Ο διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος του Πανιωνίου, Νίκος Ζαμάνης, μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου ανακοίνωσε πως αποχωρεί από τον σύλλογο, ο οποίος από την επόμενη σεζόν θα βρίσκεται στα χέρια του Ερασιτέχνη και θα παίζει στην Γ’ Εθνική.
Αφού έκανε την ανασκόπηση της σεζόν – αφήνοντας αιχμές για τον Χρήστο Δάρα – τόνισε πως εξάντλησε κάθε πιθανότητα για την οικονομική εξυγίανση του συλλόγου, ωστόσο η εταιρeία έπρεπε να διαλυθεί από το 2015.
Αναλυτικά η δήλωση του:
«Γνωρίζαμε πως φέτος θα ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά, όπου έπρεπε να παλέψουμε σε όλα τα επίπεδα για να τα καταφέρουμε.
Οι αναποδιές ξεκίνησαν από νωρίς με τους τραυματισμούς του Ντομίνγκες, του Αραμπούλι, του Άρσε, του Μαξίμοβιτς, ενώ και ο Μανιάτης πήδηξε από το καράβι. Ήρθε και ο Μασούρας, αλλά τραυματίας. Ο παίκτης με τον οποίο ο κ. Δάρας είχε δηλώσει ότι θα πεθάνει μαζί του στον Πανιώνιο. Και τελικά, άλλο παίκτη περιμέναμε και άλλος… εμφανίστηκε στο γήπεδο. Όταν εμφανίστηκε.
Ο κ. Δάρας, στη συνέντευξη Τύπου, είχε τονίσει μετ’ επιτάσεως μάλιστα, πως αυτός είναι υπεύθυνος για τον οικονομικό τομέα και πως είχε πάρει τα πάντα πάνω του, τα δύο τελευταία χρόνια. Αυτός ήταν που εγγυήθηκε και για τις 120 δόσεις μέχρι το Δεκέμβριο και για τον εξωδικαστικό μηχανισμό και μας διαβεβαίωνε πως θα παρθούν οι ενημερότητες και έτσι η ομάδα θα προχωρούσε στην απόκτηση των Τζανδάρη, Δουβίκα (βλέπετε πως πάει στο Βόλο), οι οποίοι θα ήταν πολύτιμες λύσεις. Μάλιστα έκαναν για 1,5 μήνα προπονήσεις με την ομάδα. Μήπως ο κ. Δάρας έκρινε πως δεν ήταν πολύτιμοι;
Τίποτε από αυτά που επίσημα αναγγέλθηκαν από τον κ. Δάρα και για τα οποία είχε δεσμευτεί δεν έγιναν στον οικονομικό τομέα.
Και όλα αυτά φυσικά είχαν ως αποτέλεσμα την σταδιακή αποδυνάμωση της ομάδας και ενώ ξέραμε πως παίζαμε χωρίς άδεια και με το βάρος των -6 βαθμών.
Στο σημείο αυτό, θέλω να αποκαλύψω ότι πρόπερσι, όταν συζητούνταν το θέμα για τον Παναθηναϊκό, πρόθεσή μου ήταν να ισχύσει το -3, διότι ίσως μελλοντικά μπορεί να το χρειαζόμασταν. Στο συμβούλιο λοιπόν, όταν ρωτήθηκε ο κ. Δάρας (που ήταν και αυτός που εκπροσωπούσε την ομάδα στην Super League), συμφώνησε τότε με το -6 και δεν μπόρεσε ούτε αυτό να περάσει. Φέτος όμως με την επιμονή μας στην τηλεδιάσκεψη, πέρασε το να μην ισχύσει αφαίρεση βαθμών για την περίοδο 2020-21, κάτι που ανατράπηκε από την εκτελεστική επιτροπή της ΕΠΟ και πέρασε το -3.
Φτάσαμε έτσι στο τέλος της χρονιάς, όπου πραγματικά είχαμε πετύχει την υπέρβαση. Μέσα στο γήπεδο, είχαμε κατακτήσει τους ίδιους βαθμούς με τον Παναιτωλικό και μάλιστα είχαμε και την μεταξύ μας ισοβαθμία.
Μπήκαμε στα play out πάλι με προβλήματα (τραυματισμός Αραμπούλι) κι όμως καταφέραμε να αιφνιδιάσουμε τους πάντες στα 4 πρώτα παιχνίδια. Έτσι φτάσαμε πριν το ματς με τη Λάρισα στο οποίο όμως έγιναν παράξενα πράγματα. Μείναμε με 10 λόγω της ανύπαρκτης αποβολής του Ντομίνγκες, ενώ και ο Αραμπούλι έμεινε έξω με τραυματισμό. Και ήρθε ο τελικός με τον Παναιτωλικό, όπου είχαμε την ευκαιρία να σώσουμε τη χρονιά. Όμως το παιχνίδι αποδείχθηκε πως είχε «παράξενες σκιές». Και αντί να είμαστε δύο βαθμούς μπροστά και με το «χ» του Περιστερίου να σωθούμε, τελικά μείναμε πίσω. Αυτό είναι το «ποδοσφαιρικό μαγείρεμα» για το οποίο υπάρχουν φωτογραφικές ενδείξεις, αλλά όχι αποδείξεις. Έτσι είναι δυστυχώς το ποδόσφαιρο.
Πάμε στο φετινό μακρύ και «καυτό» καλοκαίρι. Κατ’ αρχήν πρέπει να πω, πως μετά την παραίτηση του κ. Δάρα στις 28 Ιουλίου, με την οποία παρέσυρε και τα 5 μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, η ομάδα ήταν ακέφαλη και έπρεπε λόγω ενός ενδιαφέροντος που είχε προκύψει να συγκροτηθεί διοίκηση πρωτοδικείου για να μπορέσει να τρέξει τη διαπραγμάτευση. Έτσι και έγινε και φτάσαμε ακόμα και στον οικονομικό έλεγχο, από δικηγορική εταιρεία του εξωτερικού για λογαριασμό της ενδιαφερόμενης επενδύτριας εταιρείας, για τον οποίο –έλεγχο- εμείς οι ίδιοι πληρώσαμε 20.000 ευρώ. Μάλιστα, όπως απέδειξα και σε δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Πανιωνίου, όλα αυτά έγιναν με πάνω από 15 τηλεδιασκέψεις και επίσημη αλληλογραφία (στην οποία συμπεριλήφθηκαν μεταξύ άλλων και αποδεικτικά του ανωτέρου ποσού) και αποδεικνύεται πως για τις μετοχές μου, δεν ζητούσα ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. Αυτό το τελευταίο το τονίζω για να πάψουν οι κακεντρεχείς λασπολόγοι με ψεύτικα προφίλ και οι δύσπιστοι να λένε πως το ενδιαφέρον ήταν ανύπαρκτο και πως εγώ ήθελα ανταλλάγματα για την μεταβίβαση της ομάδας.
Σε μια περίοδο λοιπόν, όπου ο κ. Δάρας έλεγε σε ιδιωτικές συζητήσεις (και αν θέλει ας το διαψεύσει) πως θα πάει την ομάδα στο Γ’ τοπικό και θα την ανεβάσει σε πέντε χρόνια, εμείς προσπαθήσαμε να έχουμε έτοιμη την ομάδα και μόλις ολοκληρωθεί η μεταβίβαση να αγωνιστούμε στην Super League 2. Για το λόγο αυτό και συμφωνίες με παίκτες υπήρξαν και προκαταβολές δόθηκαν και το παράβολο συμμετοχής (7.500 ευρώ) πληρώθηκε.
Προσπαθήσαμε να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα για να σωθεί η ομάδα. Άλλωστε το όφελος θα ήταν τόσο για την ομάδα, που με έναν επενδυτή θα έφτανε στην εξυγίανση, αλλά και για τον ίδιο τον κ. Δάρα, ο οποίος θα σωζόταν από τα χρέη που τον βαραίνουν. Παράλληλα θα είχα κι εγώ καθαρή την συνείδησή μου, ότι θα είχα προσφέρει στην ομάδα ανιδιοτελώς και θα είχα κάνει το χρέος μου. Τελικά η συμφωνία δεν καρποφόρησε και έτσι ξεχάστηκαν οι περισσότεροι υπεύθυνοι γι αυτή την κατάσταση. Έμεινα μόνος εγώ να παλεύω, γιατί όπως είχα πει και το χειμώνα, εάν το καράβι βουλιάξει, θα βουλιάξω κι εγώ μαζί του. Έτσι έχω μάθει σαν άνθρωπος, να είμαι τίμιος και υπεύθυνος για τις πράξεις μου, με όποιο κόστος κι αν αυτές επιφέρουν.
Πλέον ήταν μοιραία η απόφαση που πήραμε με τον ερασιτέχνη, να παίξει η ομάδα στην Γ’ Εθνική. Ακόμα και τώρα όμως φάνηκε πως κάποιοι ήθελαν ο Πανιώνιος να μην προλάβει τις ημερομηνίες και να μην αγωνιστεί ούτε στην Γ’ Εθνική. Αυτό είναι το παρασκήνιο.
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, θα πω, πως έπρεπε κι εγώ να δηλώσω την παραίτησή μου, όταν το έκανε κι ο κ. Δάρας. Δυστυχώς δεν το έκανα, για να εξαντλήσω και την τελευταία ελπίδα για το μέλλον του συλλόγου.
Αν όμως πάμε ακόμα πιο πίσω, την τελευταία 5ετία, ίσως δεν θα έπρεπε να αναλάβουμε τότε το δυσβάσταχτο χρέος. Αυτή τη βόμβα που έπρεπε κανονικά να σκάσει σε χέρια άλλων και όχι στα δικά μας. Αντί να καούν αυτοί που ευθύνονται, καήκαμε εμείς. Αυτή η εταιρεία έπρεπε να είχε διαλυθεί από το 2015, τότε που υπήρχαν ευνοϊκότερες διατάξεις και άλλωστε με αυτές σώθηκαν και ευεργετήθηκαν κι άλλες ομάδες.
Δυστυχώς και το τονίζω αυτό, έβαλα πάνω από τη λογική, το συναίσθημα, διότι η ομάδα είναι ζωντανός οργανισμός, γεννάει πάθος και μεγάλες συγκινήσεις και σε παρασύρει λόγω της καψούρας που έχεις γι αυτή. Αποδείχθηκε πως ήταν αδύνατο. Μπροστά όμως στο καλό της ομάδας, δεν υπολόγισα ούτε την οικογένειά μου, ούτε τα παιδιά μου, ούτε την ψυχική μου υγεία. Λυπάμαι πολύ για όλη αυτή την κατάσταση.
Πλέον παραδίδω την ομάδα στον Ερασιτέχνη και φεύγω από τον Πανιώνιο, με το κεφάλι ψηλά, όσον αφορά στο ηθικό σκέλος, πιστεύοντας πως τον υπηρέτησα με ανιδιοτέλεια, αγάπη, πάθος και περηφάνια».