Η Βούλα Παπαχρήστου είναι από χθες πρωταθλήτρια Ευρώπης. Πρωταθλήτρια, δηλαδή πρώτη, άριστη. Και ξέρετε ποιος ήταν από τους πρώτους που τη συνεχάρη; Ένας πρωθυπουργός που ηγείται μιας παράταξης η οποία βάλλει – λόγω και έργω – εναντίον της αριστείας…
Θερμά συγχαρητήρια στην Βούλα Παπαχρήστου για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου. #EC2018 #Berlin2018
— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) August 10, 2018
Ο Αλέξης Τσίπρας βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση έδειξε το σθένος που του έλειψε σε άλλες περιστάσεις. Γνωρίζοντας ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από διάφορους που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» (αλλά τα πολιτικά – και όχι μόνο – ημερολόγιά τους έχουν κολλήσει μερικές δεκαετίες πίσω), τόλμησε να δώσει συγχαρητήρια σε μια κοπέλα που πάλεψε και παλεύει σκληρά κάθε μέρα. Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, ο πρωταθλητισμός δεν αποτελείται μονάχα από «ντόπες» και «απαγορευμένες ουσίες», αλλά και από θυσίες και κόπους που φέρνουν έναν άνθρωπο πολύ πέρα από τα θεωρητικά όριά του.
Πριν από έξι χρόνια, η Βούλα Παπαχρήστου είχε τιμωρηθεί με αποκλεισμό από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου για το κάτωθι tweet:
Ο σάλος που προκλήθηκε, τεχνηέντως ή μη, σε μια Ελλάδα που είχε για τα καλά μπει στη λογική του διχασμού (ο οποίος στη συνέχεια «επιβραβεύτηκε» με την ψήφο πολλών συμπολιτών μας), ανάγκασε την Παπαχρήστου να απολογηθεί με το παρακάτω κείμενο:
Ειλικρινής ή μη, η απολογία ενός ανθρώπου θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Ειδικά όταν στην πραγματικότητα δε συνέτρεξε ποτέ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ λόγος για τέτοια. Να το αναλύσουμε για να μη μένουν σκιές…
Ένα απλό παράδειγμα
Στην Κρήτη – και στη Χαλκιδική – μαζεύονται κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι τουρίστες. Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι τα κουνούπια δεν ήταν του Δυτικού Νείλου αλλά του Βόλγα. Και επινοούταν ένα ανέκδοτο που έλεγε πως «με τόσους Ρώσους τουρίστες, τουλάχιστον τα κουνούπια του Βόλγα θα τρώνε σπιτικό φαγητό». Θα γελούσατε; Προφανώς. Θα το ακούγατε το ανέκδοτο από χιουμορίστες τύπου Λαζόπουλου και θα τους αποθεώνατε; Εκατό τοις εκατό. Σας ακούγεται ρατσιστικό το παραπάνω; Προφανώς όχι. Τι καθιστά λοιπόν, «ρατσιστικό» ένα ανέκδοτο, μια ατάκα κλπ; Σύμφωνα με τη λογική κάποιων, η οποιαδήποτε αναφορά στην Αφρική και τους κατοίκους της…
Από ένα σημείο και μετά, το μέτρο έχει χαθεί. Για κάποιον παράξενο λόγο, θεωρείσαι ρατσιστής αν πεις τον Αφρικανό, Αφρικανό, τον μαύρο, μαύρο και πάει λέγοντας. Το ότι οι ίδιοι οι Αφρικανοί, μαύροι και μη, καμαρώνουν για την καταγωγή και το χρώμα τους, δεν περνάει από το μυαλό κανενός «αντιρατσιστή». Γιατί να μην καμαρώνει κάποιος για την καταγωγή του; Είτε Νιγηριανός, είτε Πόντιος, είτε Κρητικός, είτε Ούγγρος, είτε Καρδιτσιώτης, κάθε άνθρωπος δικαιούται να καμαρώνει για τον τόπο που γεννήθηκε ή τον τόπο που νιώθει περισσότερο οικείο από οποιονδήποτε άλλον…
Δεν είναι λιγότερο ρατσιστής από τον χρυσαυγίτη εκείνος που σιχαίνεται οτιδήποτε έχει ίδια προέλευσή με εκείνον ή πολύ περισσότερο ντρέπεται για την καταγωγή του. Άλλοι είναι ρατσιστές με τους ξένους, άλλοι είναι ρατσιστές με τους συμπατριώτες τους. Πλάκα – πλάκα, η ρητορική και του ενός και του άλλου δεν εμφανίζει μεγάλες διαφορές: όσο πηγαίνεις προς τα άκρα, είτε δεξιά είτε αριστερά είναι η κατεύθυνσή σου, στο τέλος τα ίδια εγκλήματα θα κάνεις. Η Ιστορία έχει αποφανθεί τελεσίδικα επ’ αυτού…
Να προσέχετε πάντα τα άκρα, γιατί κόβουν…
Εν προκειμένω, αν η Παπαχρήστου είναι χρυσαυγίτισσα ή σταλινική, αν βγαίνει με τον Κασιδιάρη ή τον Καρανίκα, ποσώς με ενδιαφέρει. Θα με ενδιέφερε σίγουρα, αν δεν κατέβαινε στον αγωνιστικό στίβο, αλλά στον πολιτικό. Εφόσον τα πιο σοβαρά «ατοπήματα» που μπορεί να της προσάψει κάποιος είναι ένα ανέκδοτο (που χαρακτηρίστηκε ρατσιστικό απλώς και μόνο επειδή περιείχε τη λέξη Αφρικανοί και όχι π.χ. Γάλλοι ή Ταϊβανέζοι) και μια σχέση με τον Κασιδιάρη, μάλλον όλη αυτή η ανθρωποφαγία είναι αυστηρή. Και εν πάση περιπτώσει, είναι δικαίωμα του καθενός να συμφωνεί ή να διαφωνεί με οποιονδήποτε. Τι σχέση έχει όμως όλη αυτή η επίθεση μίσους εναντίον της, την ώρα που αυτή δοξάζει με την αξία της τον εαυτό της και τη χώρα που εκπροσωπεί; Και στην τελική, ποιος ζήτησε απ’ όλους αυτούς τους περίεργους που από χθες έχουν κατακλύσει το twitter να της δώσουν σώνει και καλά συγχαρητήρια;
Πόσο πειστική μπορεί να είναι η ρητορική κάποιου που αυτοπροσδιορίζεται ως «προοδευτικός», «αντιφασίστας», «αντί» γενικώς, όταν μισεί σε βαθμό… αφανισμού όποιον τυχαίνει απλώς να έχει διαφορετική γνώμη και να μην ασπάζεται τις αντιλήψεις του;
Το «καμία ανοχή» πρέπει να εφαρμόζεται μονάχα σε όσους καταφεύγουν στη βία, σε οποιαδήποτε μορφή της. Ειδάλλως μπαίνουμε σε μυστήριους δρόμους: οι τρομοκράτες – δολοφόνοι βαφτίζονται «πολιτικοί αγωνιστές» και «ένοπλοι παλαιστές» και οι ρατσιστές εγκληματίες «εκκαθαριστές». Να τα προσέχετε πάντοτε τα άκρα, γιατί κόβουν…