Ο Αργύρης Καμπετσής, ο οποίος πρόσφατα ανανέωσε το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό, μίλησε ενόψει το αιώνιου ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (14/2, 19:30) για τον Λάζλο Μπόλονι και τον ρόλο που έπαιξε στην απόφασή του να παραμείνει στην ομάδα, ενώ εξήγησε και τους λόγους που δεν υπέγραψε με τους Ερυθρολεύκους.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στο match programm:
Ένα πολύ καλό διάστημα για τον Παναθηναϊκό με έξι νίκες σε οκτώ ματς στο πρωτάθλημα μέσα στο 2021. Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει τόσο πολύ σε σχέση με το πρώτο μέρος της σεζόν;
«Βρίσκουμε τρόπο να κερδίζουμε χωρίς να παίζουμε φοβερό ποδόσφαιρο. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για μία ομάδα να μπορεί να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει εκμεταλλευόμενη τις όποιες ευκαιρίες της παρουσιάζονται. Είτε μέσα από στημένες φάσεις, είτε μέσα από αντεπιθέσεις. Είναι αυτό που λέμε νοοτροπία νικητή».
Μέσα από αυτές τις νίκες και την αλλαγή της ψυχολογίας έχετε αρχίσει να αναθεωρείτε σχετικά με στόχους που έμοιαζαν να έχουν δυσκολέψει πολύ στο ξεκίνημα της σεζόν;
«Έχουμε μπει πολύ στη νοοτροπία του να κάνουμε κάτι καλό στο Κύπελλο, είναι ένας πολύ σημαντικός στόχος για εμάς. Ειδικά από τη στιγμή που το πρωτάθλημα έχει χαθεί».
Για σένα προσωπικά το 2021 έχει ξεκινήσει με τρόπο ιδανικό. Πως βλέπεις την κατάσταση που διαμορφώνεται και τι είναι αυτό που έχει αλλάξει;
«Την περίμενα καιρό αυτή την ευκαιρία. Το παν είναι να σου δείχνει εμπιστοσύνη ο προπονητής. Με δεκάλεπτα και τέταρτα δεν γίνεται ένας επιθετικός να βρει ρυθμό. Αυτήν ακριβώς την εμπιστοσύνη έχω αισθανθεί από τον Λάζλο Μπόλονι».
Σου είπε κάτι ο προπονητής που να σε έκανε να σκεφτείς διαφορετικά και να λυθείς ψυχολογικά;
«Όχι τόσο ο Λάζλο Μπόλονι όσο ο άμεσος συνεργάτης του. Με έχει βοηθήσει πολύ να αποκτήσω αυτοπεποίθηση. Ο προπονητής μου μίλησε πρώτη φορά πριν το ματς με τον Άρη, μου είπε πως θα ξεκινήσω. Μου εξήγησε πως με βλέπει συγκεντρωμένο στο τακτικό κομμάτι και πως πιστεύει ότι η ταχύτητα και η δύναμή μου θα βοηθήσει πολύ το παιχνίδι της ομάδας».
Αισθάνεσαι μέσα σε όλα τα υπόλοιπα να σου έχει χαμογελάσει και η τύχη το τελευταίο διάστημα;
«Πέρσι έβαλα τρία γκολ και μου τα ακύρωσε το VAR, αυτό ήταν ατυχία. Οι φάσεις που είχα χάσει δεν ήταν ατυχία. Ήταν θέμα συγκέντρωσης, ίσως και αρνητικής ενέργειας που αισθανόμουν ότι υπήρχε σε κάποιους επιθετικούς που είχαν έρθει. Τόσο από τον κόσμο όσο και από τον προπονητή. Θεωρώ πως δεν το είχαν πιστέψει εκείνοι και μετά αυτό βγήκε και σε εμάς».
Ας πάμε λίγο πίσω στον χρόνο. Το καλοκαίρι του 2018 ήρθες στον Παναθηναϊκό μετά από ένα μικρό σίριαλ. Πως πήρες αυτή την απόφαση;
«Στην Μπορούσια Ντόρτμουντ είχα τετραετές συμβόλαιο. Στο πρώτο εξάμηνο είχα πάει πολύ καλά. Εκεί έκανα ένα σημαντικό λάθος, είχα αρνηθεί να παίξω με την Κ19. Έτσι, δεν έπαιξα πολλά ματς. Όταν αποκλειστήκαμε από το Youth League, δεν πήγαινα να παίξω με την Κ19, ενώ στην Κ23 δεν με έβαζε ο προπονητής γιατί είχαμε κάποια θέματα μεταξύ μας. Το καλοκαίρι ήρθα διακοπές, κάναμε κάποιες συζητήσεις για να φύγω δανεικός. Έμεινα εκτός ομάδας, όμως στη συνέχεια πήγα για προετοιμασία. Παρά το ότι τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν καλά, με έπιασε ο προπονητής και μου είπε πως θα ήταν καλό να πάω κάπου δανεικός. Αρχικά ήρθε ο ΟΦΗ, αλλά δεν ήθελα να πάω. Έψαξα στη Γερμανία και είχα κάποιες προτάσεις. Μετά όμως ήρθε ο Παναθηναϊκός και μου είπε ο Νίκος Νταμπίζας πως θα έχω αρκετές ευκαιρίες. Πράγματι στην αρχή είχα, μετά όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ενώ πηγαίναμε καλά και είχαμε καλά αποτελέσματα, η ομάδα άλλαξε πολύ στον δεύτερο γύρο».
Σε εκείνο το διάστημα που πηγαίνατε καλά, ποιες ήταν οι δικές σου σκέψεις;
«Ήταν ένα τρομερό συναίσθημα, ήμασταν πράγματι πολλά παιδιά νέα σε ηλικία. Ήταν η πρώτη μου φορά που ένιωσα οικεία με τον κόσμο. Άκουγα τα συνθήματα και μου άρεσε πραγματικά πολύ. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία σε ανδρική ομάδα, η πρώτη φορά που αισθάνθηκα πίεση».
Η ζωή σου στο Ντόρτμουντ πως ήταν;
«Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα, μέχρι να βρω σπίτι. Μετά ήρθε η μητέρα μου και η ζωή έγινε κάπως πιο εύκολη. Ήταν όμως δύσκολα και πάλι γιατί για ένα παιδί που δεν μιλάει γερμανικά δεν είναι απλό να προσαρμοστεί. Εγώ πιστεύω πως στο εξωτερικό όπου έχει Έλληνες, είναι όμορφα για να ζεις. Έτσι είναι για παράδειγμα στο Ντίσελντορφ. Στο Ντόρτμουντ θυμάμαι υπήρχε μία ελληνική καφετέρια και ήμουν συνέχεια εκεί. Με παιδιά όπως ο Παυλίδης, ο Διαμαντάκος και ο Σωκράτης».
Πως προέκυψε το ενδιαφέρον της Μπορούσια όταν ακόμα ήσουν στον Ολυμπιακό;
«Στην Κ20 του Ολυμπιακού έπαιζα εξτρέμ και θα πω την ιστορία που έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο. Είχα αποφασίσει πως δεν θα πάω πενταήμερη με τους συμμαθητές μου γιατί ήξερα πως σε ένα ματς με αντίπαλο τον Αστέρα Τρίπολης στο Ρέντη θα έπαιζα βασικός. Σε εκείνο το ματς σκόραρα και η ομάδα νίκησε. Στη συνέχεια πήγαμε στη Ρωσία σε ένα τουρνουά με την Εθνική, έπαιξα σέντερ φορ. Είχα πραγματοποιήσει πολύ καλές εμφανίσεις. Ήξερα τότε πως υπήρχε πλέον ενδιαφέρον από ομάδες της Γερμανίας. Είχα βάλει πολλά γκολ και με τον Ολυμπιακό και με την Εθνική εκείνη τη σεζόν. Και φτάνει ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Κορωπί.
Ήταν τότε να γίνει Elite Round και στις κλήσεις δεν ήμουν μέσα. Στο ματς στο Κορωπί τραυματίζεται ο Πίσπας και στη θέση του καλεί εμένα ο Γιάννης Γκούμας. Πάω αντί του Σωτήρη και βάζω δύο γκολ κόντρα στη Φινλανδία. Μου κάνει πρόταση τότε ο Ολυμπιακός για συμβόλαιο, ενώ πλέον έκανα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Είχα σταματήσει εν τω μεταξύ το σχολείο γιατί ο λυκειάρχης δεν με άφηνε να πηγαίνω στις προπονήσεις και μου είχε πει πως θα με αφήσει στην ίδια τάξη λόγω απουσιών. Γράφτηκα τότε σε ένα ιδιωτικό σχολείο στο Περιστέρι. Μάλιστα, ο λυκειάρχης δεν με άφηνε γιατί ήταν Παναθηναϊκός! Πλέον είχα μάθει για το ενδιαφέρον της Ντόρτμουντ και δεν ήθελα να υπογράψω στον Ολυμπιακό. Έπρεπε όμως να γίνω 18 χρονών για να υπογράψω. Την επόμενη μέρα των γενεθλίων μου έφυγα και πήγα στη Γερμανία. Γυρίζω πίσω και με ζητάει ο Τάκης Λεμονής για να κάνω μόνιμα προπονήσεις στην πρώτη ομάδα. Έφυγα στη Γερμανία, υπέγραψα και όταν γύρισα τους ενημέρωσα στον Ολυμπιακό πως δεν πρόκειται να συνεχίσω στην ομάδα».
Είναι δύσκολο για ένα παιδί σε αυτή την ηλικία να φύγει στο εξωτερικό και να αφήσει το σπίτι του;
«Θεωρώ πως είναι πιο δύσκολο για παιδιά σε πιο μικρή ηλικία. Που θα πρέπει να πάνε σχολείο στο εξωτερικό και να αφήσουν οριστικά πίσω τους φίλους τους και τον τρόπο ζωής τους. Έχω ακούσει, δηλαδή, ιστορίες από παιδιά που πέρασαν πολύ πιο δύσκολα. Για παράδειγμα κάποια παιδιά χρειάστηκε να ζήσουν σε σπίτια άλλων οικογενειών. Τις δύο προηγούμενες σεζόν τι αισθάνεσαι ότι δεν πήγε τόσο καλά για σένα; Θεωρώ ότι αδίκως δεν πήρα όσες ευκαιρίες θα μπορούσα να πάρω. Ακόμα και ως αλλαγή αισθάνομαι ότι δεν ήμουν στο ροτέισον στη θέση που θα έπρεπε».
Έφτασες κάποια στιγμή πραγματικά κοντά στο να αποχωρήσεις από την ομάδα;
«Είχαμε κάνει κάποιες συζητήσεις και το καλοκαίρι με τον Τσάβι Ρόκα. Μου είχε πει κάποια πράγματα που δεν καταλάβαινα τότε. Μου είχε πει πως ζητούσε για μένα ένα σεβαστό ποσό γιατί ήμουν παίκτης που τους άρεσα».
Και τότε το ερώτημα είναι γιατί δεν μου έδωσαν καμία ευκαιρία;
«Θα έλεγα πως δεν υπήρχε λογική σε αυτό. Αν σου ζητούσα να μου πεις κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει ως τώρα στην καριέρα σου; Γενικά δεν μου αρέσει να μετανιώνω για τίποτα. Παρ’ όλα αυτά θα έλεγα πως το μεγαλύτερό μου λάθος ήταν αυτό που ανέφερα προηγουμένως. Ότι, δηλαδή, δεν έπαιξα τα ματς με την Κ19 της Ντόρτμουντ. Είσαι ένα παιδί που στα 21 του χρόνια έχει δει πολλά στο ποδόσφαιρο».
Αισθάνεσαι πλέον πιο ώριμος και πιο συνειδητοποιημένος;
«Οι παραστάσεις σίγουρα είναι πολλές αλλά πιστεύω πως μέσα από τα παιχνίδια μόνο μπορείς να ανέβεις επίπεδο. Όχι από τις προπονήσεις. Φυσικά το να είσαι δίπλα σε ποδοσφαιριστές όπως ο Μακέντα είναι κάτι που σε βοηθάει. Του συγκεκριμένου του βγάζω το καπέλο για τη βοήθεια που μας δίνει μέσα στο γήπεδο».
Είναι η ζωή του επιθετικού μία λεπτή ισορροπία; Με την έννοια ότι με ένα γκολ μπορείς να γίνεις ήρωας αν όμως η μπάλα βγει λίγα εκατοστά άουτ μπορεί και να χαθείς;
«Ο επιθετικός πρέπει να πετύχει αυτό που ζητάει όλη η ομάδα. Μπορεί από την μία τα λάθη μας να μην κρίνουν παιχνίδια αλλά με ένα γκολ μπορείς να γίνεις ήρωας. Έξω από το γήπεδο πως είσαι; Χαλαρός πολύ. Με την παρέα μου θα έλεγα πως αισθάνομαι πάντα άνετα. Είμαι η ψυχή της παρέας».
Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
«Γενικά δεν βγαίνω έξω πολύ τη νύχτα. Ποτέ δεν έβγαινα. Ζω για τον καφέ! Μου αρέσουν πάρα πολύ τα Escape Rooms και παίζω πολύ στον υπολογιστή. Από μικρός έπαιζα πολύ Call of Duty. Αναγκάστηκα να το κόψω γιατί θα μου προκαλούσε πρόβλημα στα μάτια. Όταν πήγα στη Γερμανία όμως το ξεκίνησα πάλι και έτσι ξανακόλλησα! Με έπεισε ο Βασίλης Ξενόπουλος να φτιάξω και τον υπολογιστή για να μπορεί να ανταποκριθεί σε ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις. Παίζω πολύ με τον Φάνη Μαυρομμάτη. Το μεγαλύτερό σου όνειρο ποιο είναι; Πέραν της Εθνικής ομάδας, να παίξω στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν σου ζητούσα να μου πεις τρεις λέξεις που σε χαρακτηρίζουν ποιες θα ήταν αυτές; Αγαθός, ειλικρινής και εγωιστής!».
Κλείνοντας πήρες την απόφαση να ανανεώσεις το συμβόλαιό σου με τον Παναθηναϊκό. Τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
«Η εμπιστοσύνη του προπονητή. Ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτό το μομέντουμ, περίμενα τρία χρόνια αυτή τη στιγμή. Θέλω πολύ να αγωνιστώ με την ομάδα στην Ευρώπη. Είχα απογοητευτεί πάρα πολύ πρόπερσι που δεν καταφέραμε να σβήσουμε την ποινή για να παίξουμε φέτος. Φυσικά, σκέφτομαι και την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα. Πιστεύω πως η Λεωφόρος με κόσμο είναι το πιο όμορφο γήπεδο!».