Αδόκιμη η λέξη ταλεντάρα, όμως την χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε κάποιο νεαρό, που έχει πολλές δυνατότητες. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε παιδί που έχει προοπτική στην προεφηβεία του γίνεται και ποδοσφαιριστής υψηλής κλάσης. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο ισχύει για τον Λούκα Μόντριτς, τον καλύτερο μέσο στον κόσμο αυτή την στιγμή, κατά την προσωπική μου άποψη.
Φυσικά όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για τον αρχηγό της Εθνικής Κροατίας, την οποία οδήγησε στον τελικό του Μουντιάλ. Επίσης άπαντες ξέρουν ότι είναι το «10άρι» της Ρεάλ και ο επιτελικός, με τον οποίο η «βασίλισσα» έχει κατακτήσει 4 Champions League την τελευταία πενταετία.
Ο Μόντριτς είναι, πλέον, 32 ετών και ίσως το φετινό Μουντιάλ είναι το τελευταίο στην καριέρα του. Ποτέ του δεν έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας, επειδή δεν είναι… μοντέλο και δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να χειριστεί προς όφελός του τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ίσως κάποιοι να πιστεύουν ότι από πιτσιρίκι ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Κροατία, ωστόσο κάνουν λάθος. Αν μιλήσει κανείς με τους ιθύνοντες της ακαδημίας της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, θα μάθει ότι ο Μόντριτς 14-15 ετών είχε μπροστά του 6-7 ποδοσφαιριστές, που διέθεταν καλύτερο potential, όπως λένε οι προπονητές, δηλαδή βρισκόταν πίσω από πολλούς συμπαίκτες του.
Δεν ήταν ούτε γρήγορος, ούτε δυνατός, ούτε ψηλός για να τον ξεχωρίσεις αμέσως. «Διάβαζε», όμως το παιχνίδι και έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους. Ωστόσο, αυτό το χάρισμα που τον έχουν λίγοι ήταν αρκετό για να αποτελεί μέλος (έστω και αναπληρωματικό) της Κροατίας Κ15 και όσο περνούσε ο καιρός ανέβαινε.
Το μεγάλο ξεπέταγμα ο Μόντριτς το έκανε σε ηλικία 17 ετών και αμέσως την επόμενη χρονιά προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ.
Έχοντας πετύχει πολλά από τότε παραμένει ένα υποτιμημένος ποδοσφαιριστής κι ας παίζει στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Γκάρεθ Μπέιλ, ο Καρίμ Μπενζεμά, ο Τόνι Κρόος, ο Ίσκο, ο Μαρσέλο και ο Σέρχιο Ράμος υπολογίζονται ότι διαθέτουν μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι των πρωταθλητών Ευρώπης.
Ωστόσο, πιστέψτε με ότι αν δεν υπήρχε ο Μόντριτς η ιστορία της Ρεάλ θα είχε γραφτεί διαφορετικά από το 2012 και έπειτα που φοράει την φανέλα της.
Ο Λούκα δεν είναι της… φανφάρας, δεν κάνει πολύ ντόρο, όμως έχει το ψυχικό σθένος να εκτελέσει πέναλτι, ενώ έχει χάσει, ήδη, ένα κόντρα στην Δανία και η Κροατία κινδύνευε να αποκλειστεί. Δεν έχει σημασία ότι το έβαλε μετά. Σημασία έχει ότι πήρε το βάρος της ευθύνης πάνω του κι ας το έχανε.
Ο Μόντριτς δεν ήταν ταλεντάρα στα 15 του χρόνια, ωστόσο στα 32 του μπορεί να θεωρεί ο «Αϊνστάιν του ποδοσφαίρου της Κροατίας» και για μένα ο κορυφαίος μέσος στον κόσμο. Άλλωστε, παίζει όπου του ζητηθεί, ακόμα και ως κεντρικός μέσος με ισάξιες αμυντικές ευθύνες, όπως έκανε μέχρι να μπει ο Μπρόζοβιτς στο παιχνίδι με την Ρωσία.
Ας είμαστε προσεκτικοί, λοιπόν, στις κρίσεις μας για τα παιδιά (μας). Το έξυπνο ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο του μυαλού δεν κρίνεται μόνο από τις αθλητικές ικανότητες του κάθε μικρού. Και κυρίως χρειάζεται έξυπνους προπονητές, που θα διακρίνουν πέρα από το σήμερα και θα μπορούν να δούνε πιο μακριά.