Σε σταυρόλεξο για (πολύ) δυνατούς λύτες εξελίσσεται η υπόθεση των εκλογών στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Είκοσι (και κάτι ψιλά) μέρες πριν την διεξαγωγή τους (έχουν οριστεί για τις 27 Μαρτίου και θα διεξαχθούν οριστικά με την ψηφιακή διαδικασία) βασικότατα ερωτήματα που αφορούν την επόμενη μέρα της ΕΠΟ παραμένουν αναπάντητα ή αποτελούν ακόμη θέματα προς συζήτηση και συμφωνία.
Τι δεν συζητείται; Η προεδρία Ζαγοράκη, εφόσον, τελικώς, ο Θόδωρος όλων των Ελλήνων αποφασίσει να εκτεθεί ως υποψήφιος. Όλα τα υπόλοιπα, ακόμη και η μη διεξαγωγή των εκλογών με κυβερνητική απόφαση, είναι στο τραπέζι.
Τα δεδομένα των ημερών περιγράφονται, σε γενικές γραμμές, ως ακολούθως:
Η πλευρά της ΑΕΚ (δηλαδή ο κ. Μελισσανίδης) που δείχνει (και έτσι είναι) να ελέγχει την πλειοψηφία των Ενώσεων – μελών της ΕΠΟ αλλά και των μελών της Γενικής Συνέλευσης της Ομοσπονδίας δεν διανοείται (και καλώς πράττει από την πλευρά της) ότι θα απωλέσει την επικυριαρχία της. Επιμένει σκληρά στην άποψη της «πρόεδρος κοινής αποδοχής, αλλά όλα τα υπόλοιπα εγώ κι ο ΠΑΟΚ», έχει στυλώσει τα πόδια, επικαλείται τη Ρήτρα Ανεξαρτησίας του ποδοσφαίρου, κραδαίνει τον μπαμπούλα της διεθνούς παρέμβασης και αν κάτι συζητάει είναι κάποιες ελάχιστες και άνευ ουσίας «παραχωρήσεις», που δεν επηρεάζουν στο παραμικρό την απόλυτη εξουσία της.
Ο ΠΑΟΚ ζει ένα δράμα. Αν και ελέγχει, ονομαστικά, την πλειοψηφία των Ενώσεων (ειδικά από τη Λάρισα και πάνω) είναι αναγκασμένος από παλιότερες συμφωνίες, αλλά και εκείνη την πονεμένη ιστορία με τις ληγμένες Κάρτες Υγείας δώδεκα (12) ποδοσφαιριστών του, να ομνύει και να στηρίζει αναφανδόν την πρωτοκαθεδρία της ΑΕΚ στην εξουσία της οποίας έχει «παραχωρήσει» τις δικές του Ενώσεις.. Διεκδικεί μια ευπρόσωπη συμμετοχή στη νέα Εκτελεστική Επιτροπή (4 ή 5 το πολύ θέσεις) και έτερον ουδέν.
Ο Παναθηναϊκός περιφέρει το σαρκίο του και ό,τι αρπάξει. Η εκλογή του κ. Λεωνίδα Μπουτσικάρη στη Super League ήταν μια «πράσινη» επιτυχία, αν συνδυαστεί και με την επιλογή της κυρίας Μπαλωμένου (είναι εκ των υποψηφίων) στη θέση του CEO της ΕΠΟ στην εποχή της Ολιστικής Μελέτης ακόμη καλύτερα. Μεγάλο ατού του ο κ. Αλαφούζος, καθημερινός συνομιλητής του Κυριάκου Μητσοτάκη και τακτικός συνδαιτημόνας του Μεγάρου Μαξίμου.
Ο Ολυμπιακός «δεν έχει αντίρρηση να ασχοληθεί» εάν και εφόσον προκύπτει κάποια σοβαρή πιθανότητα η ΕΠΟ της επόμενης μέρας να αντανακλά την διαπιστωμένη σε όλους τους τόνους ανάγκη να προκύψει μια νέα τάξη πραγμάτων που θα οδηγήσει σε ένα νέο ποδοσφαιρικό status, στο δρόμο για ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που θα αγγίξει τα στάνταρ των ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικά χωρών. Ψάχνει την υπέρβαση από το σημερινό καθεστώς των Προέδρων των Ενώσεων που κρατά αιχμάλωτο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, έλκεται από τη λογική «όλοι και όλα κοινής αποδοχής», χωρίς να «καίγεται» να προτείνει ή να επιβάλλει τη συμμετοχή «δικών του» ανθρώπων στη νέα διοίκηση. Το τελευταίο το γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος ο Θόδωρος Ζαγοράκης.
Το σκηνικό που διαμορφώνεται οδηγεί κατευθείαν στο Μέγαρο Μαξίμου, αν όχι στον ίδιο τον πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο τελευταίος, απολύτως δικαιολογημένα «χαμένος στο διάστημα» των τεράστιων ζητημάτων της χώρας (πανδημία, οικονομία, διεθνής κατάσταση, μεταρρυθμίσεις κ.λ.π.), βρέθηκε, εντελώς ξαφνικά, να εμπλέκεται σε μια υπόθεση (εκλογές στην ΕΠΟ), η οποία, υπό διαφορετικές προϋποθέσεις δεν θα τον απασχολούσε καν. Κι όμως η μπάλα κατέληξε, καλώς ή κακώς, στο δικό του γήπεδο, συνεπώς η τελική διαχείριση του προβλήματος αφορά στον ίδιο και στις προτεραιότητες που αυτός θέτει για τις εξελίξεις σε αυτό το «βασανισμένο» άθλημα, το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η μυθολογία της περασμένης δεκαετίας είναι πλέον παρελθόν. Δεν υπάρχουν πια (και με δικαστικές αποφάσεις) ούτε μια «εγκληματική οργάνωση», ούτε κάποια «συμμορία», ούτε «έναν κακός Μαρινάκης και τρεις καλοί Μελισσανίδης, Σαββίδης, Αλαφούζος». Αυτά τελείωσαν όλα με τις αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών και της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ.
Έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση και εφόσον ο κ. Μητσοτάκης (ή κάποιοι εξ ονόματος του) επιχειρήσει να ασχοληθεί επί της ουσίας με τις εκλογές (δηλαδή με την επόμενη μέρα) της ΕΠΟ οι επιλογές είναι μετρημένες, οι εξής δύο (τρίτη δεν χωρεί): είτε θα προκύψει, με τη δική του καθοριστική παρέμβαση, ένα διοικητικό σχήμα ουσιαστικά κοινής αποδοχής, θα διεξαχθούν εκλογές στις 27 Μαρτίου και θα υλοποιηθούν στο σύνολο τους οι προβλέψεις της Ολιστικής Μελέτης, είτε όλες οι εν εξελίξει διερευνήσεις θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο και δεν θα διεξαχθούν οι εκλογές.
Στη δεύτερη περίπτωση το επόμενο βήμα, για να μην εμφανιστεί ο πρωθυπουργός, «εκβιαζόμενος» από το ποδοσφαιρικό κατεστημένο, να οδηγείται σε μια κορυφαία επικοινωνιακή ήττα, είναι ένα συντεταγμένο και σε γνώση (ίσως και συναινετικό) των διεθνών Ομοσπονδιών (FIFA/UEFA) ποδοσφαιρικό Grexit για όσο διάστημα απαιτηθεί για να κατορθώσει η κυβέρνηση πλέον να αλλάξει τα δεδομένα στο άθλημα.
Στην προοπτική αυτή η διοίκηση της ΕΠΟ θα «καταργηθεί» με δικαστική απόφαση, θα διοριστεί μια νέα προσωρινή διοίκηση, θα επιδιωχθεί να υλοποιηθούν ταχύτατα όλες οι προβλέψεις της περιβόητης Ολιστικής Μελέτης και στο τέλος της διαδρομής θα επανακάμψει στη χορεία των μελών της FIFA μια νέα ΕΠΟ, που θα είναι απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος και θα διεκδικεί ένα διαφορετικό ρόλο από αυτόν του His Master΄s Voice. Καθόλου εύκολη υπόθεση, εξαιτίας του συστήματος ποινών που προβλέπονται στα Καταστατικά των διεθνών ομοσπονδιών σε ανάλογες περιπτώσεις.
Συζητείται όμως και, το κυριότερο, κερδίζει καθημερινά έδαφος ως έσχατη μεν, μοναδική δε λύση.
Ίδωμεν!!!