Σε επίπεδο εγχώριων τίτλων, ο Ολυμπιακός είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον πλανήτη. Και ένα από τα ελάχιστα κλαμπ στον κόσμο που έχουν κατακτήσει παραπάνω από τα μισά πρωταθλήματα τα οποία έχουν διεξαχθεί στη χώρα τους. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, πολλοί παίκτες φεύγουν από τους Πειραιώτες για τις κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης. Η τρανότερη απόδειξη για την αλλαγή του ερυθρόλευκου στάτους, η οποία έχει καταστήσει τον Ολυμπιακό ισότιμο συνομιλητή εκπροσώπων μεγάλων πρωταθλημάτων.
Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ωστόσο, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Εκεί, η «εξυγίανση» φαίνεται πως διαρκεί για δεκαετίες. Από την πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη σφαγή ελληνικής ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα – το 3-0 επί της Άντερλεχτ με τον διαβόητο Παλοτάι – μέχρι σήμερα, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη δυναμική των Ερυθρόλευκων. Εκτός από ένα: τα διαιτητικά χειρουργεία στα κύπελλα Ευρώπης.
Ο Σιμόν Μαρτσίνιακ έβαλε το όνομά του σε μια μακρά λίστα διαιτητών που πέρασαν… πριονοκορδέλα τον Ολυμπιακό. Τη λίστα που περιλαμβάνει σε περίοπτη θέση τον Μερκ, τον Κρουγκ, τον Μπένκο, τον Καράσεφ, τον Μπεζμπορόντοφ, τον Γκρέφε, τον Σέργκενχόφερ και κάμποσα ακόμη «λουλούδια» που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έγινε σαφές πως η UEFA τα έστειλε για να φέρουν εις πέρας μια συγκεκριμένη αποστολή. Διαιτητές που δεν έβλεπαν καθαρές ανατροπές εντός περιοχής, που τυφλώνονταν όταν ένας αμυντικός έκανε τον τερματοφύλακα (Ρ. Κάρλος, Χούμελς), που ακύρωναν καθαρά γκολ (μόνο ο Μήτρογλου έχει δυο τέτοια στην ίδια σεζόν), που αγνοούσαν φάσεις με πέναλτι και αποβολή (Μανιάτης, Γιαννακόπουλος), που έδιναν ανύπαρκτα πέναλτι και απίθανες κόκκινες σε βάρος του Ολυμπιακού (θυμηθείτε μονάχα το ματς με τη Λεβάντε).
Οι διαιτητικές αποφάσεις εναντίον των Πειραιωτών, που αλλοίωσαν ένα ματς και μαζί την έκβαση μιας ολόκληρης ευρωπαϊκής σεζόν είναι αμέτρητες. Και δεν βάζουμε μέσα εκείνες που δεν κατάφεραν να πετύχουν τον σκοπό τους: όπως το αδιανόητο οφσάιντ-γκολ στο Ολυμπιακός – Λάτσιο 1-1 ή το γκολ από άουτ των Ιταλών στον «επαναληπτικό» της Ρώμης.
Στo Γουλβερχάμπτον αποδείχθηκε περίτρανα πως κανένας διαιτητής δεν ενεργεί από μόνος του. Ότι όλη αυτή η αθλιότητα είναι ενορχηστρωμένη και εκτελεσμένη με χειρουργική ακρίβεια. Μόνο που το συγκεκριμένο χειρουργείο είναι αυτό που στέλνει τον «ασθενή» στον άλλο κόσμο. Εν προκειμένω, σπίτι του. Ο ίδιος διαιτητής που αξιολόγησε ως πέναλτι στην επαφή του Αλέν με τον Ποντένσε (σωστά ή λάθος δεν έχει καμία σημασία), δεν έκανε το ίδιο στο πεντακάθαρο παρατεταμένο σπρώξιμο στον Ελ Αραμπί ενόσω ο Μαροκινός βρισκόταν στον αέρα. Αν του Ποντένσε ήταν μια φορά πέναλτι, του Ελ Αραμπί ήταν κάνα δυο ακόμη.
https://athlosnews.gr/goylvs-olympiakos-1-0-toy-karafloy-sotiros-giortasan-oi-lykoi/
Θα μπορούσε ο Πολωνός αγύρτης να έχει κάνει λάθος. Από αυτά τα «ανθρώπινα» που γίνονται και στη Super League της εξυγίανσης. Οι κύριοι του VAR ωστόσο έπεισαν και τους πλέον δύσπιστους πως τίποτε στην UEFA δε γίνεται τυχαία. Είναι δυνατόν να μην πήραν χαμπάρι το πέναλτι-μαρς στον Μαροκινό, την ώρα μάλιστα που επιχειρούσε προσπάθεια για κεφαλιά-γκολ; Ο μηχανισμός της UEFA χρειάστηκε περίπου τέσσερα λεπτά μέχρι να καταφέρει να βαφτίσει οφσάιντ ένα καθαρό γκολ. Οι γραμμές εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους εκτελεστές που απλώς χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να επικυρώσουν με επιστημονικοφανή τρόπο το έγκλημά τους. Πώς μπορεί να βρεθεί ο ώμος ενός όρθιου παίκτη σχεδόν ένα μέτρο μπροστά από τον υπόλοιπο κορμό του; Αυτή είναι η απόσταση που χωρίζει το σώμα του Ελ Αραμπί από την μπλε γραμμή του τελευταίου αμυντικού. Και ας μην ανοίξουμε τώρα την κουβέντα για το πόσα εκατοστά είναι η τηλεοπτική γραμμή.
Τα παραπάνω βέβαια αποτελούν χοντράδες. Από αυτές που στέλνουν σε όλους το μήνυμα ότι «εδώ γίνεται το δικό μας». Και στον Τσιμίκα θα μπορούσε να δοθεί πέναλτι στο 59’, αφού ο αντίπαλός του αφήνει την μπάλα για να κινηθεί στην αντίθετη πορεία, κατά πάνω του δηλαδή και να τον πετάξει στο έδαφος. Εκεί όμως που φαίνεται η «παραγγελιά», το έργο που καλείται να φέρει εις πέρας ένας διαιτητής, είναι στον τρόπο που διαχειρίζεται τις «λεπτομέρειες». Πώς και πότε βγάζει κάρτες, πώς επιτρέπει σε μια ομάδα να σταματά το παιχνίδι, τους μορφασμούς του και τη γλώσσα του σώματός του όταν επικοινωνεί με τους παίκτες.
Ο πολωνικός συρφετός που έστειλε η UEFA στο Μολινό είχε μια και μόνη αποστολή: να μην επιτρέψει στον Ολυμπιακό να αφήσει εκτός έναν ακόμη αγγλικό σύλλογο. Η αποστολή επιτεύχθηκε, έστω κι αν χρειάστηκε να γελοιοποιηθεί ξανά η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία. Ακόμα και οι οπαδοί της Γουλβς δεν μπορούν να πιστέψουν την ετυμηγορία του VAR στο γκολ του Καμαρά, χώρια τα υπόλοιπα που έγιναν. Το ευρωπαϊκό ταξίδι του Ολυμπιακού έλαβε τέλος και πλέον οι Ερυθρόλευκοι λένε «εις το επανιδείν», κλείνοντας ραντεβού με την επόμενη σφαγή που θα τους περιμένει σε κάποιο άλλο κρίσιμο ματς…