Με την κατάθεση του Κύρου Βασσάρα ολοκληρώθηκε η ακροαματική διαδικασία ενώπιον της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ για τις «κατηγορίες» του «προκαθορισμού αποτελέσματος αγώνα για στοιχηματικούς λόγους» και του «επηρεασμού για χειραγώγηση αγώνα», με τις οποίες βαρύνονται ο Ολυμπιακός, ο Ατρόμητος, ο κ. Μαρινάκης, ο κ. Σπανός, τέσσερις διαιτητές, δύο πρώην μέλη της ΚΕΔ/ΕΠΟ από το 2012 και κάτι υπόλοιπα από παράγοντες.
Γενικό συμπέρασμα: Μια τρύπα στο νερό. Οι ουσιαστικές μαρτυρικές καταθέσεις (Φύσσας, Σάββας, Βασσάρας) αθώωσαν «μετά πολλών επαίνων» το σύνολο των κατηγορουμένων για όλες τις κατηγορίες. Απόμειναν, απλώς, κάτι «σκιές στη γωνία» για μερικές υποθετικές «πράξεις αλαζονείας» (κατά Βασσάρα) από τους κ.κ. Μπριάκο και Δούρο σε τεχνικά ζητήματα της συγκρότησης των πινάκων της περιόδου 2012/2013, αλλά η αλαζονεία ούτε λόγος για να δικαστεί κάποιος είναι, ούτε, πολύ περισσότερο, να καταδικαστεί.
Το ίδιο δεν καταδικάζουν κανένα, σε κανονικό δικαστήριο κι όχι στις τηλεοπτικές κατά παραγγελία παπάρες, οι άναρθρες κραυγές και τα «νομίζω, πιστεύω, εκτιμώ, διαισθάνομαι, υποψιάζομαι» ή άλλα ανάλογα «μου είπαν, άκουσα, έμαθα, οι φήμες λένε κ.λ.π.» που χαρακτήρισαν τις καταθέσεις του κ. Μελισσανίδη και του κ. Αλαφούζου.
Οι δυο τους, αντίπαλοι σκληροί του κ. Μαρινάκη, άρα εξ ορισμού μειωμένης αξιοπιστίας ως προς τις μαρτυρικές τους καταθέσεις, άδραξαν την ευκαιρία να μπετονάρουν, με διάφορες ατάκες, τους οπαδούς τους σε μια δύσκολη χρονιά εκφράζοντας τον καημό τους εναντίον του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού, αλλά μέχρι εκεί. Στον ντορβά των αποδείξεων δεν προσέφεραν τίποτε, πέραν της κατασκευασμένης για πηχυαίους τίτλους αγανάκτησης των δήθεν αδικημένων αυτής της άτιμης της κενωνίας…
Ο κ. Κωστούλας ήταν, εν τη αγνοία του, η γραφική νότα στο γαϊτανάκι των «μαρτύρων πεποιθήσεως», δηλαδή όσων δεν έχουν κανένα στοιχείο για όσα λένε, αλλά ενώπιον ενός μη κανονικού δικαστηρίου καταθέτουν ό,τι τους κατέβει, καθώς δεν απειλούνται με ποινικές επιπτώσεις και εύκολα πουλάνε τρελίτσα στο πόπολο, με τη βοήθεια των δημοσιογραφικών πιστολιών που συντηρούν.
Οι ίδιοι, ακριβώς, καταθέτοντας στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών εμφανίστηκαν ως κότες λειράτες κι άρχισαν τα κακαρίσματα ενώπιον της προέδρου.
Μάταια η κα Ιωαννίδου επιχειρούσε να εκμαιεύσει από τους μάρτυρες στοιχεία και αναφορές σε πραγματικά και αληθή περιστατικά, από τα οποία θα μπορούσε να στηρίξει αυτή την έωλη, την ισχνότατη έκθεση της κας Σπανού και να αιτιολογήσει ,είτε τις προτεινόμενες ακραίες ποινές, είτε κάποιες άλλες, ίσως αναλογικότερες. Έως και στις «πέτρες» προσέτρεξε αναγνωρίζοντας ότι «δεν μπορούμε να τις καλέσουμε να καταθέσουν».
Κανένα απολύτως στοιχείο, άξιο να περιληφθεί σε μια σοβαρή αιτιολόγηση ποινών, δεν εισέφεραν οι μαρτυρικές καταθέσεις. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Οι μαρτυρίες συνέτριψαν πλήρως όλα τα φερόμενα ως μεγάλα και τρανά στοιχεία που διακινούνται, μια εξαετία τώρα, από τη γνωστή μερίδα των Μ.Μ.Ε. της εξυγίανσης και αποτυπώνουν τη λειτουργία μιας δήθεν «εγκληματικής οργάνωσης» και μιας δήθεν «συμμορίας». Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Σε μια κανονική Ομοσπονδία μιας κανονικής χώρας αυτή η ιστορία θα είχε λήξει ήδη από το 2015, όταν η UEFA πρώτα και το CAS στη συνέχεια απέρριψαν την προσφυγή του κ. Αλαφούζου εναντίον της συμμετοχής του Ολυμπιακού στο Champions League ή η υπόθεση θα είχε παγώσει έως ότου προκύψει μια ασφαλής πρώτη απόφαση από ένα κανονικό ποινικό δικαστήριο στην Ελλάδα.
Η UEFA, μάλιστα, επανέλαβε και το 2019 την ίδια απόφαση, όταν χρειάστηκε να αποφανθεί επί των κατηγοριών που περιλαμβάνει το αμετάκλητο βούλευμα 1692/2018, το οποίο για την κα Σπανού είναι «νέο στοιχείο» σε σχέση με το πόρισμα του κ. Ανδρεάδη και δικαιολογεί την παραπομπή.
Εντός αυτής της ΕΠΟ παραμένει άγνωστος μεν, εκτιμητέος δε ο λόγος για τον οποίο κινήθηκε μια ακροαματική διαδικασία για ζητήματα που έχουν απασχολήσει την ίδια την UEFA και το CAS και στα οποία δόθηκε η σημασία που έχουν. Δηλαδή, εισαγγελικές αστειότητες και ανακριτικές μεγαλομανίες.
Η κα Σπανού είχε στη διάθεση της όλα τα στοιχεία από την τότε εκδίκαση στο CAS και ήταν σε γνώση των χαρακτηρισμών, που η ίδια η UEFA επεφύλαξε, τόσο για τις καταγγελίες του κ. Αλαφούζου για τον αγώνα Ολυμπιακός – Ατρόμητος, όσο και για τις «επιδόσεις του κ. Ανδρεάδη, ως παρατηρητή διαιτησίας».
Δεν θέλησε να αναμένει τις εξελίξεις στο ποινικό σκέλος και προχώρησε σε μια έρευνα μειωμένης έκτασης και έντασης και σε μια έκθεση με προδήλως δυσανάλογες, σε σχέση με τα ανύπαρκτα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης, προτεινόμενες ποινές.
Λογικά, έως τη λήξη της αγώνων κατάταξης και με τον Ολυμπιακό πρωταθλητή ήδη, η Επιτροπή Δεοντολογίας θα εκδώσει την απόφασης της, η οποία δεν μπορεί, με βάση τα πραγματικά στοιχεία, να είναι άλλη πλην της απαλλαγής όλων των κατηγορουμένων από όλες τις αποδιδόμενες κατηγορίες.
Δεν υπάρχει κανείς λόγος να σέρνεται ένα κατηγορητήριο χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο ή να αντιμετωπίσει τη βάσανο της Επιτροπής Εφέσεων μια απόφαση που θα είναι εντελώς σε άλλη κατεύθυνση από τα στοιχεία και τις μαρτυρίες.
Αμέσως μετά το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έχει μια τεράστια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει το χώρο του και τις σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών του. Αν θέλει να το κάνει και αν μπορεί ή του επιτρέπεται να ασχοληθεί με κάποια από τα σοβαρά ζητήματα, που το αφορούν.