Χειρότερη συνθήκη από το να «υπερασπίζεσαι» το πολιτικό σύστημα και ειδικά υπουργούς δεν υπάρχει.
Στο κάδρο και πάλι ο Αυγενάκης! Δηλαδή όχι μόνος. Παρέα του ο κ. Μιχάλης Κουντούρης και ο κ. Γεώργιος Σαββίδης.
Ο πρώτος είναι Υφυπουργός Αθλητισμού. Μεταξύ των υποχρεώσεων του (καθηκόντων του, στην ουσία) είναι να συναντάται, να διαλέγεται και να αφουγκράζεται ανθρώπους του αθλητισμού, εκλεγμένους σε διοικήσεις, ανεξάρτητα ποιο σωματείο εκπροσωπούν και τι κοινωνική αποδοχή και νομιμοποίηση διαθέτουν.
Όταν, μάλιστα, οι συναντήσεις αυτές είναι δημόσιες, ανακοινώνονται και το περιεχόμενο τους δημοσιοποιείται, τότε ουδείς ψόγος προκύπτει. Γνωστά αυτά και χιλιοειπωμένα…
Ο κ. Κουντούρης είναι ο Πρόεδρος του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού. Τηρουμένων των αναλογιών εκπροσωπεί, δια επανειλημμένης εκλογής μάλιστα, ένα από τους μεγαλύτερους πολυαθλητικούς συλλόγους στον πλανήτη, με τεράστιες αγωνιστικές επιτυχίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Είτε αρέσει, είτε όχι ο ερασιτέχνης Ολυμπιακός λειτουργεί αγωνιστικά σε μια σειρά αθλημάτων σε εξαιρετικά υψηλό για τα εγχώρια δεδομένα επίπεδο, παράγει περισσότερες επιτυχίες από όσες μπορεί ο ελληνικός αθλητισμός να καταναλώσει και αποτελεί (πάλι, είτε αρέσει, είτε όχι) κορυφαίο παράδειγμα κορυφαίας αθλητικής δραστηριότητας.
Με την ιδιότητα του αυτή, την οποία κανείς δεν μπορεί να ακυρώσει ή να αμφισβητήσει ακόμη, ο κ. Κουντούρης συναντήθηκε με τον κ. Αυγενάκη.
Ότι ο κ. Κουντούρης υπήρξε ηγετικό στέλεχος της Θύρας 7 ούτε κρυφό είναι, ούτε … είδηση. Αντίθετα, είδηση είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας σύνδεσμος οπαδών (με τα καλά του και τα’ άσχημα του όπως κάθε σύνδεσμος οπαδών), υπό την ηγεσία του κ. Κουντούρη, συνδιαχειρίζεται με τέτοια και τόση επιτυχία όλα, πλην ποδοσφαίρου και μπάσκετ ανδρών, τα αθλήματα του συλλόγου.
Από την επιτυχία του ξεκινάνε και άλλοι να φαντασιώνονται ανάλογες εξελίξεις και να αντιγράφουν τις βέλτιστες πρακτικές διοίκησης, οργάνωσης και λειτουργίας.
Ο κ. Γεώργιος Σαββίδης είναι, εκτός από γιος του κ. Ιβάν Σαββίδη, στέλεχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Είναι γνωστό πως δεν συμπαθεί τον κ. Κουντούρη και τον Ολυμπιακό. Δικαίωμα του και κανείς δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Το λέει ο ίδιος σε καθημερινή βάση, το γράφει, το επικοινωνεί, το κραυγάζει και μπράβο του, εφόσον η δραστηριότητα του αυτή δεν ξεφεύγει των ορίων και δεν ωθεί σε περίεργες αντιδράσεις στο χώρο των οργανωμένων οπαδών.
Μέσα σε όλα αυτά, από πού προέκυψε η δυσαρέσκεια του υιού Σαββίδη για τη συνάντηση Αυγενάκη – Κουντούρη; Από το περιεχόμενο; Από τη φωτογραφία; Από την ίδια τη συνάντηση; Από το «πουκάμισο απ’ όξω» της αμφίεσης του κ. Κουντούρη; Υπάρχει κάτι, κάποια εκκρεμότητα εξαιτίας της οποίας ο κ. Κουντούρης δεν δικαιούται να συναντάται με τον κ. Αυγενάκη ή να εκπροσωπεί τον σύλλογο, του οποίου είναι εκλεγμένος πρόεδρος; Γνωρίζει κάτι ο κ. Σαββίδης, που το αγνοεί σύμπασα η ελληνική κοινωνία;
Δηλαδή, πως θα έπρεπε ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός, ο κορυφαίος «ερασιτεχνικός» σύλλογος στην Ευρώπη (τουλάχιστον), να εκπροσωπηθεί σε μια θεσμική συνάντηση με ένα Υφυπουργό Αθλητισμού, αν όχι με τον πρόεδρο του; Να στείλει ποιον, που να ικανοποιεί, τέλος πάντων, τον κ. Σαββίδη και να διασκεδάζει τις ανησυχίες του;
Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Σαββίδης ότι ο ρόλος του ιντερνετικού τιμητή των πάντων, που έχει προσωπικά επιλέξει, έχει καταστεί πλέον συνώνυμος της αστειότητας; Δεν υπάρχει κανείς γύρω του να του ψιθυρίσει στ’ αυτί, ότι η εικόνα του επίσημου ΠΑΟΚ να κυνηγάει (δια των αναρτήσεων του ιδίου) από πίσω, κάθε μέρα, τον Ολυμπιακό, δεν περιποιεί τιμή σ’ έναν μεγάλο αγωνιστικά και κοινωνικά σύλλογο, όπως είναι ο «Δικέφαλος» της Θεσσαλονίκης; Ότι διαμορφώνει στην κοινή συνείδηση μια σταθερή και μόνιμη εικόνα δευτερότριτου, που τρέχει με τη γλώσσα έξω να φτάσει τον πρώτο; Ότι προσφέρει στον Ολυμπιακό την (επικοινωνιακή) ασφάλεια της κορυφής, που του ανήκει, την ώρα που οι υπόλοιποι αγκομαχάνε να τον φτάσουν;
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…