Ο Έλληνας αμυντικός της Χόφενχάιμ, Κώστας Σταφυλίδης, μίλησε στην εφημερίδα «Τα Νέα» για την πανδημία στην Γερμανία, ενώ δήλωσε έτοιμος να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση και τόνισε τη μεγάλη ευθύνη, του να είσαι αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
«Αν βρισκόμουν στην Ιταλία ή στην Ισπανία, δεν θα ήθελα να γυρίσω στα γήπεδα αυτή την εποχή. Από τη στιγμή όμως που η ομάδα μου, η λίγκα και όλοι οι φορείς εγγυώνται για την ασφάλεια μας, δεν έχω λόγο να ανησυχώ ή να φοβάμαι. Στο κάτω-κάτω, το αγαπημένο μου ποδόσφαιρο θα παίξω, δεν θα κάνω αγγαρεία! Ασφαλώς είναι άχαρο και άδικο να παίζεις μπροστά σε άδειες εξέδρες, αλλά αυτό θα μας δώσει ένα επιπλέον κίνητρο για να αποζημιώσουμε τους φιλάθλους που θα μας βλέπουν από την τηλεόραση και θα ανυπομονούν να περάσει ο καιρός για να ξαναγεμίσουν τα γήπεδα».
Για την κατάσταση στο Χοφενχάιμ:
«Είχαμε ένα-δύο κρούσματα στην πόλη και κανένα στην ομάδα. Στην αρχή όλοι το πήραμε αψήφιστα, αλλά όταν άρχισαν να πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι στην Ιταλία και στην Ισπανία, συνειδητοποιήσαμε πόσο σοβαρή ήταν η υπόθεση και φοβηθήκαμε. Εδώ πάντως υποβληθήκαμε σε τεστ, αλλά θερμομετρούμε καθημερινά τους εαυτούς μας στο σπίτι και ενημερώνουμε μέσω μια εφαρμογής στα κινητά τηλέφωνα μας τους γιατρούς της ομάδας για το αν έχουμε πυρετό, βήχα ή πονοκέφαλο».
Για τον τρόπο που που προπονούνται:
«Από τις αρχές Απριλίου προπονούμαστε ανά τετράδες, εξ αποστάσεως και με διάφορα μισή ώρας το ένα γκρουπ από το άλλο. Υπάρχουν οι γυμναστές και οι προπονητές που μας επιβλέπουν και δίνουν οδηγίες πότε για χαλαρό ή έντονο τρέξιμο, πότε για passing game, πότε για σουτ και πάει λέγοντας. Δεν συγχρωτιζόμαστε, δεν ερχόμαστε σε επαφή μεταξύ μας και δεν τζαρτζαριζόμαστε, αλλά τουλάχιστον διατηρούμαστε σε καλή φόρμα».
Για τα μέτρα στη Γερμανία:
«Εδώ δεν έχουμε 13033 και κωδικούς. Βγαίνουμε ελεύθερα έξω, αλλά τηρούμε αποστάσεις στο περπάτημα και τους κανόνες υγιεινής. Ως γνωστόν, η Γερμανία είναι πολύ οργανωμένο κράτος και σε θέματα υγείας βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο. Είμαστε καλυμμένοι από πάσης πλευράς και δεν έχουμε λόγο να ανησυχούμε σε ό,τι αφορά τις ιατρικές και υγειονομικές υπηρεσίες. Συν τοις άλλοις, ο κόσμος πειθαρχεί στις οδηγίες».
Για την θέση της Χοφενχάιμ:
«Είμαστε απογοητευμένοι με την πορεία μας. Η ομάδα δεν είναι του πεταματού, τουναντίον αποτελεί μια πολύ υπολογίσιμη δύναμη στο γερμανική ποδόσφαιρο και ανήκει στην πρώτη πεντάδα του πρωταθλήματος. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ανελλιπώς στο Champions League, αλλά εφέτος αλλάξαμε προπονητή και έφυγαν κάποιοι παίκτες και μας πήρε πήρα καιρό να προσαρμοσθούμε στα νέα δεδομένα».
Για την μάχη της κορυφής:
«Όσο απλοϊκό και κοινότυπο κι αν ακουστεί η Μπάγερν είναι η Μπάγερν. Οι ανταγωνιστές της μπορούν να τη νικήσουν σε ένα ματς ή να της βάλουν πίεση για κάμποσο καιρό, αλλά δεν έχουν το μέταλλο να την κοντράρουν σε διάρκεια χρόνου και να την εκθρονίσουν. Μου αρέσει όπως παίζει η Λειψία και πίστευα ότι μπορεί να πετύχει το μπαμ, αλλά οι Βαυαροί έχουν και την κλάση και την εμπειρία και την τεχνογνωσία, άλλωστε έχουν κατακτήσει επτά πρωταθλήματα στη σειρά και πηγαίνουν για όγδοο».
Για όταν έγινε αρχηγός της Εθνικής ομάδας:
«Όταν χρίστηκα αρχηγός της Εθνικής ένιωσα ρίγος και συνάμα μούδιασαν τα πόδια μου. Δεν το λέω από αυταρέσκεια, αλλά είναι μεγάλη υπόθεση το αρχηγιλίκι και μάλιστα αισθάνομαι ότι αυτό το εύσημο εκτιμάται ιδιαιτέρως εδώ πέρα από το υπόλοιπο βιογραφικό μου».
Για την χρησιμοποίηση του ως κεντρικός αμυντικός στους αγώνες της Εθνικής:
«Για να είμαι ειλικρινής ούτε καν κατάλαβα ότι άλλαξα θέση. Μιλάμε για 150 επαφές με την μπάλα και έντεκα χιλιόμετρα. Κάποιες φορές στον ΠΑΟΚ είχα παίξει σε ένα σχήμα με τριάδα στην άμυνα, αλλά τώρα το βιώνω διαφορετικά. Ο προπονητής μου εξήγησε το τι θέλει να κάνει και γιατί το δοκιμάζει και ομολογώ ότι γοητεύτηκα από αυτή την πρόκληση. Δεν πρόκειται για ένα στυλ με γιόμες, αλλά με ασφυκτικό πρέσιγνκ, ώστε να δημιουργούμε και να χτίζουμε το παιχνίδι μας. Ο Φαν΄τ Σχιπ δεν θέλει να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, αλλά να παίζουμε επιθετική άμυνα και να αναπτυσσόμαστε προς τα εμπρός».
Για τον χαρακτηρισμό του Μπόλονι «πιτ μπουλ»: «Είχε δίκιο αυτό ακριβώς είμαι. Ένα λυσσασμένο σκυλί! Τα δίνω όλα, έχω αυτή τη νοοτροπία του παίκτη που δεν υποχωρεί, ακόμα και όταν νιώθω ότι το κορμί μου είναι κουρασμένο. Ακόμη και τότε θα στυλώσω τα πόδια μου. Θα πολεμήσω και θα φάω τα μούτρα μου. Αυτό το μαχητικό πνεύμα, το πολεμικό στιλ και η διάθεση να θυσιαστείς και να τσαλακωθείς αρέσουν πολύ στους Γερμανούς».