Η «επανάσταση» στη Super League ξεκίνησε φέτος νωρίς. Κάτι τα στραπάτσα του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη – σε αντίθεση με τους θριάμβους του Ολυμπιακού στα προκριματικά – κάτι η αλλαγή στην κυβέρνηση, πολλοί ήταν αυτοί που κλονίστηκαν. Πολλοί ήταν αυτοί που είδαν το… φάντασμα του επόμενου πρωταθλητή να φοράει ερυθρόλευκο σεντόνι και να τους τρομοκρατεί. Γι’ αυτό και ανέλαβαν δράση από νωρίς. Στην περιβόητη φάση όπου ο οφσάιντ Μπαράλες κάνει πρώτα επιθετικό φάουλ και στη συνέχεια πέφτει κάτω από το τράβηγμα του Ελ Αραμπί, βγήκαν ξανά όλα τα πιστόλια που είχαν μπουκώσει μετά από σχεδόν μια διετία σε αχρηστία. Και να οι σφαγές, και να τα σκάνδαλα, και να οι εγκληματικές, και να ο Μαρινάκης.
Τα σάιτ ξεκίνησαν να σέρνουν τον χορό και την επόμενη μέρα μπήκαν σε αυτόν και οι εφημερίδες. Για μια φάση που σήκωνε διαιτητικό συμπόσιο περί κανονισμών, η πλειοψηφία του ελληνικού «αντικειμενικού» Τύπου ήταν απόλυτη: το ντώσει μπενάλτι, που θα ‘λεγε και ο Ογκουνσότο. Και αφού δεν το ντώσει, είναι σκάνδαλο…
Η ζωή και το ποδόσφαιρο έχουν έναν ιδιόμορφο τρόπο να επιστρέφουν συμπεριφορές και να σε εκθέτουν, ειδικά όταν δεν παίζεις «καθαρά» και όταν πρέπει να ξεπληρώσεις «συμβόλαια». Στη θέση του… «παθόντα» ήταν ξανά ο Αστέρας Τρίπολης. Η ομάδα που όλοι οι «αντικειμενικοί» έσπευσαν να συλλυπηθούν και να υποστηρίξουν ενάντια στον κακό Ολυμπιακό του Μαρινάκη. Στη θέση του «θύτη», ο αήττητος πρωταθλητής. Αυτός που ανάγκασε ακόμα και τον πρωθυπουργό της χώρας να τον συγχαρεί για την κατάκτηση του τίτλου, λες και επρόκειτο για κάποια διεθνή επιτυχία.
Αυτή τη φορά, η φάση ήταν πολύ πιο ξεκάθαρη. Δυο ανατροπές με διαφορά ενός δευτερολέπτου η μια από την άλλη. Χωρίς οφσάιντ, χωρίς υποψίες επιθετικού φάουλ και μάλιστα η μια ανατροπή περιλάμβανε τον Μπαράλες! Το πέναλτι στον συμπαθή Αστέρα δε δόθηκε και αυτομάτως το μυαλό πήγε σε όλους εκείνους που φώναξαν και διαμαρτυρήθηκαν για τα δίκαια των Αρκάδων τον Αύγουστο στο Καραϊσκάκη.
Μ’ αγαπούσες θυμάμαι μια φορά, μα τώρα ερημιά. Τζάμπα περίμεναν οι Τριπολιτσιώτες να βρουν την ίδια και ακόμα μεγαλύτερη αυθόρμητη υποστήριξη. Τίποτα. Μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες, τώρα σιωπή. Είμαι πολύ δυνατός στο έντεχνο ε; Περίμενα μέχρι αργά τη νύχτα να δω καταγγελτικά άρθρα και αναφορές στα ίδια σάιτ που έδωσαν αγώνα τον Αύγουστο. Τίποτα. Υπέθεσα ότι αυτό συνέβη λόγω φόρτου εργασίας, αφού λίγα λεπτά αργότερα έσκασε η ανακοίνωση της απομάκρυνσης του Μπλατ. Μετά είχε Άρης – Ολυμπιακός, όπου έπρεπε να έχουν όλοι το νου τους μην τυχόν έχει πάρει κάποιο ανάποδο πλάγιο η ομάδα του Μαρτίνς. Καταλαβαίνω.
Οι ελπίδες μου για δικαίωση μετατέθηκαν για το πρωί της Δευτέρας και τον αθλητικό Τύπο στα περίπτερα. Σιωπή κι εκεί. Ούτε καταγγελίες, ούτε διαμαρτυρίες, ούτε καν πονηρούτσικες αναφορές στα πρωτοσέλιδα όπως τότε. Τον Αύγουστο, που ήταν παχιές οι μύγες. Για ακόμα μια φορά, το συμπέρασμα ήταν ένα: στο Καραϊσκάκη ήταν σφαγή, στην Τρίπολη Κυριακή. Και γιορτή και σχόλη, να ‘ταν η βδομάδα όλη. Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά στα παρακάτω:
Σφαγή
Κυριακή
Σφαγή
Κυριακή
Σφαγή
Κυριακή
