Να ‘μαστε πάλι εδώ. Το αγαπημένο φετίχ των απανταχού αντιολυμπιακών επέστρεψε. «Εμείς μιλάμε για ποδόσφαιρο» έλεγαν με ένα στόμα μια φωνή έμμισθοι και άμισθοι υπάλληλοι του Open. Το ότι για ποδόσφαιρο μίλησαν ένα σκάρτο τρίλεπτο βέβαια, δεν είναι παράδοξο. Τις υπόλοιπες ώρες τις πέρασαν μιλώντας για την παράγκα του Ολυμπιακού και του Κλάτενμπεργκ και ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησαν ξανά πίσω τις Κυριακές τους.
Ατρόμητος – Ολυμπιακός, Κυριακή 24 Ιανουαρίου. Οι Περιστεριώτες ξεκίνησαν να διαμαρτύρονται λίγα δευτερόλεπτα μετά τη… σέντρα του ματς. Για περίπου 90 λεπτά αμφισβητήθηκαν ακόμα και τα πλάγια άουτ. Βούτυρο στο ψωμί των Κάκων και του Βαρούχηδων και κυρίως αυτών που τους πληρώνουν. Γιατί, κακά τα ψέματα μάγκες, ο τζάμπας έχει πεθάνει από χρόνια.
Για τη φάση του γκολ του Ολυμπιακού, δεν τόλμησε κανείς να μιλήσει για φάουλ επειδή ήξερε ότι θα έπεφταν γιαούρτια ακόμη και από τους αντιολυμπιακούς. Το ίδιο και για τη δήθεν αποβολή του Μπουχαλάκη, ο οποίος βρίσκει πλάγια με το μπούτι τον αντίπαλό του και όχι με τις τάπες ώστε να τίθεται ζήτημα κόκκινης. Έτσι, η κουβέντα πήγε σε Σεμέδο και Μπα.
Επειδή δε με λένε τυχαία Mythbuster, ήρθε η ώρα να καταρρίψω μερικούς μύθους ακόμη, όπως κάνω πάντα. Στη φάση του Μπα υπάρχει όντως υποψία αποβολής. Είναι ανόητη η ενέργεια του Αφρικανού, ο οποίος κλωτσάει την μπάλα ενώ αυτή είναι καπακωμένη από τον πεσμένο αντίπαλο και στη συνέχεια βρίσκει – προφανώς κατά λάθος – και τον ίδιο. Αν είχε βρει απευθείας τον παίκτη του Ατρομήτου, δεν θα το συζητούσαμε. Επειδή όμως μεσολαβεί η επαφή με την μπάλα, στα περισσότερα πρωταθλήματα της Ευρώπης θα έβλεπε το ίδιο χρώμα κάρτας όπως στο Περιστέρι.
Κάποιος αρκετά αυστηρός ρέφερι ίσως να έβγαζε κόκκινη. Σε ένα πρωτάθλημα όμως όπου κατά συρροή εκτός φάσης χτυπήματα – ή στοχευμένα κλαδέματα σε Φορτούνη και Βαλμπουενά – σχεδόν σε κάθε ματς περνούν ατιμώρητα ή τιμωρούνται με τη μίνιμουμ αυστηρότητα, δε γίνεται να χαλάμε τον κόσμο επειδή δεν αποβλήθηκε ο Μπα. Μόνο το Άρης – ΠΑΟΚ να πιάσουμε, έχουμε 3-4 κόκκινες που δε δόθηκαν στους φιλοξενούμενους και από ξένο διαιτητή κιόλας. Ξέρετε, εκείνον τον Ολλανδό που… έσφαξε τον ΠΑΟΚ επειδή καταλόγισε το πέναλτι που έκανε ο Πασχαλάκης.
Ή μήπως να θυμηθούμε τη φάση του Σιμόες στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός όπου υπήρχε όλη η πρόθεση του κόσμου; Ο Πορτογάλος κλώτσησε από πίσω τον Τιάγκο Σίλβα εκτός φάσης σε υποσχόμενη αντεπίθεση του Ολυμπιακού και όχι μόνο δεν αποβλήθηκε, αλλά στο β’ μέρος ισοφάρισε κιόλας. Ποιος να φωνάξει όμως γι’ αυτά τα πράγματα; Οι Λαλάκηδες που μασάνε τα λεφτά του Ιβάν Σαββίδη ή αυτοί που δουλεύουν σε ΜΜΕ ιδιοκτησίας ή επιρροής Ιβάν, Αλαφούζου και Μελισσανίδη ταυτόχρονα; Όπως είχε πει και ο λαϊκός ποιητής Τάκης Τσουκαλάς, με ανώμαλους δεν μιλάμε…
Εκεί που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, είναι στο χέρι του Σεμέδο. Και το σηκώνει πολύ πιο ψηλά απ’ ό,τι ο Πορτογάλος. Πέναλτι είδε ο Βαρούχας, πέναλτι είδε και ο Κάκος. Γιατί πέναλτι; Επειδή, λέει, το χέρι είναι σε αφύσικη θέση. Μάλιστα.
Πάμε να δούμε λοιπόν, τι εστί «αφύσικη θέση» του χεριού και πότε έχει νόημα η επίκλησή της. Το «αφύσικη θέση» συνοδεύεται ΠΑΝΤΟΤΕ από ένα βασικό ζητούμενο: να προκύπτει πλεονέκτημα για τον αμυνόμενο. Να μεγαλώνει αφύσικα τον όγκο του σώματός του, το οποίο, υπενθυμίζω αποτελείται από το κεφάλι, τον κορμό, τα πόδια ΚΑΙ τα χέρια. Αυτό το τελευταίο κάποιοι επαΐοντες φαίνεται να το έχουν ξεχάσει, με αποτέλεσμα να θεωρούν παράβαση οποιαδήποτε επαφή στο χέρι ενός επιτιθέμενου, ακόμα κι αν αυτό είναι εντελώς κολλημένο στο σώμα. Άλλη ιστορία αυτή βεβαία, αλλά τρομερά θλιβερή. Και αντιποδοσφαιρική, σε βαθμό που ολόκληρος Ντε Μπρόινε έλεγε τις προάλλες ότι δεν ξέρει πλέον τους κανονισμούς.
Τι συμβαίνει στη φάση του Σεμέδο; Εκτελείται ένα φάουλ από μακριά και ο Πορτογάλος πηδά μαζί με άλλους τρεις παίκτες για τη διεκδίκηση της μπάλας. Αυτή καταλήγει στον Μπα που βρίσκεται στην πλάτη του Σεμέδο, ο οποίος απομακρύνει με κεφαλιά και η μπάλα πηγαίνει στη συνέχεια στο χέρι του Πορτογάλου.
Γιατί δεν θα μπορούσε σε κανένα κανονικό πρωτάθλημα του κόσμου να δοθεί πέναλτι και θα πρέπει ειδικά η ΕΡΤ (που απ’ όσο ξέρω, δεν ανήκει σε κάποιον ιδιώτη) να τελειώσει τη συνεργασία της με τον Βαρούχα άμεσα; Πρώτον, διότι ο Σεμέδο είναι ήδη στον αέρα την ώρα που γίνεται η απόκρουση. Δεύτερον, διότι η μπάλα έρχεται εξ επαφής και από πίσω του, όπου δεν έχει οπτικό πεδίο ώστε να γνωρίζει τι συμβαίνει. Και τρίτον, επειδή δε γίνεται να στοιχειοθετηθεί οποιουδήποτε είδους πρόθεση ή απόκτηση πλεονεκτήματος.
Τι πρόθεση να έχει κάποιος σε μια φάση που εκτυλίσσεται στην πλάτη του ενόσω αυτός βρίσκεται στον αέρα; Και το κυριότερο, τι πλεονέκτημα μπορεί να αποκομίσει όταν συμπαίκτης του είναι αυτός που έχει αποκρούσει την μπάλα και τη στέλνει εκτός περιοχής; Να πήγαινε η μπάλα προς το τέρμα, να το συζητήσουμε. Όχι ότι θα άλλαζε κάτι. Να είχε έστω κατεύθυνση προς την περιοχή, επίσης. Όταν όμως η μπάλα πηγαίνει προς τα έξω, τι πλεονέκτημα θα μπορούσε να αποκομίσει ο Σεμέδο;
Μονάχα μια από τις παραπάνω προϋποθέσεις θα ήταν αρκετή για να δικαιώσει Τσαγκαράκη και VAR που σωστά δεν ασχολήθηκαν. Το ότι συντρέχουν και οι τρεις, συνιστά απλώς ξεβράκωμα όσων τόλμησαν να μιλήσουν – και με βεβαιότητα μάλιστα – ότι πρόκειται για πέναλτι.
Και για να τελειώνουμε. Σε μια κανονική χώρα αυτού του κόσμου, ο εκάστοτε «Βαρούχας» θα είχε ήδη απομακρυνθεί από το τηλεοπτικό κανάλι που το πληρώνουν θέλοντας και μη οι φορολογούμενοι. Άσε που δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εξαρχής εκεί, για λόγους που θα εξηγήσω κάποια άλλη στιγμή. Έχει τον Σπορ Fm του Αλαφούζου για να βγάζει τον πόνο του, ιδιωτικό Μέσο είναι, κανείς δεν μπορεί να του πει κουβέντα. Όπως δεν μπορεί να πει και στον Τάσο τον Κάκο, άμισθο ή μη, που εμφανίζεται σε επίσης ιδιωτικό ΜΜΕ. Το πρόβλημα προκύπτει όταν η προπαγάνδα ενός μιντιάρχη που τυγχάνει και ιδιοκτήτης ομάδας, περνά μέσα από κρατικό δίαυλο…