και οτιδήποτε σχετίζεται με αυτόν οι μπροστάρηδες στην υποστήριξη του σάπιου καθεστώτος της ΕΟΚ; Και τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η απροκάλυπτη πλέον αβάντα στον έκπτωτο Βασιλακόπουλο αλλά και στον εκλεκτό αυτού;
Πιθανολογώ πως είναι ιδιαιτέρως ντροπαλοί οι «λαοπρόβλητοι» και ίσως γι’ αυτό να απέφευγαν με κάθε τρόπο να συνδέσουν το καθεστώς της ΕΟΚ με τον Παναθηναϊκό όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι κι αλλιώς, η συντριπτική πλειοψηφία τους δηλώνει… «Άρης» (του Γκάλη) ή «εθνική Ελλάδας» όταν τους ρωτάς τι ομάδα είναι. Τι να ήταν άραγε αυτό που τους εμπόδιζε να γράψουν δημόσια αυτό που όλοι είχαν τούμπανο και εκείνοι κρυφό καμάρι;
Χρειάστηκε να φτάσουμε στην άνοιξη του 2021 για να μαρτυρήσουν δίχως ξύλο όλοι όσοι είχαν άμεσο συμφέρον από την παρουσία του Γ. Βασιλακόπουλου στην ηγεσία του ελληνικού μπάσκετ. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μια κυνική ομολογία συν-ενοχής για όσα είχε καταγγείλει ο Ολυμπιακός εδώ και χρόνια, πολύ πριν αποφασίσει να αποχωρήσει.
Τι συμφέρον θα μπορούσε να έχει μια ομάδα από μια συγκεκριμένη διοίκηση που τις προάλλες ο κύριος Λιόλιος χαρακτήρισε «παράνομη και αντιδημοκρατική»; Ότι του πήρε κάμποσα χρόνια και του κυρίου Λιόλιου προκειμένου να ανακαλύψει την Αμερική, το αφήνουμε ασχολίαστο. Την απάντηση σε οποιαδήποτε απορία έτσι κι αλλιώς την έχουμε πάρει από την εποχή του 13-1 αλλά και τα ρεπορτάζ των ημερών που τον εμφάνιζαν οργισμένο με την ΚΑΕ Ολυμπιακός για την προσφυγή της στο ΑΣΕΑΔ.
Δεν οργίστηκε βεβαίως για το… καλό του ελληνικού μπάσκετ, αλλά για να μη χάσει την ευκαιρία η ομάδα του να κάνει τον σάκο του μποξ στους τελικούς της Α1. Τότε που ο κύριος Λιόλιος βραβεύτηκε μετά χαριεντισμών από τον Δ. Γιαννακόπουλο, συμμετέχοντας εν γνώσει ή εν αγνοία του σε μια παρωδία που μέσω του δήθεν «πολιτισμού» της ήθελε να καταδείξει πόσο… απολίτιστος ήταν ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων μάλιστα…
Για να είμαι ειλικρινής, οι 1.300 λέξεις που προηγήθηκαν θα μπορούσαν και να παραλειφθούν. Προκειμένου να αποδείξει κάποιος την τρέλα που πουλάνε (με το αζημίωτο) οι «λαοπρόβλητοι», χρειάζεται απλώς να ανατρέξει σε παλαιότερα κείμενά τους. Όλο και κάποιο θα βρεθεί στην «ανθολογία» καθενός που να τσουβαλιάζει τους Αγγελόπουλους και να τους βάζει στο ίδιο καζάνι με τον – όχι και τόσο αποστασιοποιημένο πλέον – ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Από τούτο και μόνο μπορεί ακόμα και ο πιο αφελής, αγαθός και απονήρευτος να καταλάβει τον ρόλο που διαδραμάτισαν όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να φτάσουμε ως εδώ.
Με ένα τόσο βεβαρημένο παρελθόν, είναι αυτονόητο πως η αξιοπιστία των συνένοχων «λαοπρόβλητων» έχει κλονιστεί όσο δεν πάει. Όταν μάλιστα προσπαθούν να μπουν σε ολυμπιακά χωράφια, κανείς δεν πρέπει να τους παίρνει στα σοβαρά. Πολύ περισσότερο όταν επιχειρούν να κάνουν υποδείξεις σε προπονητή ή/και διοίκηση για οποιοδήποτε θέμα, αφού τα κίνητρά τους είναι τουλάχιστον ύποπτα. Το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται έστω και με στοιχειώδη σεβασμό από τους Ολυμπιακούς το απεμπόλησαν με την τίμια αντιολυμπιακή στάση τους όλα αυτά τα χρόνια…