Σύμφωνα με την επίσημα διαρρεόμενη δικαιολογία «η υποψηφιότητα του κ. Νίκα, Προέδρου της ΕΠΣ Βοιωτίας, για τη θέση του Προέδρου της ΕΠΟ, προέκυψε αναγκαστικά εξαιτίας της σφόδρα πιθανολογούμενης εκδοχής η υποψηφιότητα του Θόδωρου Ζαγοράκη (αν παρέμενε μοναδικός υποψήφιος) να μην γίνει δεκτή και ο ίδιος να μην ανακηρυχτεί υποψήφιος λόγω κωλύματος (ιδιοκτήτης πρακτορείου ΠΡΟΠΟ), άρα να αποφευχθεί η μη διεξαγωγή των εκλογών και προοπτική να εγκατασταθεί στην Ομοσπονδία προσωρινή διοίκηση».
Η δικαιολογία θα είχε μια λογική βάση «θέλει να ακυρώσει κάθε πιθανότητα να διαφύγει η ΕΠΟ τον διορισμό προσωρινής διοίκησης, εξέλιξη εξαιρετικά αρνητική για το άθλημα, όπως ήδη έχει καταδειχθεί στο πρόσφατο παρελθόν» αν δεν την διακινούσαν εκείνοι που το 2016, παρέα με τον διαβόητο Κοντονή, δεν είχαν προκαλέσει τεχνητή κρίση στην ΕΠΟ ακυρώνοντας τις τότε εκλογές, για να καταφέρουν αυτό ακριβώς που τώρα δήθεν απεύχονται, να διορίσουν προσωρινή διοίκηση.
Τα (μύρια) όσα έγιναν τις μέρες του Οκτωβρίου 2016 με τον πολιτικό έλεγχο των τότε ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου (Παππάς, Φλαμπουράρης), την οργανωτική επιμέλεια του Κοντονή και των σφουγγοκωλάριων της «εξυγίανσης» από τις Ενώσεις και την εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης (του Διαιτητικού Δικαστηρίου) δια του «ειδικού» στην ερμηνεία των νόμων Βίκτωρα Μητρόπουλου έχουν καταγραφεί ως η γλοιωδέστερη συνεργασία κράτους – δικαιοσύνης και προθύμων υπηρετών επιχειρηματικών συμφερόντων και δεν αλλάζουν, όσες ωραιοποιήσεις και να παραγγελθούν.
Η πλάκα είναι πως από όλη εκείνη τη σκηνοθεσία (με την ανοχή της FIFA και της UEFA) ο μόνος ριγμένος ήταν ο Βίκτωρας, που του είχαν υποσχεθεί ότι θα τον διορίσουν στην Επιτροπή Εξομάλυνσης.
Επάνοδος στα σημερινά: Το κώλυμα του Θόδωρου Ζαγοράκη (ακολουθεί και τους υπόλοιπους διεθνείς ποδοσφαιριστές που είναι υποψήφιοι) είναι, σύμφωνα με τις διαρροές, η ιδιοκτησία πρακτορείου ΟΠΑΠ. Προέκυψε, ως δώρο της Πολιτείας το 2004, για την μοναδική στην παγκόσμια αθλητική ιστορία «ανατροπή» που πέτυχε η εθνική ομάδα στα γήπεδα της Πορτογαλίας, που όμοια της δεν πρόκειται να ξαναδεί ο παγκόσμιος αθλητισμός.
Πως διαπιστώνεται το κώλυμα αυτό; Εάν, στη διαδικασία προετοιμασίας των εκλογών, κάποιος καταγγείλει, είτε ενώπιον της Εκλογικής Επιτροπής της ΕΠΟ (εξετάζει τα δικαιολογητικά και ανακηρύσσει τους υποψηφίους), είτε με δικαστική προσφυγή την ιδιοκτησία αυτή και, στη συνέχεια, κριθεί ότι η διάταξη του Καταστατικού της ΕΠΟ υπερισχύει του νόμου ή της τροπολογίας του Υφυπουργού Αθλητισμού που καταργεί το συγκεκριμένο κώλυμα.
Η Εκλογική Επιτροπή (θεωρείται απολύτως ελεγχόμενη από τον ΠΑΟΚ) έχει την διακριτική ευχέρεια να ανακηρύξει υποψηφίους με βάση την κρίση της και σε αυτή να λάβει υπόψη της την ερμηνεία υπέρ του νόμου, ακόμη και αν οι κακόμοιροι της Νομικής Υπηρεσίας της ΕΠΟ «αποφανθούν», στη δομική ασχετοσύνη τους, διαφορετικά.
Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό, να προχωρήσει, δηλαδή, σε μια τέτοια καταγγελία; Κάποιος που για τους δικούς του λόγους (υπαρκτούς ή όχι δεν έχει σημασία) δεν θέλει να εκλεγεί ο Ζαγοράκης στη θέση του Προέδρου της ΕΠΟ, τον θεωρεί απειλή και δεν επιθυμεί να τον συνοδεύσουν στην εκλογή αυτή κάποιοι ή όλοι οι υποψήφιοι παλιοί διεθνείς ποδοσφαιριστές. Κάποιος που, είτε είναι φονταμενταλιστής του ποδοσφαιρικού αυτοδιοίκητου, είτε έχει συγκεκριμένα, απτά και μετρήσιμα υλικά συμφέροντα που κινδυνεύουν από την εκλογή του πρώην αρχηγού της εθνικής και επιδιώκει τον αποκλεισμό του Ζαγοράκη (και των υπόλοιπων διεθνών) από τις εκλογές.
Ποιοι είναι αυτοί, που εργωδώς όλη την προηγούμενη περίοδο ίδρωσαν για να «προκόψουν» μέσω της ΕΠΟ, να αποκτήσουν «ίδια συμφέροντα» και να διασυνδέσουν το παρόν και το μέλλον τους με την αναπαραγωγή, χωρίς το παραμικρό ρήγμα, της σημερινής τάξης πραγμάτων; Μα, οι δυνάμεις της «εξυγίανσης», όπως αυτές εγκαταστάθηκαν στην Ομοσπονδία μετά την αποφράδα περίοδο της «Επιτροπής Εξομάλυνσης» του Δρόσου, με τις ευλογίες του Κοντονή και τα εκατομμύρια ευχές που μοιράστηκαν ανά την Ελλάδα με μαλαματένια λόγια σε μαύρες σακούλες για να μην τις βλέπει ο ήλιος και ξεθωριάζουν.
Περί αυτού πρόκειται. Η επονομαζόμενη «εξυγίανση» δεν διανοείται να απωλέσει ούτε ίχνος της εξουσίας της, ειδικά των ωφελημάτων αυτής της εξουσίας (ξεπερνούν κατά πολύ τα VAR και τις δικαστικές επιτροπές των τακτικών δικαστών), συνεπώς επιθυμεί σφόδρα να δει τον κ. Νίκα να θριαμβεύει, ως άλλος Ιουστινιανός με το δικό του «εν τούτω… Νίκα», στις εκλογές για να εγγυηθεί πλήρως την συνέχιση, την μερική ανανέωση και την αναπαραγωγή του συστήματος που διαχειρίζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο κατά το δοκούν.
Η κατάθεση της υποψηφιότητας Νίκα ένα τέταρτο πριν εκπνεύσει το χρονικό περιθώριο (την ώρα που βάφονται τα φαντάσματα για να βγουν σεργιάνι) δεν συνιστά αμυντική κίνηση απέναντι στην πιθανότητα να μην μπορούν να διεξαχθούν οι εκλογές, είναι αστεία αυτή η εκδοχή.
Συνιστά ευθέως επιθετική κίνηση, ικανοποιεί το ένστικτο επιβίωσης του βαθέως κράτους των Ενώσεων, στρέφεται κατά του Ζαγοράκη, τον οποίο προειδοποιεί, εμμέσως πλην σαφώς, να αποχωρήσει από την υποψηφιότητα του και να πάρει μαζί του και τους δικούς του, αλλιώς τον περιμένει στη γωνία, όπως παλιά στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, ένας Νίκας για να τον εξολοθρεύσει στο όνομα της ποδοσφαιρικής ορθοδοξίας.
Η υποψηφιότητα Νίκα είναι η οργανωμένη και σχεδιασμένη εναλλακτική του συστήματος απέναντι στις σφοδρές πιέσεις του Μεγάρου Μαξίμου υπέρ του Ζαγοράκη, ώστε να ικανοποιηθεί η λαϊκή ρήση «και την πίτα ακέραια και τον σκύλο χορτάτο».
Πολύ λυπάται η «εξυγίανση» για την εξέλιξη αυτή, επιθυμούσε διακαώς την ικανοποίηση της επιθυμίας του πρωθυπουργού και του Μεγάρου Μαξίμου με την εκλογή του Ζαγοράκη, ήθελε να συμβάλλει στην υλοποίηση της Ολιστικής Μελέτης, αλλά τι να κάνει όταν ο Ζαγοράκης έχει κώλυμα και κάποιος κακός και μη ελεγχόμενος Ταλιμπάν υπέρ του αυτοδιοίκητου, που δεν νοιώθει τη σημασία των στιγμών, προσέφυγε δικαστικά και ακύρωσε την υποψηφιότητα του;
Να μείνει η ΕΠΟ χωρίς διοίκηση και να έρθει η κυβέρνηση να διορίσει προσωρινή διοίκηση και να καταργήσει τη Ρήτρα Ανεξαρτησίας του ελληνικού ποδοσφαίρου; Πως θα κοιμούνται τα βράδια οι Πρόεδροι που εγκατέλειψαν το ποδόσφαιρο στα χέρια της κυβέρνησης;
Για αυτή τη Ρήτρα γίνονται όλα, αδέρφια, κι η «εξυγίανση» είναι ο τιμητής της!!!