Ο Παναγιώτης Γιαννάκης παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε για τη μεταγραφή του στον Άρη, τον Νίκο Γκάλη και τον Μάικλ Τζόρνταν.
Ο «δράκος» του ελληνικού μπάσκετ μίλησε στην κάμερα του ANT1, στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου και έφερε ως παράδειγμα τον Μάικλ Τζόρνταν για να σχολιάσει τον Γκάλη.
Συγκεκριμένα είπε:
Για την άνοδό του στη Θεσσαλονίκη:
«Εγώ όταν ανέβηκα Θεσσαλονίκη, ανέβηκα για να μείνω για πάντα. Το πρώτο μου σπίτι το αγόρασα στη Θεσσαλονίκη με τα πρώτα μου χρήματα από τη μεταγραφή και το ξεπλήρωσα αφού έπαιζα χρόνια. Σίγουρα κανείς δεν περίμενε από εμένα να πάρω μια μεταγραφή σε μια ομάδα, όπως ο Άρης, στην οποία ο Νικ ήταν μεγάλη προσωπικότητα και μονοπωλούσε το ενδιαφέρον της ομάδας.
Εγώ σαν χαρακτήρας είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος θέλει να φτιάξουμε μια ομάδα, που θα φτάσει πολύ ψηλά. Είχα πάντα όνειρα και πίστευα ότι μπορούμε να πετύχουμε πράγματα, που πιθανόν κάποιοι άλλοι να μην τα πίστευαν. Σίγουρα, δεν είναι εύκολο να συνεργάζονται δύο άνθρωποι, οι οποίοι έχουν την ευχέρεια να σκοράρουν. Το μπάσκετ είναι μια μπάλα, που πρέπει να τη μοιραστούν πολλοί. Ειδικά εκείνη την περίοδο, το σκορ ήταν κάτι ελκυστικό σε όλους.
Πήγα εκεί και δεν μπορώ να πω ότι στην αρχή δεν δυσκολεύτηκα, γιατί έπρεπε να κάνω και πράγματα, που έβγαιναν από μέσα μου, γιατί μου άρεσε να σταματάω έναν αντίπαλο που είναι επικίνδυνος, να πηγαίνω να βοηθήσω ένα συμπαίκτη μου, που είχε πρόβλημα στην άμυνα του. Όταν έμπαινα μέσα στο γήπεδο, δεν με ενδιέφερε πόσους πόντους θα βάλω, αλλά με πόσους θα κερδίσουμε. Κι αν τότε έβλεπα ότι ο Νικ έχει ευχέρεια και θα πάρει την μπάλα να βάλει καλάθι, μου άρεσε να το κάνω, δεν είχα πρόβλημα, αυτό είναι δεδομένο. Δεν είμαστε ίδιοι χαρακτήρες σαν άτομα.
Το “αρχηγός” έχει να κάνει με πολλά πράγματα στο μπάσκετ. Δεν είναι κάτι που στο απονέμουν. Άσχετα αν λένε κάποιον, γιατί είναι ο παλαιότερος. Είναι ένας άνθρωπος που κάνει πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο, παίρνει ευθύνες, στην προπόνηση, υπερασπίζεται τους συμπαίκτες του, είναι πολλά. Ο Τζόρνταν είπε αρκετά πράγματα. Καταλάβαινε ότι για να κερδίσεις, δεν φτάνει μόνο ένας. Πρέπει να κάνουν κι άλλα παιδιά, πολλούς και διάφορους ρόλους.
Δεν ξέρω αν το καταλάβαινε ο Νικ. Ο Νίκος ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε να κερδίζει, με τη μόνη διαφορά ότι ήθελε να κερδίζει από την επίθεση. Αυτό δεν μπορεί να το έχεις πάντα. Κι όταν παίζεις με μια ομάδα που έχει κι εκείνη επίθεση, θα πρέπει να αμυνθείς κιόλας. Κι όταν φτάνεις σε αυτό το υψηλό επίπεδο, πολλές λεπτομέρειες μετράνε. Ο Νικ είχε μεγάλη ευχέρεια να σκοράρει, μπορούσε να σκοράρει με οποιοδήποτε τρόπο. Απλά, πολλές φορές, δεν είχε την ίδια διάθεση να υποστηρίξει την μεγάλη του επιθετική προσπάθεια με την αμυντική του».
Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο:
«Είμαι πολύ περήφανος, ιδιαίτερα χαρούμενος για όλη του τη διαδρομή, για το χαρακτήρα του και δίνω συγχαρητήρια στην οικογένειά του. Η οικογένεια είναι η πιο σημαντική», υποστήριξε και στο ερώτημα
Αν θα τον ήθελε για συμπαίκτη:
«Δεν το συζητάω!»,
Αν θα είχε πρόβλημα αν τον έβρισκε αντίπαλο:
«Θα είχα ναι, μακρύς πολύ. Θα τον ταλαιπωρούσα λίγο. Θα ήμουν αμυντικά σκληρός (γέλια)».