Ήταν ενδιαφέρουσα η δημόσια εικόνα του Ολυμπιακού απέναντι στη Λεγανές. Οι ερυθρόλευκοι έδειξαν στοιχεία ομάδας που έλειψαν στην προηγούμενη αγωνιστική περίοδο από το παιχνίδι τους και δημιούργησαν προσδοκίες. Πρώτο συμπέρασμα βέβαια σε μια εξελισσόμενη πορεία προετοιμασίας, αλλά εκτιμώ βασικό για το φετινό αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας του Μαρτίνς.
Κορυφαία παράμετρος του παιχνιδιού τους τα πολλά, δυνατά, γρήγορα και πιεστικά τρεξίματα. Η ομάδα έτρεξε στο γήπεδο σε πολύ καλό ρυθμό. Κάλυψε γρήγορα και αποτελεσματικά αποστάσεις, μίκρυνε όσο έπρεπε τους χώρους των Ισπανών, διευκόλυνε αποτελεσματικά την αμυντική της λειτουργία και έβγαλε άνετα ένα παιχνίδι με μια ομάδα της Πριμέρα, που ξεκινάει οσονούπω τις εσωτερικές διοργανώσεις.
Ιδιαίτερο στοιχείο η ταχύτητα στη μεταβίβαση, τη μετάβαση και τη σκέψη. Οι ερυθρόλευκοι ζήτησαν και επιχείρησαν, επιτυχώς κάποιες φορές, να μεταβιβάσουν τη μπάλα «με τη μια» στο χώρο, να κινηθούν γρήγορα για να την υποδεχθούν, να ψάξουν κάθετο παιχνίδι στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, να κερδίσουν χώρο και χρόνο με παιχνίδι είτε κατοχής, είτε στην κόντρα. Δεν ευδοκίμησαν πολλές φορές οι αποφάσεις τους, είτε επειδή λειτούργησαν πιο γρήγορα από τη μπάλα, είτε επειδή η Λεγανές έχει την καλύτερη, ίσως, αμυντική λειτουργία στην Ισπανία.
Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον προσανατολισμό τους να παίξουν σε όλο το γήπεδο, να αναζητήσουν επιλογές όλων των ειδών, να διευρύνουν την επιθετική τους λειτουργία, να βάλουν όσους περισσότερους ποδοσφαιριστές στο παιχνίδι.
Για να πω τη μαύρη αλήθεια ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος από ότι περίμενα ακόμη και με ενδεκάδα στην οποία από την περσυνή χρονιά μετείχαν δύο, όλοι κι όλοι, ποδοσφαιριστές. Στην ουσία είδαμε μια καινούργια ομάδα που τώρα δημιουργείται, ψάχνεται, αναζητάει τις ισορροπίες της και διαβουλεύεται με τον εαυτό της για το μέλλον της.
Η βασική έλλειψη; Η συντονισμένη, άρα παραγωγική, λειτουργία ανάμεσα στη σκέψη και στην κίνηση με ή χωρίς τη μπάλα. Η λογική, βεβαίως, για το χρόνο προετοιμασίας, έλλειψη συντονισμού μείωσε πολλές φορές τον αγωνιστικό ενθουσιασμό, αναπροσάρμοσε αγωνιστικά πλάνα, επέβαλε και κάποιες «ηρωικές» ατομικές ενέργειες για να μπαλωθούν τρύπες και χαμήλωσε τις προσδοκίες, ίσως περισσότερο από όσο έπρεπε. Είναι βέβαιο πως ο συντονισμός, προϊόντος του χρόνου, θα βελτιώνεται. Όταν συμβεί αυτό, τότε θα αναλάβει τον κανονικό της ρόλο η ταχύτητα κι εκεί ακριβώς θα κριθεί η ομάδα.
Το ζητούμενο; Η ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα με ή χωρίς τη μπάλα, στο χώρο και στη σκέψη και η βελτίωση της κίνησης από την άμυνα στην επίθεση όταν αυτή πρέπει να περάσει από τα χαφ. Στη διασύνδεση αυτή, στην ταχύτητα και στην ασφάλεια με την οποία θα αποτυπώνεται στο χορτάρι μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει τη διαφορά.
Εκεί ακριβώς χρειάζεται ποδοσφαιριστές ατομικά γρήγορους, ταχείς στη σκέψη, ικανούς στο κάθετο παιχνίδι και εργάτες στην ανασταλτική λειτουργία. Πόσους; Είναι θέμα του προπονητή και της ομάδας. Το σημερινό κενό όμως είναι υπαρκτό και παράγει, κατά περίπτωση, δυσλειτουργίες.
Ηθικό δίδαγμα; Ο Ολυμπιακός, μετά από μια-δυο περιόδους που βασάνισε, εν πολλοίς, την ποδοσφαιρική λογική, δείχνει να επανέρχεται γρήγορα στα αποδεκτά ποδοσφαιρικά στάνταρ. Ο Μαρτίνς, όπως όλα δείχνουν, έχει στο μυαλό του μια συγκεκριμένη εικόνα ομάδας. Κι αυτή η ομάδα έχει ένα βασικό γνώρισμα. Ταχύτητα παντού.