*Για να στοιχειοθετηθεί στην Ελλάδα οποιαδήποτε «κατηγορία» σχετικά με κάποια διαιτητική απόφαση, θα πρέπει απαραιτήτως να έχει ευνοηθεί ο Ολυμπιακός. Σε μια τέτοια περίπτωση, άπαντες οι «αντικειμενικοί» αποφαίνονται αυτοστιγμεί, χρησιμοποιώντας ορολογία που περιλαμβάνει τους χαρακτηρισμούς «σφαγή», «παράγκα», «εγκληματική οργάνωση» κλπ. Αν πάλι, η εύνοια προκύπτει για αντίπαλο των Πειραιωτών, καθίσταται απολύτως σαφές ότι πρόκειται για «ανθρώπινο λάθος» και για «απλό σφάλμα που θα μπορούσε να τύχει σε οποιονδήποτε»…
*Ο Ολυμπιακός βρέθηκε την Κυριακή πίσω στο σκορ με ένα πέναλτι που ξεκινά από άουτ και ισοφάρισε με πέναλτι που σωστά δόθηκε: όχι επειδή το είπε ο Περικλής Βασιλάκης, αλλά επειδή ήταν. Εννοείται πως η εντύπωση που καλλιεργήθηκε από τα γνωστά και μη εξαιρετέα ΜΜΕ έκανε λόγο για εύνοια του Θρύλου και σε καμία περίπτωση για αδικία εις βάρος του. Προσέξτε, μιλάμε για δυο ομολογουμένως δύσκολες φάσεις, που στη μια υπήρξε σωστή κρίση και στην άλλη όχι. Που να ευνοηθεί κιόλας ο πρωταθλητής δηλαδή…
*Το παραμύθι της εξυγίανσης έχει τελειώσει από τις πρώτες κιόλας μέρες του, αν θυμηθούμε τι συνέβη στην περυσινή σεζόν και πως ολοκληρώθηκε η διοργάνωση του κυπέλλου. Σε ημιτελικούς και τελικό η διαιτησία αλλοίωσε αποτελέσματα προκειμένου ο Ιβάν να πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός τίτλου. Ήταν η βραδιά που εκατοντάδες βλαμμένοι ένθεν κακείθεν δέρνονταν… «μεμονωμένα», εξ ου και η προκλητική απαίτηση να μη χαρακτηριστούν εκτεταμένα τα επεισόδια έξω, μέσα και πάνω από το Πανθεσσαλικό…
*Έχουμε δει αστείες διαιτητικές αποφάσεις σε ελληνικά και ξένα γήπεδα, αλλά ο γίγας Βάτσιος πήγε την αστειότητα σε άλλα επίπεδα, απειλώντας στα ίσια τον αλησμόνητο Στεφανόπουλο στο ΠΑΟ – Πανηλειακός: τότε, ο Βαζέχα πήδηξε πάνω από τάκλιν αντιπάλου περίπου ένα μέτρο εκτός περιοχής, για να προσγειωθεί μέσα σε αυτήν ως άλλος Κώστας Κουκοδήμος. Με διαφορά 19 χρόνων, οι δυο ρέφερι μοιράστηκαν την ίδια «αγωνία» αναφορικά με το πώς θα μπορούσαν να σπρώξουν τη «σωστή» ομάδα. Μπορεί ο Βάτσιος να είχε μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια από τον Στεφανόπουλο ώστε να περιμένει λίγο ακόμα, παρ’ όλα αυτά κυριεύτηκε από άγχος και θέλησε να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα…
*Ασφαλώς και δεν προκαλεί εντύπωση σε κανέναν πως οι «αντικειμενικοί» θυμήθηκαν τον Παπουτσέλη και όχι τον Στεφανόπουλο. Αυτό τους συμφέρει, αυτό θυμούνται κι ας πρόκειται για μια πραγματικά οριακή φάση που όσο περισσότερο τη βλέπεις, τόσο δικαιώνεις τον σπουδαίο καθηγητή διαιτησίας Βάσο Κωνσταντίνου που έκανε λόγο για «παρατεταμένο μαρκάρισμα». Αφενός ο Παπουτσέλης βρισκόταν πολλά μέτρα πίσω οπότε δε γινόταν να έχει δόλο, αφετέρου υπάρχει σοβαρή υπόνοια πως η επαφή Καλιτζάκη – Ίβιτς ίσως όντως να ολοκληρώνεται ακριβώς στη γραμμή. Ειδικά όταν βλέπεις το ριπλέι πίσω από το τέρμα…
*Όπως και να ‘χει, σωστή ή λάθος η απόφαση, αποδείχθηκε περίτρανα πόσο ισχυρά είναι διαχρονικά τα αντιολυμπιακά αντανακλαστικά. Παρότι επρόκειτο για μια τόσο οριακή φάση που ακόμα και ως φάουλ θα άφηνε ούτως ή άλλως τον ΠΑΟ με δέκα παίκτες, η προπαγάνδα φρόντισε ώστε να δημιουργήσει εντυπώσεις στο πρώτο κιόλας αμφισβητούμενο σφύριγμα εναντίον των «πρασίνων» μετά από πολλά χρόνια. Μέσα σε ένα βράδυ, όργια ετών «παραγράφηκαν» και οι θύτες εμφανίστηκαν ως θύματα με τη βοήθεια ενός καλά οργανωμένου επικοινωνιακού μηχανισμού. Δίχως να τους περνάει από το μυαλό πως όσο περισσότερο έσκουζαν, τόσο μεγάλωνε η ηδονή των Ολυμπιακών…
*Σε ό,τι έχει να κάνει με το «σήμερα», το παρήγορο είναι πως σιγά – σιγά τα αντικειμενικά ΜΜΕ ανακαλύπτουν ξανά τα διαιτητικά «λάθη», διαχωρίζοντάς τα από τα «εγκλήματα», τις «ντροπές» και όλα τα συναφή που συνοδεύουν κάθε αμφισβητούμενο σφύριγμα υπέρ του Θρύλου. Οκτώ χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που είχαμε σωρεία αντίστοιχων «ανθρώπινων λαθών», τα οποία αναγνωρίστηκαν ως τέτοια από την πάντα πρόθυμη «αντικειμενική» κοινή γνώμη. Και «αντικειμενική» και «κοινή»…
*Εννοείται πως δε θέλω να ακούω τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να μιλούν δημοσίως για τη διαιτησία. Πρώτον, επειδή κάτι τέτοιο φανερώνει αδυναμία που σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζει στον κορυφαίο ελληνικό σύλλογο. Και δεύτερον, επειδή η δουλειά τους δεν είναι διαμαρτύρονται, αλλά να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να προασπίσουν τα συμφέροντα της ομάδας τους όπου και όπως πρέπει. Για να τα λέμε όλα, θα βοηθούσε πολύ αν οι ερυθρόλευκοι εμφάνιζαν μια αξιοπρεπή αγωνιστική εικόνα. Διότι σε αντίστοιχη περίπτωση είτε θα απέτρεπαν εκείνους που τυχόν είχαν πρόθεση να τους βλάψουν, είτε θα τους ανάγκαζαν να εκτεθούν σε τέτοιο βαθμό που ίσως τελείωνε η καριέρα τους. Όχι ότι τελείωσε η καριέρα του Σιδηρόπουλου, του Καλογερόπουλου και όλων των άλλων «παιδιών» που πηγαίνουν με την «εξυγίανση» στο χέρι, αλλά λέμε τώρα…
*Το γνωρίζουμε εδώ και χρόνια πως είναι «διαφορετικοί» εκεί στην ΑΕΚ – όπως οι ίδιοι δηλώνουν με καμάρι – και ότι μεγάλο μέρος αυτής της «διαφορετικότητας» έχει να κάνει με τη… δυσκολία να βγάζουν χρήματα από την τσέπη τους. Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία με την καταγγελία της πρώην «κιτρινόμαυρης» βολεϊμπολίστριας, Αγγελικής Καλαφατάκη, προκαλεί σοκ και δέος, ακόμα και για τα δεδομένα των «διαφορετικών». Ειδικά η ατάκα «α, είστε 7, νόμιζα ότι είστε 6, δεν πειράζει, η μια δεν θα φάει», κυριολεκτικά ζέχνει «διαφορετικότητα». Νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι πιο ντροπιαστικό και από δέκα «πέναλτι» εκτός περιοχής, χωρίς μάλιστα να υπάρχει καν ανατροπή …
*Σύλλογοι που αδυνατούν να καλύψουν έστω τη βασικότερη ανθρώπινη ανάγκη των αθλητών τους, θα έπρεπε αυτομάτως να εξαφανίζονται από τον χάρτη. Τουλάχιστον αυτό θα συνέβαινε σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Στην Ελλάδα πάλι, το πολύ – πολύ να σε επιβραβεύσουν με καμιά 20αριά εκ. ευρώ, αφού η κυβέρνηση δόξα τω θεώ δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στους πάσης φύσεως «διαφορετικούς». Στους κανονικούς χωλαίνει, αλλά δε βαριέσαι αδερφέ…
