Έτσι ξαφνικά – που θα έλεγε και ο κορωνοχτυπημένος Αντώνης Ρέμος, ο οποίος έχασε ένα σκασμό λεφτά το καλοκαίρι που πέρασε από τις συναυλίες που ματαιώθηκαν σε Μύκονο και Ρόδο – ένα παλικαράκι από το Τρίνινταντ (και Τομπάγκο) επισκίασε για κάποιες ώρες ολόκληρη την αθλητική επικαιρότητα της Ελλάδας.
Ο αγαπητός Λιβάι Γκαρσία, που μέχρι το απόγευμα της Κυριακής θεωρούταν κλεισμένος από τον Ολυμπιακό βάσει κάποιων ραδιοφωνικών αλλά και ιντερνετικών «αποκαλύψεων», θα έρθει τελικά στην Αθήνα για λογαριασμό της ΑΕΚ. Η προαιώνια αγωνία για «νίκες» σε βάρος των Ερυθρόλευκων βρήκε πάτημα: μόνο ότι «η Ένωση ταπείνωσε τον ΟΣΦΠ» δεν έχουμε διαβάσει μέχρι τώρα από το υπαλληλικό προσωπικό των ΜΜΕ που θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρουν υπηρεσίες στο αφεντικό. Διότι στην ομάδα που υποστηρίζουν, σίγουρα δεν προσφέρουν και αυτό το καταλαβαίνει ακόμα και ο τιτάνας Βασιλάκης από το Καματερό που δε χαρίζει κάστανα όταν κάνει ραδιοφωνική κριτική…
Το μεσημέρι του Σαββάτου έκανα ένα γκεστ στον αέρα του ΘΕΜΑ FM και μεταξύ άλλων αναφέρθηκα και στην περίπτωση του… Τρινινταντέζου ποδοσφαιριστή. Είπα λοιπόν, πώς κατά την άποψή μου, ένας ποδοσφαιριστής στην ηλικία του Γκαρσία, ο οποίος έχει περάσει από το ολλανδικό πρωτάθλημα χωρίς επιτυχία, είναι πολύ λογικό να ψάχνει μια δεύτερη ευκαιρία. Ειδικά όταν εμφανίζεται να έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που προς το παρόν αποτυπώνονται ως στιγμιαίες εκλάμψεις σε ορισμένα ματς.
https://athlosnews.gr/o-livai-gkarsia-katelixe-ekei-poy-toy-analogei/
Η γνώμη που κατέθεσα έλεγε πως για την τελική επιλογή του παίκτη δεν θα παίξει τόσο μεγάλο ρόλο το πόσα θα πάρει, όσο οι εγγυήσεις που θα έχει για το αγωνιστικό σκέλος. Δηλαδή, το κατά πόσο θα μπορούσε να εισπράξει μια δέσμευση ότι στην τάδε ομάδα θα προορίζεται για βασικός, ακόμα και αναντικατάστατος.
Όλα αυτά βεβαίως υπό την προϋπόθεση πως ο Ολυμπιακός θα παρέμενε «ζωντανός» στη διεκδίκηση του Γκαρσία. Κάτι που δε συνέβη, για λόγους που, παρότι δεν επικοινωνήθηκαν, είναι μάλλον αυτονόητοι. Οι Ερυθρόλευκοι κοστολόγησαν τον παίκτη κάπου κοντά στα 2 εκ. ευρώ, με μια διάθεση να ανέβουν λίγο ακόμη. Έχοντας αξιολογήσει τον Λιβάι ως λαχείο που σε καμία περίπτωση δεν θα ξεκινούσε από αφετηρία ενδεκαδάτου, οι νταμπλούχοι έφτασαν ως τα 2,5 εκ. μόνο και μόνο επειδή απέναντι υπήρχε η ΑΕΚ που με τη σειρά της ανέβαζε την τιμή.
Ακόμα και οι φελλοί αντιλαμβάνονται το γιατί οι Κιτρινόμαυροι αποφάσισαν να κάνουν μια πρωτοφανή υπέρβαση για τα δεδομένα τους. Ουσιαστικά, πλήρωσαν ένα πολύ ακριβό «καπέλο» λόγω της απώλειας του κυπέλλου. Οι Ισραηλινοί μύρισαν αίμα, κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν να αρμέξουν τον Δικέφαλο κι εκεί που ήταν έτοιμοι να δώσουν στον Ολυμπιακό το 85% του παίκτη για ένα ποσό που δεν θα ξεπερνούσε τα δυόμισι εκ., πήραν κάτι παραπάνω για να παραχωρήσουν μόλις το 60% στην απελπισμένη για μια «νίκη» ΑΕΚ…
Τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως απλά. Για τον Ολυμπιακό, μια μεταγραφή των 2,5 εκ. ευρώ συνιστά ένα ακόμη τυπικό deal από τα πάμπολλα που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Για την ΑΕΚ όμως και ειδικά αυτήν της περιόδου Μελισσανίδη, η μεταγραφή παίρνει διαστάσεις μαμούθ μια και θα είναι η ακριβότερη επί εποχής νέου ΑΦΜ.
Το στάτους του Λιβάι Γκαρσία στον Ολυμπιακό θα ήταν αντίστοιχο του Λοβέρα. Δηλαδή, ένας παίκτης που θα έπρεπε να δουλέψει σκληρά προκειμένου να αποδείξει ότι δικαιούται χρόνο συμμετοχής έστω και ως… πέμπτη αλλαγή. Και σε καμία περίπτωση δεν θα έπαιρνε ένα συμβόλαιο κοντά στο μισό εκατομμύριο ευρώ. Για όνομα του θεού δηλαδή, αν ένα παιδάκι σε μια μεσαία ομάδα του Ισραήλ είχε τέτοιες οικονομικές απαιτήσεις, ο Μπουφάλ θα έπρεπε να ζητήσει 3 εκ. στο νερό…
Μεταξύ μας, δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στη θέση του Τρινινταντέζου διεθνή. Να ξέρω πως είμαι η ακριβότερη μεταγραφή του Μελισσανίδη; Μιλάμε για βάρος ασήκωτο και άγχος αδιανόητο. Αυτοί που ξέρουν καλά τον εν τοις πράγμασι, έχουν ήδη αρχίσει να τάζουν τον Λιβάι Γκαρσία σε όποιον άγιο υπάρχει. Ο δε Ίβιτς θα πρέπει να κοιμάται και να ξυπνά με την αγωνία μην τυχόν συναχωθεί ο παίκτης για τον οποίον αναγκάστηκε να πληρώσει ένα σκασμό λεφτά ο Τίγρης. Διότι δεν υπάρχει χειρότερο από το να πιστέψει ο Δ. Μελισσανίδης ότι κάποιος τον έβαλε «μέσα». Κι ας του έχει φέρει χρήματα από άλλες πωλήσεις νωρίτερα…
Η σεζόν ξεκίνησε με περυσινό ματς για τον Ολυμπιακό. Πιστοποιήθηκε και στο Πανθεσσαλικό ωστόσο πως οι Ερυθρόλευκοι βρίσκονται πολύ μπροστά στην εκκίνηση της νέας Super League. Με τον βασικό τους στόπερ στον πάγκο (Σεμέδο), τερματοφύλακα έναν ανήλικο, δεξί μπακ τον Μπρούνο και αριστερό τον Τοροσίδη στο τελευταίο του ματς, οι πρωταθλητές ήταν και πάλι πολύ πιο επικίνδυνοι από την ΑΕΚ που μετρούσε σαφώς λιγότερες απουσίες. Κι αν ο Ελ Αραμπί δεν είχε βάλει… στοίχημα με τον εαυτό του να χάσει ακόμα και τα άχαστα, ένας θεός ξέρει που θα είχε φτάσει το σκορ και που θα έτρεχαν να κρυφτούν παίκτες και προπονητής της Ένωσης.
Βάζοντας δίπλα – δίπλα τα μπάτζετ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, είναι σαφές πως οι Πειραιώτες υπερέχουν κατά κράτος. Όταν έρθει η ώρα που θα ξαναπαίξουν οι δυο ομάδες, με τα φετινά τους ρόστερ αυτή τη φορά, θα πρέπει η χαοτική διαφορά να αποτυπωθεί και στον αγωνιστικό χώρο. Εκεί που θα χρειαστούν πολλοί Λιβάι Γκαρσία για να τα βάλουν με τον Εμβιλά, τον Ραφίνια, τον Πέπε, τους «παλιούς» αλλά και αυτούς που θα ακολουθήσουν. Όπως ίσως ο μεσιέ Μπουφάλ…
https://athlosnews.gr/episimo-ston-olympiako-o-emvila/
Αυτή τη στιγμή, το ημιτελές ρόστερ του Ολυμπιακού κοστίζει σχεδόν 87 εκ. ευρώ. Αυτό της ΑΕΚ, 32 εκ. ακριβώς. Μισθολογικά, η διαφορά είναι εξίσου τεράστια. Το γιατί το ξέρουν και οι πέτρες. Στη μια πλευρά υπάρχει ένας άνθρωπος που επένδυσε πολλά εκατομμύρια μέχρι να φέρει την ομάδα του στο επίπεδο να παράγει, να αναδεικνύει και να μοσχοπουλάει. Και τελικά, να φτάνει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ έχοντας περάσει από τους τρεις προκριματικούς του League Path, όπως έκανε πέρυσι.
Το να χαρακτηρίσεις τον Δ. Μελισσανίδη «σφιχτό» οικονομικά είναι κάτι που ξεπερνά κατά πολύ τον πλεονασμό. Πρώτοι απ’ όλους το γνωρίζουν οι ίδιοι οι οπαδοί της ΑΕΚ που έχουν αποδεχτεί τη μοίρα τους. Ο μόνος τρόπος για να κλείσει κάπως η ψαλίδα είναι οι παρασκηνιακές διεργασίες. Μόλις εκλείψουν κι αυτές, η ΑΕΚ θα βρεθεί σε ένα δίλημμα: ή θα βρει έναν άνθρωπο που θα είναι πραγματικά διατεθειμένος να επενδύσει χρήματα (όπως έκανε ο Ιβάν Σαββίδης π.χ.) ή θα αρκεστεί στο να τερματίζει πάνω από τον δύστυχο Παναθηναϊκό του Γιάννη Αλαφούζου…