«Δεν μπορώ να ακούω ότι διαλύεται ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, κάντε υπομονή ένα μήνα», είχε απαντήσει ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, Νίκος Χαρδαλιάς στις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου, όταν είχε ερωτηθεί για ποιο λόγο τα ερασιτεχνικά αθλήματα θα μπουν σε αναστολή εν αντιθέσει με τη Super League και την Basket League.
Ο ερασιτεχνικός και ο ημιεπαγγελματικός – τρομάρα μας – αθλητισμός μπήκαν στον πάγο και οι ευοίωνες προβλέψεις με βάση τα τωρινά δεδομένα, κάνουν λόγο για έναρξη των προπονήσεων κάπου στα μέσα Γενάρη. Όταν δηλαδή θα έχουν διαλυθεί τα πάντα και επίσημα.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους και για την οικονομία της συζήτησης (μιας και υπάρχουν καλοθελητές), ΕΟΠΕ και ΕΣΑΠ σε καμία περίπτωση δεν έχουν προσπαθήσει να υπερασπιστούν το προϊόν τους.
Η πρώτη όσο κι αν θέλει να το… αποφύγει (ή να το ξεχάσει) είναι η Ομοσπονδία, ενώ η δεύτερη έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης: Άργησε να στείλει το πρωτόκολλο για τους αγώνες, επέδειξε αργά αντανακλαστικά και απέτυχε να συσπειρώσει τις ομάδες γύρω από τον κοινό στόχο: Την έναρξη των προπονήσεων και τη δημιουργία μίας επόμενης ημέρας χωρίς κραδασμούς στο ελληνικό βόλεϊ.
Η ομάδα που επένδυσε περισσότερο από κάθε άλλη το περασμένο καλοκαίρι (αρκεί να δει κανείς τις μεταγραφές που έκανε) είναι ο Φοίνικας. Τη Δευτέρα (7/12) έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία η ανακοίνωση των Συριανών που ξεκαθαρίζει πως αν την επόμενη εβδομάδα δεν ξεκινήσουν οι προπονήσεις, τότε το κυκλαδίτικο σωματείο θα αποχωρήσει από το πρωτάθλημα.
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του για το ποιο άθλημα θεωρεί σημαντικό ή όχι. Οι άνθρωποι που επιλέγουν να επενδύσουν σε αυτό, όμως, πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό.
Ο Φοίνικας έχει κρατήσει όλους τους παίκτες στη Σύρο εν μέσω lockdown (πολλοί ξένοι σε άλλα σωματεία έχουν αποχωρήσει και θα γυρίσουν όταν και αν επανεκκινήσει το πρωτάθλημα) και πληρώνει κανονικά.
Ξεκαθάρισε από τις αρχές της σεζόν πως θα αναλάμβανε εξ ολοκλήρου το κόστος των τεστ – το οποίο δεν είναι καθόλου μικρό – προκειμένου η σεζόν να εξελιχθεί ομαλά. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι άλλες μεγάλες ομάδες, ασφαλώς όμως υπήρξαν κι εκείνες που θα χρειάζονταν βοήθεια από την Πολιτεία. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να προσφέρει κάτι κι εκείνη.
Αλήθεια, η Πολιτεία πώς βοηθάει τις ομάδες να ορθοποδήσουν αυτή την εποχή; Με τα δυόμισι χιλιάρικα αποζημίωση ειδικού σκοπού; Για να πληρώσουν τι ακριβώς και τι από όλα; Ή μήπως θα τα βγάλουν πέρα με τις 250 χιλιάδες της ΕΡΤ που θα μοιραστούν στο τέλος της σεζόν (και αν);
Δεν χρειάζεται να πούμε εδώ ποια είναι η αντίστοιχη αντιμετώπιση στο μπάσκετ. Τι χρήματα και τι χορηγίες δίνονται σε ομάδες που διαφορετικά δεν θα υπήρχαν στον χάρτη. Ακόμα και το ότι συνεχίζεται σε μία περίοδο που ομάδες (Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Προμηθέας, Περιστέρι) κάνουν ταξίδια μεσοβδόμαδα και μετά από δύο-τρεις μέρες καλούνται να δώσουν ματς στο πρωτάθλημα. Δεν κολλάει εκεί ο ιός προφανώς.
Όπου δεν μας βολεύει πετάμε το μπαλάκι και στους λοιμωξιολόγους: Ό,τι πουν! Δηλαδή μένουμε στο ότι το βόλεϊ – που δεν υπάρχει σωματική επαφή – είναι πιο επικίνδυνο από το μπάσκετ. Μήπως να το γυρίσουν όλοι στο motocross που είναι ακίνδυνο;
Είναι πιο επικίνδυνο να παίζουν (ακόμα και να κάνουν προπονήσεις!) οχτώ ομάδες από το να δίνουν παιχνίδια κάθε εβδομάδα 12 σύλλογοι μπάσκετ εκ των οποίων οι τέσσερις παίζουν στην Ευρώπη μεσοβδόμαδα. Makes sense.
Το βόλεϊ δεν αντιμετωπίζεται έτσι και ούτε πρόκειται να αντιμετωπισθεί αλλιώς. Η ίδια η ΕΣΑΠ έχει φροντίσει να υποβαθμίσει το προϊόν της και έχει επιλέξει να παρακολουθεί αδρανής τις εξελίξεις.
To καλοκαίρι λυσσάξαμε να συνεχιστεί το πρωτάθλημα για να δώσουμε το καλό παράδειγμα και να μας παρακολουθούν στις άλλες χώρες με πεσμένα σαγόνια. Ούτε ένα κρούσμα. Λίγους μήνες αργότερα – με το δεύτερο κύμα κορωνοϊού σε έξαρση παγκοσμίως – παίζεται βόλεϊ παντού, εκτός από την… τριτοκοσμική Ελλάδα.
«Άσε τα πράγματα στην τύχη τους και με κάποιο τρόπο τα προβλήματα θα λυθούν μαγικά». Αυτή ήταν πάντα η λογική – και σε πιο κρίσιμα ζητήματα στη χώρα – αυτό κάνει και τώρα η ΕΣΑΠ, η οποία καθυστέρησε να στείλει το πρωτόκολλο και συνολικά βαθμολογείται με το απόλυτο μηδέν στη διαχείριση της κατάστασης αυτόν τον έναν μήνα. Ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει…
Σύμφωνα με πληροφορίες του FWS, από την ώρα που εξέδωσε την ανακοίνωση ο Φοίνικας επικρατεί μεγάλη αναταραχή. Θυμίζουμε πως την Τρίτη υπάρχει σύσκεψη των ΤΑΑ του ΠΑΣΑΠ και του Γιώργου Μαυρωτά για την επόμενη μέρα.
Και κάπου εδώ είναι να απορείς: Πρέπει να προειδοποιήσεις με αποχώρηση προκειμένου να κινητοποιηθούν κάποιοι;
Πέρα από την αρνητική διαφήμιση και τις επιπτώσεις που θα έχει (και) μακροπρόθεσμα αυτή η κατάσταση στο άθλημα στη χώρα, αλήθεια, τους αθλητές τους σκέφτεται κανείς; Είναι προφανές πως όχι.
Έχουν παίξει δύο επίσημα παιχνίδια, κάποιοι εξ αυτών είχαν να αγωνιστούν από τον Μάρτιο. Βρίσκονται μακριά από το δεύτερο σπίτι τους – τα γυμναστήρια – με κίνδυνο όταν επανεκκινήσει η δράση να υποστούν σοβαρούς τραυματισμούς. Για να το πάμε και παραπέρα, πώς θα πάρουν μεταγραφή αργότερα σε ομάδες του εξωτερικού, έχοντας μείνει τόσο πίσω σε φυσική κατάσταση και έχοντας ξεχάσει τι σημαίνει περνάω την μπάλα πάνω από το φιλέ;
Μία σεζόν κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα με δραματικές επιπτώσεις συνολικά στον αθλητισμό. Όλα αυτά για να μην ξεκινήσουν προπονήσεις – υπό αυστηρά μέτρα και όποιος θέλει ακολουθεί – και να υπάρξει επανέναρξη τον Γενάρη. Υποχρεωτικά με έναν μήνα προπονήσεων όμως. Όχι ξεκινάμε να προπονούμαστε αρχές του 2021 και παίζουμε 3η (!) αγωνιστική του Αγίου Βαλεντίνου.
Αν δεν υπάρξει ανατροπή σκηνικού, η Πολιτεία θα έχει να λέει πως «προστάτευσε» τον κόσμο βάζοντας παράλληλα ταφόπλακα στο βόλεϊ (ειδικότερα) και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό (γενικότερα): Και εν τέλει, θα μείνει στο μυαλό όλων ως εκείνη που έσωσε το μπάσκετ και οδήγησε τα υπόλοιπα αθλήματα στην εξαφάνιση. Εκείνη, όχι ο κορωνοϊός.