Το γυναικείο ποδόσφαιρο βρίσκεται σε πλήρη άνθιση τα τλευταία χρόνια στην παγκόσμια αθλητική σκηνή. Ενδεικτικό αυτού, το ενδιαφέρον που δείχνει ο κόσμος για τις μεγάλες διοργανώσεις, κάτι που αποτυπώνεται και στα νούμερα τηλεθέασης.
Το FWS.gr επιχειρεί με τη βοήθεια του τεχνικού διευθυντή του Σταυρού Καλυθιών, Νίκου Περπερίδη, να σας παρουσιάσει τις άγνωστες πτυχές του ελληνικού γυναικείου ποδοσφαίρου και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Η ομάδα της Ρόδου πέτυχε την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο στη χώρα μας, καταφέρνει όχι μόνο να σταθεί με αξιοπρέπεια και να παρουσιαστεί ανταγωνιστική, αλλά και να παίξει ωραίο ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά η κουβέντα μας με τον Νίκο Περπερίδη:
Πες μας μερικά λόγια για το γυναικείο ποδόσφαιρο.
Η ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου, αποτελεί ένα από τα κυριότερα ζητήματα στην ατζέντα της FIFA αλλά και της UEFA τα τελευταία χρόνια. Όλο και περισσότερα κορίτσια έρχονται σε επαφή με τον βασιλιά των ομαδικών αθλημάτων. Το παγκόσμιο κύπελλο γυναικών που διεξήχθη φέτος στη Γαλλία, σημείωσε υψηλότατα νούμερα τηλεθέασης και οι φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν υπέροχες παίκτριες, όπως η Morgan, η Rapinoe, η Martens, η Van de Donk και πολλές ακόμη, που δεν υπολείπονται σε τίποτα από τους άνδρες συναδέλφους τους, παρά μόνο στις αμοιβές τους, που είναι -συγκριτικά- πενιχρές. Αυτός είναι και ο λόγος που η καλύτερη παίκτρια στον κόσμο, η Νορβηγίδα Ada Hegerberg, δεν αγωνίζεται με την εθνική ομάδα της χώρας της, διαμαρτυρόμενη για την ανισότητα στις αμοιβές. Και μιλάμε για μια παίκτρια που στα 24 χρόνια της, έχει πετύχει 270 γκολ σε 260 εμφανίσεις σε συλλογικό επίπεδο. Τρομακτικά πράγματα.
Στην Ελλάδα, σε τι επίπεδο βρισκόμαστε;
Εν έτη 2019, στη χώρα μας υπάρχουν συνολικά 85 αναγνωρισμένα σωματεία και λιγότερες από 2.000 καταγεγραμμένες ποδοσφαιρίστριες στην ΕΠΟ. Αριθμός πολύ μικρότερος, σε σχέση με τον αντίστοιχο ανδρικό. Αυτό, κατά την εκτίμηση μου, οφείλεται σε προκαταλήψεις και στερεότυπα που δεν αφορούν μόνο στο ποδόσφαιρο και που δεν έχουν όμως καμία απολύτως θέση στις σύγχρονες κοινωνίες. Το γυναικείο ποδόσφαιρο μπορεί να υστερεί σε δύναμη σε σχέση με το ανδρικό, αλλά τεχνικά βρίσκεται στο ίδιο -αν όχι σε υψηλότερο- επίπεδο. Η ΕΠΟ έχει καταρτίσει ειδικό πλάνο, ακολουθώντας και τις επιταγές της UEFA, που στοχεύει στην αύξηση στο άμεσο μέλλον, τόσο των σωματείων όσο και των αθλητριών που ασχολούνται με την -κάποτε- ασπρόμαυρη μπάλα.
Υπάρχουν επίσης και οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Σε λίγες ημέρες, θα διεξαχθεί στην Αθήνα το 1ο Διεθνές Συνέδριο για το γυναικείο ποδόσφαιρο, με τη συμμετοχή σπουδαίων προσωπικοτήτων του χώρου, από όλο τον κόσμο, όπως ο Gilberto Silva. Ένας εκ των εμπνευστών και διοργανωτών του συνεδρίου, που τυχαίνει να είναι και φίλος μου, είναι ο Μάριος Χρήστος Σφαντός. Ο Μάριος είναι -μεταξύ άλλων- επικεφαλής επικοινωνίας της Ακαδημίας της Valencia CF στη Νέα Υόρκη και ειδικός σε θέματα γυναικείου ποδοσφαίρου και γνωρίζω από πρώτο χέρι πόση προσπάθεια έχει καταβάλει, με μοναδικό όραμα του, την ανάπτυξη του αθλήματος με επίκεντρο την Ελλάδα. Είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.
Μίλησε μου λίγο για την ομάδα σας. Τον Σταυρό Καλυθιών Ρόδου. Πως προέκυψε η ενασχόληση σου; Ανεβήκατε φέτος στη Β’ κατηγορία, σωστά;
Ναι. Τον Σταυρό τον γνώρισα πέρυσι, όταν και ξεκίνησε η κόρη μου να προπονείται εκεί, για να μπαίνει σιγά σιγά στο κλίμα του γυναικείου ποδοσφαίρου, καθώς αγωνιζόταν στο Κ12 της ΕΠΣΔ με την ακαδημία της Νίκης Ρόδου και λόγω ηλικίας δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής. Τον περασμένο Φλεβάρη, μου προτάθηκε από τη Διοίκηση να βοηθήσω από το πόστο του τεχνικού διευθυντή, κάτι που αποδέχτηκα με χαρά, έχοντας δει το εξαιρετικό κλίμα και το αγνό μεράκι που αποπνέει ο σύλλογος.
Αρκούσε λοιπόν το εξαιρετικό κλίμα για να αποδεχθείς την πρόκληση;
Προφανώς έθεσα ορισμένα ζητήματα που αφορούσαν στο αγωνιστικό πλάνο, γιατί αν ήταν κάτι που δεν θα μπορούσα να υπηρετήσω, δεν θα υπήρχε λόγος να συμμετέχω. Θα σου πω κάτι. Ο Σταυρός, είναι από τις παλαιότερες γυναικείες ομάδες πανελλαδικά, έχοντας ιδρυθεί το 1994. Έχει αγωνιστεί και στην Α’ Εθνική, έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέσω φιλικών αγώνων στη γειτονική Τουρκία, σε εποχές που το άθλημα ήταν σχεδόν άγνωστο. Ο πρόεδρος, ο κύριος Νίκος Κιόττου, ξεκίνησε αρχικά τον σύλλογο έχοντας και άλλα τμήματα (μπάσκετ, πυγμαχία, κτλ), αλλά στην πορεία αποφάσισε συνειδητά να κρατήσει και να στηρίξει μόνο το τμήμα του γυναικείου ποδοσφαίρου. Υπάρχει πολλή αγάπη πίσω από όλο αυτό, που αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Δεν ήταν λοιπόν μια δύσκολη απόφαση για μένα.
Τι ακριβώς κάνει ένας τεχνικός διευθυντής σε μια γυναικεία ομάδα;
Θα σου έλεγα πως κάνει ό,τι και σε μια αντρική, αλλά δεν είναι έτσι. Ο κόσμος έχει συνδέσει τον όρο αποκλειστικά με το τεχνικό κομμάτι, αλλά σε μια ομάδα που εξασφαλίζει με κόπο τους πόρους της, ακόμη και για τα βασικά, συνεισφέρεις όπου και όπως μπορείς. Δουλέψαμε αρχικά το κομμάτι των κοινωνικών δικτύων, φτιάξαμε τη σελίδα της ομάδας στο facebook αλλά και το ιστολόγιο μας στον blogger, κάναμε επίσημη φωτογράφηση της ομάδας, προσπαθήσαμε να γίνουμε πιο άμεσοι στην επικοινωνία μας με τον κόσμο, μέσω ανακοινώσεων και δελτίων Τύπου, φτιάξαμε τα γραφεία του συλλόγου και τα αποδυτήρια, έτσι ώστε τα κορίτσια να νιώθουν άνετα και το περιβάλλον να είναι όσο το δυνατόν πιο ελκυστικό και ποδοσφαιρικό. Αλλάξαμε ακόμη και το σήμα της ομάδας, για να το προσαρμόσουμε στη σύγχρονη εποχή.
Αυτά δεν είναι όμως αμιγώς καθήκοντα τεχνικού διευθυντή.
Όπως σου είπα, κάνεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις. Για παράδειγμα, η προπονήτρια μας, η Βέρα Κιόττου, έχει αναλάβει και την επιμέλεια των στολών αγώνα και προπόνησης, καθήκοντα φροντιστή δηλαδή. Δεν είναι η κύρια δουλειά της, αλλά την κάνει. Ο προπονητής τερματοφυλάκων, ο κύριος Τσιλιγκίρης, βοηθά κι αυτός, όποτε μπορεί, αμισθί, όπως όλοι. Είμαστε επιφορτισμένοι επίσης με την μεταφορά των παικτριών, καθώς πολλές είναι φοιτήτριες ή μαθήτριες, οι γονείς τους εργάζονται και δεν έχουν μέσο μετακίνησης. Όλοι βάζουμε το κάτι παραπάνω.
Στο τεχνικό κομμάτι, επειδή δικαίως ρωτάς, ασχολήθηκα αρχικά, μαζί με την προπονήτρια, με την κατάρτιση του ρόστερ, έκανα κάποιες συναντήσεις με ορισμένες παίκτριες, για να δούμε αν θα είμαστε μαζί και φέτος και αποκτήθηκαν επίσης ορισμένες κοπέλες. Δουλεύω πλέον με τις παίκτριες σε ζητήματα ατομικής και ομαδικής τακτικής, ενώ έχουμε προσπαθήσει να περάσουμε στην ομάδα μια συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία, αυτή τουλάχιστον που νιώθουμε ότι μπορούμε να υπηρετήσουμε.
Και ποια είναι αυτή;
Ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, δημιουργία, εκμάθηση των βασικών, πολλή προπόνηση με τη μπάλα, συζήτηση με τις παίκτριες, πράγματα που δεν συναντάς εύκολα στον ελληνικό χώρο. Θέλουμε τα κορίτσια να έχουν τη μπάλα και όχι να την κυνηγάνε. Δεν είναι εύκολο, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να το παλέψουμε, κυρίως γιατί βλέπουμε ότι η ομάδα ανταποκρίνεται. Όταν, για παράδειγμα, παίκτρια που παίζει 20 χρόνια ποδόσφαιρο, σου λέει ότι πρώτη φορά δεν της ζητάνε να διώχνει από την άμυνα «με την μία» καταλαβαίνεις, ότι κάτι κάνεις ή τουλάχιστον προσπαθείς να κάνεις, σωστά.
Η σχέση σου με την προπονήτρια πως είναι; Οι ισορροπίες είναι λεπτές.
Είναι, αλλά με την Βέρα είμαστε στην ίδια σελίδα. Υπήρξε ποδοσφαιρίστρια για πολλά χρόνια και το σέβομαι απόλυτα. Συζητάμε αμέτρητες ώρες για τακτική, για σχήματα. Μπορεί να της στείλω κάτι που θα σκεφτώ ακόμη και αργά τη νύχτα, θα κάνει και αυτή το ίδιο. Μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα. Εγώ έχω χρόνο να ασχολούμαι περισσότερο με την κάθε παίκτρια ξεχωριστά, θα μιλήσω για τακτική, για γενικότερα ζητήματα. Αυτή προπονεί, αυτή έχει τον τελευταίο λόγο για την κατάρτιση της ενδεκάδας. Φυσικά θα κάνω τις εισηγήσεις μου, κάποιες φορές συμφωνούμε, κάποιες όχι και από τις διαφωνίες μας, γινόμαστε και οι δύο καλύτεροι.
Μίλησε μου λίγο για τον όμιλο σας. Κληρωθήκατε στον 4ο όμιλο της Β΄Εθνικής.
Ναι. Στην κλήρωση εκπροσωπηθήκαμε από τον πρόεδρο και την προπονήτρια μας. Είναι δύσκολος όμιλος, και αυτό δεν το λέω ως κλισέ. Όσοι ανήκουν στον χώρο, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Εμείς και ο Λεοντικός είμαστε οι νεοφώτιστες και υπάρχουν ακόμη 6 ομάδες, η Ολυμπιάδα, η Αθηναϊκή, ο Βόλος, τα Βριλήσσια, η Αγία Παρασκευή και η Ιάλυσος, που όλες έχουν μεγαλύτερη εμπειρία στην κατηγορία, από την δική μας ομάδα. Δύο υποβιβάζονται, μία ομάδα ανεβαίνει στην Α’ Εθνική.
Ποιος είναι λοιπόν ο στόχος σας για τη φετινή σεζόν;
Θα σου πω αυτό που λέμε και στα κορίτσια: Θέλουμε να απολαύσουμε κάθε αγώνα ξεχωριστά, να παίξουμε με τον τρόπο που δουλεύουμε και στις προπονήσεις, να βγάλουμε στο γήπεδο τις ικανότητες μας, να φεύγουμε κάθε φορά από τον αγωνιστικό χώρο, όντας και λίγο καλύτεροι. Αν αυτό συνοδευτεί και με αποτελέσματα, τόσο το καλύτερο. Δεν πρόκειται όμως να ακουστεί από την δική μας ομάδα, πως στόχος είναι η παραμονή στην κατηγορία ή οτιδήποτε άλλο. Μας ενδιαφέρει επίσης πολύ, η αγωνιστική μας παρουσία να συνοδεύεται και από το ευ αγωνίζεσθαι.
Μου λες ότι δεν σας ενδιαφέρουν τα αποτελέσματα;
Σου λέω πως δεν είναι αυτοσκοπός μας. Αν ήταν, δεν θα είχε και κανένα νόημα η δική μου παρουσία στην ομάδα. Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι να αποκτήσουν εμπειρίες τα πολλά νέα κορίτσια που έχουμε και να επενδύσουμε πάνω στη φετινή σεζόν, για να ισχυροποιήσουμε την αγωνιστική μας ταυτότητα. Σε όποια κατηγορία κι αν μας βρει η επόμενη σεζόν. Να γίνει ο Σταυρός μια ομάδα που θα παίζει με πίστη στο πλάνο της.
Και ξέρεις κάτι; Υπάρχει ταλέντο στην ομάδα. Παίκτριες με εξαιρετικά χαρακτηριστικά. Και έχουμε υποχρέωση να τις κάνουμε να ξεδιπλώσουν τις ικανότητες τους, να τις καταλάβουν και οι ίδιες, όχι να τις φυλακίσουμε στον βωμό αποτελεσμάτων. Φυσικά τα θετικά αποτελέσματα θα βοηθήσουν. Κανένας δεν παίζει για να χάσει. Δεν είμαστε όμως εμμονικοί με την έννοια της νίκης. Θα σου έλεγα ότι είμαστε εμμονικοί, σε σχέση με αυτό που θέλουμε να παίξουμε.
Τι ηλικίες έχετε στην ομάδα;
Το ηλικιακό μας φάσμα είναι μεγάλο. Έχουμε 12 παίκτριες από 12 έως και 17 ετών, 13 παίκτριες από 19 έως και 27 ετών και μόλις 5 που είναι άνω των 30. Μαθήτριες, φοιτήτριες, μανάδες. Αντιλαμβάνεσαι πόσο δύσκολο είναι να βρεις τις ισορροπίες, ακόμη και για τις ώρες των προπονήσεων. Μη ξεχνάς πως και εμείς, το τεχνικό επιτελείο, εργαζόμαστε. Μία εκ των αρχηγών μας, η Μαρία Ντελλάκη, δίνει φέτος Πανελλήνιες εξετάσεις, έχει υψηλούς στόχους, κι όμως είναι εκεί σε κάθε προπόνηση. Η πρώτη μας αρχηγός, η Μαρία Βαγιανού, είναι μάνα δύο μικρών παιδιών, εργάζεται και είναι η πρώτη που έρχεται στο γήπεδο και η τελευταία που φεύγει. Δεν αξίζει να παλέψεις γι’ αυτές; Φυσικά και αξίζει.
Οπότε ο μέσος όρος ηλικίας σας, είναι μικρός.
Ναι, είναι και είμαστε κάτι για το οποίο είμαστε υπερήφανοι. Θα σου πω επίσης ότι έχουμε και ακαδημία που αριθμεί 20 κορίτσια, ηλικίας από 7 έως και 14 ετών. Ο Σταυρός έχει παρόν, αλλά έχει σίγουρα και ισχυρό μέλλον.
Λέγεται ότι είναι πιο δύσκολο να διαχειριστείς ένα γυναικείο σύνολο, παρά ένα ανδρικό. Από την μέχρι στιγμής εμπειρία σου, θα συμφωνούσες με αυτό;
Σέβομαι αυτή την άποψη, ποτέ η διαχείριση ενός συνόλου δεν είναι εύκολη, αλλά προσωπικά έχω εισπράξει μόνο σεβασμό και κατανόηση. Όλα τα κορίτσια, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουν διάθεση να συνεργαστούν, ακούνε με προσοχή, νιώθω ότι είμαι πολύ κοντά τους και θέλω να είμαι κοντά τους. Κάθε μία είναι διαφορετική προσωπικότητα, απαιτούν διαφορετική διαχείριση και νιώθω εξίσου δεμένος με όλες. Η απογοήτευση τους είναι και δική μου, όπως και η χαρά τους. Όταν δεν τα καταφέρνουν, δεν φταίνε αυτές, αλλά εγώ και η προπονήτρια. Τουλάχιστον έτσι το εισπράττω εγώ.
Πως βγαίνουν τα έξοδα σε μια γυναικεία ομάδα της επαρχίας;
Με μεγάλο κόπο. Υπάρχουν ορισμένοι χορηγοί που μας βοηθούν ώστε να αγοράσουμε τον προπονητικό εξοπλισμό και τις στολές των κοριτσιών. Μέχρι εκεί. Η Ρόδος έχει μόνο δύο γυναικείες ομάδες και εκτιμώ ότι η τοπική κοινωνία θα μπορούσε και θα έπρεπε να τις ενισχύσει περισσότερο, γιατί το αξίζουν. Για την ώρα, δεν συμβαίνει. Για τις μετακινήσεις μας, περιμένουμε φέτος τη βοήθεια της ΕΠΟ, ειδάλλως τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ομάδων που ταξιδεύουν με λιγότερες παίκτριες απ’ όσες δικαιούνται βάσει κανονισμών, επειδή δεν μπορούν να καλύψουν τις μετακινήσεις.
Από την ΕΠΟ είστε ικανοποιημένοι;
Αν έλεγα ναι, θα ήμουν ψεύτης. Έχουμε λόγους όμως να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες. Και θέλουμε να είμαστε θετικά διακείμενοι απέναντι στην διοργανώτρια αρχή. Αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει, είναι να δίνονται κίνητρα στα νέα κορίτσια, ώστε να συνεχίσουν στο ποδόσφαιρο και να μην απογοητεύονται. Μπορώ να σε βεβαιώσω πως υπάρχει ταλέντο στη Ρόδο και μάλιστα άφθονο. Παίκτριες που δικαιούνται να έχουν την ευκαιρία τους να φορέσουν το εθνόσημο. Η παρουσία των Ομοσπονδιακών προπονητών, είτε λόγω προεπιλογών για τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων, είτε απλά στα πλαίσια επισκέψεων ώστε να παρακολουθούν αγώνες μας, είναι βέβαιο ότι ενισχύουν το έργο μας και ευχή μας είναι να αυξηθούν στο άμεσο μέλλον, γιατί τα κορίτσια μας, το αξίζουν.