Hταν μια παγωμένη νύχτα του 1905, στο Ωκλαντ, όταν ο 11χρονος τότε Frank Epperson, ξέχασε το αγαπημένο του φρουτοποτό στη βεράντα του σπιτιού του με το ξυλαράκι με το οποίο το ανακάτευε μέσα σ’ αυτό.
Το φρουτοποτό πάγωσε όλη την νύχτα και σ’ αυτή την κατάσταση το βρήκε ο Epperson το επόμενο πρωί. Οταν ο νεαρός το δοκίμασε, διαπίστωσε ότι διατηρούσε ακόμα την καλή του γεύση. Η γνωστή μας γρανίτα είχε μόλις δημιουργηθεί…
Χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια από τότε και το 1923 αποφάσισε να υποβάλλει αίτηση για ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για «κατεψυγμένο πάγο σε ένα ραβδί». Ονόμασε την καινοτομία του «Εppsicle pop πάγου» από τα αρχικά του ονόματός του και άρχισε να την παράγει σε πολλές διαφορετικές γεύσεις. Σύντομα τα παιδιά του άρχισαν να την φωνάζουν «Popsicle» (γρανίτα). Ετσι άλλαξε και επίσημα όνομα.
Η «Popsicle» απέκτησε πολύ γρήγορα δημοτικότητα και για πρώτη φορά κατασκευάστηκε με ξυλάκια από σημύδα και πουλιόταν μόλις μία πεντάρα. Σύντομα διατέθηκε στην αγορά διπλή, δηλαδή με δύο ξυλάκια ώστε να μπορούν τα παιδιά να μοιράζονται την απόλαυση. Με την πάροδο του χρόνου ενέπνευσε την δημιουργία των μετέπειτα κατεψυγμένων εκδόσεων παντός τύπου.
Σήμερα, εκατοντάδες εκατομμύρια γρανίτες τρώγονται σε όλο τον κόσμο με περισσότερες από τριάντα γεύσεις διαθέσιμες, ανάμεσά τους η φράουλα, το λεμόνι, το λάιμ, το κεράσι, το βατόμουρο, ακόμα και η κόκα κόλα. Το πιο δημοφιλές άρωμα, ωστόσο, εδώ και χρόνια έχει το κλασικό πορτοκάλι. Μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ διαθέτουν τεράστιες ποσότητες απ’ αυτές, έτοιμες να ικανοποιήσουν κάθε γούστο.
Κι όλα αυτά χάρη σε ένα 11χρονο αγόρι που ξέχασε το χυμό του στη βεράντα στην καρδιά του χειμώνα…
