Ο Βασίλης Σπανούλης έχει περάσει εδώ και χρόνια στο πάνθεον του παγκοσμίου μπάσκετ, με τις διακρίσεις του να είναι αμέτρητες, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο, με αποκορύφωμα την στιγμή που έγινε πρώτος σκόρερ της Euroleague στον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε.
Ωστόσο, ο Σπανούλης δεν χρειάστηκε αυτήν την στιγμή για να πείσει όλο τον κόσμο – ακόμα και αυτούς τους λίγους που δυσκολεύονται να το παραδεχτούν λόγω οπαδικού… κωλύματος – ότι είναι ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας στην Ευρώπη τα τελευταία 10 (τουλάχιστον) χρόνια. Η αγωνιστική του παρουσία, η εξωγηπεδική του ζωή, η βοήθεια που παρέχει στους νέους παίκτες και άλλα πολλά τον έχουν βάλει στην ίδια κουβέντα με τους Κόμπι Μπράιαντ, Μάικλ Τζόρνταν και άλλα «ιερά τέρατα» του αθλήματος.
Οι στιγμές που ο Βασίλης έχει «μιλήσει», μέσα στο παρκέ, είναι αμέτρητες -γιατί το ήθος του βλέπετε δεν τον αφήνει να βγει εκτός εαυτού σε επιθέσεις που του έχουν γίνει εκτός παρκέ- και όλες έχουν την ίδια κατάληξη. Τον αρχηγό του Ολυμπιακού να χοροπηδάει από τη χαρά του, να κάνει νόημα πως δεν ακούει και να χάνεται μέσα στις αγκαλιές των συμπαικτών του.
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Ολυμπιακός της σεζόν 2009-10, ήταν πάρα πολύ καλός, τόσο καλός που έφτασε μία ανάσα μακριά από την κατάκτηση της Euroleague, όμως η Μπαρτσελόνα εκείνης της σεζόν ήταν σε πολύ ανώτερο επίπεδο.
Μία ομάδα από την στιγμή που φτάνει τόσο κοντά σε μία διάκριση, αλλά δεν τα καταφέρνει, κοιτάει να αλλάξει το ρόστερ της. Οι Ερυθρόλευκοι έδειξαν το σθένος και τη διάθεση να το κάνουν αυτό. Το πρότζεκτ μπορεί να μην πέτυχε από την πρώτη σεζόν, αλλά τα αποτελέσματα ήταν άμεσα, μιας και μία χρονιά μετά ο Θρύλος ήταν στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διά χειρός Σπανούλη και Πρίντεζη.
Η ιστορία του Ολυμπιακού συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία του Σπανούλη. Έγινε η «σπίθα» που θα έβαζε τους Ερυθρόλευκους και πάλι στο κάδρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Kill Bill σε κάθε κρίσιμη φάση ήταν είτε η αρχή, είτε το τέλος, είτε και τα δύο μαζί.
Οι φάσεις του Σπανούλη στη Euroleague που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό είναι τρεις: η πάσα στον Πρίντεζη στον τελικό της Πόλης, καθώς αυτή η ασίστ ήταν το μισό τρόπαιο.
Η δεύτερη είναι το τρίποντο κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, το 2014, όταν ο Γκιστ είχε κρεμαστεί πάνω στον Σπανούλη, σε ένα τρικ που είχε κάνει ο Φραγκίσκος Αλβέρτης (υπηρεσιακός προπονητής του Παναθηναϊκού τότε) για να περιορίσει τον αρχηγό του Ολυμπιακού.
Πώς όμως να περιορίσεις τον Euroleague GOAT, όπως τον αποκάλεσε ο Κάιλ Χάινς, ειδικά όταν η μπάλα καίει; Ο Σπανούλης ζει για αυτές τις στιγμές. Είναι σαν να έχει ξεκινήσει το παιχνίδι και να έχει πείσει όλη την ομάδα ότι αν στραβώσει κάτι θα είναι εκεί ο ίδιος για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
Με 4,7 δευτερόλεπτα στο ρολόι, ο Σπανούλης παίρνει την μπάλα και λαμβάνει την ευθύνη του τελευταίου σουτ του αγώνα και η κατάληξη της μπάλας είναι γνωστή. Στο διχτάκι. Χωρίς πολλά πολλά.
Θυμηθείτε το τρίποντο:
Η τρίτη φάση είναι στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα, όπου ο Πρίντεζης ευστόχησε στο δεύτερο μεγαλύτερο σουτ της καριέρας του, χαρίζοντας τη νίκη με 71-68 στον Ολυμπιακό και στέλνοντας την ομάδα του στο Final Four της Μαδρίτης.
Ακόμα και σε αυτήν τη φάση ο Σπανούλης ήταν η… σπίθα που άναψε τη φωτιά των πανηγυρισμών για την πρόκριση σε μία ακόμη μεγάλη συνάντηση, των κορυφαίων της Ευρώπης.
Θυμηθείτε τη φάση:
Ο Ολυμπιακός πέτυχε με τον Σπανούλη και ο Σπανούλης με τον Ολυμπιακό. Οι Ερυθρόλευκοι αναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους, σαν τον Φοίνικα και ο θρυλικός γκαρντ ήταν αυτός που κατάφερε μέσα από την ηθική στη δουλειά του και την αγάπη του στο άθλημα, να φτάσει τον Ολυμπιακό στα στάνταρ που έπρεπε να βρίσκεται από πάντα. Στην κορυφή της Ευρώπης.
Οι δηλώσεις του στην ΕΡΤ είχαν μεγάλη σημασία, γιατί έδειξε ότι παραμένει ακόμα το ίδιο διψασμένος για διάκριση, όπως πριν από 10 χρόνια, όταν υπέγραφε το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό και άλλαζε για πάντα τον ρου της ιστορίας του συλλόγου.