Ο Ντιέγκο Μαραντόνα απεβίωσε πριν από μερικές εβδομάδες και σκόρπισε την θλίψη σε όλον τον κόσμο. Όλοι τους παραδέχτηκαν την μοναδικότητα του Ντιεγκίτο, ακόμα και ο Πελέ τον οποίο συνέκριναν μαζί του, ωστόσο ένας ακόμα παίκτης που σπανίζει να δίνει διαπιστευτήρια για άλλους, τα έδωσε για τον Μαραντόνα.
Πρόκειται φυσικά για τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς. Ο Σουηδός επιθετικός της Μίλαν δεν συνηθίζει να λέει καλά λόγια με άλλους, ενώ υπερθαυμάζει τον εαυτό του (σε αρκετή δόση χιούμορ). Ο Μαραντόνα είναι ο μόνος άνθρωπος που είναι πιο δυνατός από αυτόν.
Ο Ιμπραχίμοβιτς στην συνέντευξή του στο Gazzetta dello Sport ανέφερε: Για τη Μίλαν: «Έπαιξα σε τόσες ομάδες και τις σέβομαι όλες. Έχω μεγάλες αναμνήσεις. Αλλά η Μίλαν είναι εκεί που νιώθω το σπίτι μου. Πηγαίνω στο Μιλανέλο κάθε πρωί και δεν βιάζομαι να επιστρέψω γιατί εδώ είναι το σπίτι μου».
«Το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που ήρθα στη Μίλαν το 2010 με τον Γκαλιάνι και τον Μπερλουσκόνι. Άλλη ατμόσφαιρα. Μου έλεγαν είσαι στο σπίτι σου, κάνε ό,τι θες, αλλά φέρε αποτελέσματα. Γι’ αυτό μου άρεσε. Η Μίλαν είναι πρώτη των πρώτων».
Για την παιδική του ηλικία: «Το μισώ είναι άσχημη λέξη, το να μισείς κάποιον είναι βαρύ. Σημαίνει ότι έχει ξεπεράσει τα όρια. Στον κόσμο μου δεν υπάρχει μίσος. Δεν μισώ. Είμαι αυτός που είμαι, αλλά μπορώ να γίνω και το αντίθετο».
«Είμαι και τα δύο: φτωχός και πλούσιος. Να ένα πράγμα που δεν μου αρέσει σε αυτόν τον κατασκευασμένο, ψεύτικό κόσμο: Οι διάσημοι χαιρετιούνται μεταξύ τους λες και γνωρίζονται, “ε, τι κάνεις”. Εγώ εάν δεν σε γνωρίζω, δεν σε γνωρίζω».
Για την ηλικία του: «Δεν μου προκαλεί φόβο ότι μεγαλώνω. Όσες φορές έκανα σχέδια, δεν πήγαν όπως θα ήθελα. Είμαι περισσότερο με το carpe diem. Χρειάζεται μόνο να είσαι υγιής και να έχεις θετική ενέργεια. Θετικά vibes. Γιατί όλα μπορούν ν’ αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Όταν ο αδερφός μου ο Σάπκο πέθανε από 14μηνη μάχη με τη λευχαιμία, κατάλαβα ότι η ζωή κυλά γρήγορα. Πρέπει να είσαι καλά».
Για το εάν έκανε κάποια μαλ… στο παρελθόν: «Μια φορά έκλεψα ένα αυτοκίνητο, όχι γιατί θα με βοηθούσε, αλλά για την αδρεναλίνη. Αλλά έτρεξα αμέσως και έφυγα, δεν ένιωθα καλά. Ήμασταν πέντε φίλοι, οι μαλ… του γκέτο, τόσες μαλ…».
Για την ιδανική ενδεκάδα: «Τέρμα ο Μπουφόν, ο πιο δυνατος. Δεξιός μπακ το Μάξγουελ, φίλος μου. Μετά βάζουμε τα τέρατα, Νέστα και Καναβάρο για κεντρικούς αμυντικούς. Ο Φάμπιο με πήγε στη Νάπολη με σκούτερ, είναι τρελός. Εγώ όμως πιο πολύ. Μάικον δεξιός μπακ. Μετά Νέντβεντ, νούμερο ένα».
«Με βοήθησε περισσότερο από όλους να βελτιωθώ, τόσο εγκεφαλικά όσο κι αγωνιστικά. Μετά Βιεϊρά και Τσάβι. Μπορώ να βάλω και άλλους παίκτες, που δεν έχω παίξει μαζί; Καλύτερα Καφού δεξιός μπακ. Μετά η επίθεση είναι εύκολη. Ζιντάν, Ρονάλντο το φαινόμενο που είναι και ίνδαλμά μου. Και Μαραντόνα γιατί είναι ο πιο δυνατός όλων. Ναι αυτός ήταν πιο δυνατός ακόμη κι από μένα. Τώρα κάνω τον προπονητή και μια μέρα ίσως γίνω».
Για τα μυστικά του παιχνιδιού: «Μαγεία; Δεν έχω κάνει τόσα πράγματα. Το πιο σημαντικό ήταν ότι έκανα τη διαφορά. Σε πολλούς μοιάζει αδύνατο να κάνει κάποιος σαν κι εμένα αυτά που κάνει στο γήπεδο. Και δεν τα έκανα μόνο μια φορά, τα έκανα τόσες».
«Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω όσο πιο πλήρης γινόταν, δεν ήθελα μόνο να είμαι καλός μόνο στην ντρίμπλα, ή το σουτ ή την κεφαλιά. Είμαι πλήρης κι αυτό είναι η μαγεία μου. Όταν είμαι στο γήπεδο, είμαι 200% συγκεντρωμένος και απαιτώ το ίδιο κι από τους άλλους. Ας κάνουμε πλάκα μετά».
Για τη Χρυσή Μπάλα που δεν κέρδισε ποτέ: «Δεν θα άλλαζα τα 12 Guldbollen (αντίστοιχο βραβείο στη Σουηδία) για ένα του France Football. Γιατί για μένα αυτό σημαίνει συνέχεια σε αυτό που κάνω. Έχω δει τόσους που κέρδισαν Μουντιάλ, Euro, Champions League, ακόμη και τη Χρυσή Μπάλα, είχαν φανταστική χρονιά και μετά εξαφανίστηκαν. Αντίθετα εγώ είμαι στο παιχνίδι 25 χρόνια. Πάντα σε τοπ επίπεδο. Λοιπόν δεν αλλάζω τίποτα για ένα πράγμα».
Για τη νοοτροπία του: «Η νίκη είναι το ναρκωτικό μου. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά όταν είμαι στο γήπεδο πρέπει να νικήσω. Με κάθε κόστος, πάντα. Έχω ένα 95% νικών στις προπονήσεις. Δεν είναι ψέμα».
«Όταν χάνω φαίνεται, αλλά δεν συμβαίνει συχνά να χάνω. Ίσως τυχαίνει μερικές φορές και με την ομάδα, όπως με την ισοπαλία κόντρα στην Πάρμα. Πριν από έξι μήνες οι παίκτες ίσως να ήταν ευχαριστημένοι, αντίθετα τώρα ήταν όλοι θυμωμένοι. Έτσι πρέπει να είναι».
Για τους στόχους: «Έχω κερδίσει κάτι σε όλες τις ομάδες που έπαιξα. Αλλά αυτή η χρονιά με τη Μίλαν είναι πιο όμορφη και δύσκολη πρόκληση της καριέρας μου. Θα δούμε πώς θα τελειώσει, γιατί θα είναι η πιο όμορφη νίκη, το καλύτερο που έχω κάνει. Δεν έχω φόβο να ονειρευτώ ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε».