Το προφανές είναι ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού και ο προπονητής της ομάδας Γιώργος Μπαρτζώκας έχουν αδικήσει τους εαυτούς τους στη φετινή Ευρωλίγκα. Η ανατροπή από το -17 στο 16′ (και το -15 στο 24′) και η νίκη κόντρα στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης μπορεί να μην αλλάζει κάτι ουσιαστικά στη σεζόν, αλλά αποδεικνύει ότι μία σειρά γεγονότων εμπόδισε τους τρεις φορές Πρωταθλητές Ευρώπης από το να έχουν ρεαλιστικές ελπίδες πρόκρισης στην προημιτελική φάση.
Όταν κάποιοι άλλοι πανηγυρίζουν που είναι 16οι στην Ευρωλίγκα και στις 11 Μαρτίου (για την 29η αγωνιστική) έφτασαν σε διψήφιο αριθμό νικών στη διοργάνωση, ο Ολυμπιακός είχε φτάσει στον αριθμό 10, στις 12 Ιανουαρίου, μετά το σπουδαίο διπλό στην έδρα της Μακάμπι Τελ Αβίβ (87-89). Δύο ολόκληρους μήνες νωρίτερα… Οι Ερυθρόλευκοι πλήρωσαν τα μαζικά κρούσματα κορωνοϊού που προέκυψα στην ομάδα, τον τραυματισμό του Κώστα Παπανικολάου από τις 23 Δεκεμβρίου 2020 (και ο πιο αδαής καταλαβαίνει πόσο πολύ έχει λείψει ο all around Έλληνας φόργουορντ), την αδυναμία επιβολής κυριαρχίας στο ΣΕΦ και την ήττα από τη Ζαλγκίρις στο Κάουνας (22/1, 81-79).
Ήταν η πιο σκληρή ήττα στη σεζόν (ο Ολυμπιακός βρέθηκε να προηγείται με 72-79, αλλά έμεινε στα τελευταία 03:11 χωρίς πόντο και η Ζαλγκίρις πήρε τη νίκη με αμφιλεγόμενο καλάθι του Γουόκαπ, 0.8” πριν από το φινάλε, ολοκληρώνοντας σερί 9-0 μέσα σε 01:50), που διαμόρφωσε μία εύθραυστη ψυχολογία και κατάσταση και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ομάδα, οδηγώντας σε αυτό το αρνητικό σερί των επτά συνεχόμενων ηττών. Άλλωστε, από το συγκεκριμένο αποτέλεσμα στη Λιθουανία, άρχισε το αρνητικό σερί των μαζεμένων ηττών.
Ο Ολυμπιακός είναι αυτός που παρουσιάζεται για μία ακόμα φορά «διαλυμένος», έχοντας ρεκόρ 13-16 στην Ευρωλίγκα. Όχι, η ομάδα με ρεκόρ 10-17 που από την αρχή μέχρι το τέλος της φετινής Ευρωλίγκας ήταν ο δεύτερος «καλύτερος» κομπάρσος μετά την παραπαίουσα Χίμκι. Είναι αστείο να «εξισώνονται» οι πορείες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού τη φετινή σεζόν στην Ευρωλίγκα. Τρεις νίκες περισσότερες συνολικά, τέσσερις νίκες περισσότερες εκτός έδρας (επτά έναντι τριών), διψήφιος αριθμός νικών από τον Ιανουάριο και όχι τον Μάρτιο… Όσα χρόνια και αν περάσουν, το σκηνικό δεν πρόκειται να αλλάξει. Μόνο στο ελληνικό μπάσκετ θα αποτελούσε είδηση τι καφές αρέσει σε έναν «παγκίτη» του ΝΒΑ. Η συγκεκριμένη ομάδα έχει τον τρόπο και τα… μέσα (μικρό ή μεγάλο «Μ», το αφήνω στην κρίση σας) να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη και να… πετάει την μπάλα στην εξέδρα, «μετακινώντας» αλλού το ενδιαφέρον και την προσοχή από τα πραγματικά της προβλήματα. Ό,τι «μικρότητα» και αν υπάρχει σε αυτήν τη ζωή, την έχουν «σκαρφιστεί».
Το δεύτερο ημίχρονο κόντρα στη Ζενίτ και μία ομάδα με 9 ξένους αθλητές στη 12άδα της, αποτελεί τρανό παράδειγμα για το τι θα μπορούσε να πετύχει φέτος ο Ολυμπιακός αν οι λεπτομέρειες και οι συγκυρίες ήταν με το μέρος του. Για μία ακόμα σεζόν, ένας κομβικός παίκτης τέθηκε νοκ-άουτ στο μεγαλύτερο διάστημα με ένα πρόβλημα τραυματισμού στον αυχένα, που σπανίως προκύπτει σε αθλητές. Και όμως, έτυχε σε καλαθοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Οι Ερυθρόλευκοι «έτρεξαν» ένα επιμέρους σκορ 45-20 στο δεύτερο μέρος και 21-5 στο τέταρτο δεκάλεπυο, όταν είχαν χαμηλώσει το σχήμα και έπαιξαν αλλαγές σε όλα τα σκριν στην άμυνα. Η Ζενίτ είχε χάσει την ευστοχία που απολάμβανε κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου και σούταρε πανικόβλητη από παντού, σπάζοντας τα καλάθια (12/26 δίποντα, 11/35 τρίποντα συνολικά, 2/16 τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο). Οι Σπανούλης, ΜακΚίσικ, Βεζένκοφ, Λαρεντζάκης και Ζαν-Σαρλ βοήθησαν σε μία μεγάλη ανατροπή, που θα κάνει καλό πνευματικά στην ομάδα.
Το… ανεξήγητο φαινόμενο στο ΣΕΦ συνεχίστηκε και στο 15ο παιχνίδι της σεζόν (6-9). Μόνο κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά στο ματς και κατάφερε να προηγηθεί στο πρώτο δεκάλεπτο. Στα 12 από τα 14 άλλα παιχνίδια βρέθηκε να χάνει στην πρώτη περίοδο και να κυνηγάει το σκορ, ενώ σε 2 αγώνες το πρώτο δεκάλεπτο είχε ολοκληρωθεί ισόπαλο (απέναντι σε Ρεάλ Μαδρίτης και Βιλερμπάν). Συμπερασματικά, αν από τις 6 νίκες και τις 9 ήττες στο ΣΕΦ, η ομάδα είχε τρεις νίκες περισσότερες, τώρα θα ήταν φαβορί για την πρόκριση στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας. Το άδειο ΣΕΦ επηρέασε, αλλά και η πνευματική συγκέντρωση και ετοιμότητα πρέπει να επισημανθεί και να βρεθούν τα αίτια για το γεγονός πως στα 12 από τα 15 εντός έδρας ματς στη διοργάνωση, η ομάδα παρουσιάστηκε τόσο αλλόκοτη μέσα στο παρκέ.
Τέλος, δεν θα μπω στο «τρυπάκι», τώρα που έκανε την καλύτερη και πιο παραγωγική εμφάνιση της σεζόν, να αποθεώσω τον Βασίλη Σπανούλη για την εκπληκτική του απόδοση (6/7 σουτ, 11 κρίσιμοι πόντοι στην τέταρτη περίοδο). Ξέρω ποιος είναι, τι έχει προσφέρει και τι μπορεί να δώσει στον Ολυμπιακό, ακόμα και στα 39 του. Με καλύτερη διαχείριση από την τεχνική ηγεσία, που δεν είχε κατά τη διάρκεια της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου, ο αρχηγός των Ερυθρόλευκων είναι σε θέση να παίζει μέχρι εκείνος να αποφασίσει πότε θα σταματήσει. Όταν κρίνω ότι πρέπει, θα γράψω περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα.
Τρίποντα-«μαχαιριές» στον αντίπαλο όπως αυτό στο 63-59 (στο 35′) μεγάλωσαν Ολυμπιακούς, γιγάντωσαν το μύθο αυτής της ομάδας και «ξύπνησαν εφιάλτες» σε ολόκληρη την Ευρώπη. Προκαλούν ακόμα δέος και ανατριχίλα και δεν θα πάψουν να μας «ξυπνούν» αυτά τα συναισθήματα. Μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να τα ανασύρουμε από εκεί και πέρα μόνο μέσα από τις αναμνήσεις μας. Είναι τρομακτικά όμορφο και συγκινητικό ότι μπορεί και τα βάζει ακόμα με την ίδια άνεση και επιβλητικότητα. Είναι τρομακτικά όμορφο και συγκινητικό να βλέπεις αυτόν τον υπέροχο και μοναδικό αθλητή να παίζει άμυνα και να ορμάει για κάθε μπάλα στο παρκέ, διανύοντας το 39ο έτος της ηλικίας του. Σαν να μην πέρασε μία ημέρα… Έντεκα χρόνια απόλυτης αφοσίωσης στον Ολυμπιακό, με την πιο «γενναία» απόφαση που έχει πάρει ποτέ στα χρονικά αθλητής αυτού του επιπέδου, δεν γίνεται να «σβηστούν». Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να προχωρήσει σε αυτήν τη «βλασφημία».
https://athlosnews.gr/olympiakos-zenit-75-61-paskoyal-edo-den-einai-basket-league/
