Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να κατανοήσω, στην ολότητα της, την (δήθεν) εξελισσόμενη διαδικασία «διάσωσης του καλού στρατιώτη… Ολυμπιακού», ώστε η νέα αγωνιστική περίοδος να τον βρει και πάλι στο φυσικό του σπίτι που είναι η κορυφαία κατηγορία των πρωταθλημάτων μπάσκετ.
Με όρους καταστατικού και κανονισμών (και την ευγενική χορηγία του νόμου) η διάσωση αυτή μπορεί, μέσα από τις αντίστοιχες ακροβασίες, να προκύψει. Προς την κατεύθυνση αυτή η παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας του αθλητισμού (Αυγενάκης) κρίνεται σημαντική, καθώς υποδηλώνει καθαρή και σταθερή διαθεσιμότητα της κυβέρνησης να μετάσχει, στο βαθμό που της αναλογεί (και της επιτρέπεται), σε μια λύση, που δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από συλλογική.
Για συμβεί αυτό θα πρέπει τα μέλη του ΕΣΑΚΕ (σε πρώτο στάδιο) και η ΕΟΚ (σε δεύτερο στάδιο) να υπερβούν εαυτούς (και κανονισμούς) και να αναδιατάξουν το θεσμικό πλαίσιο, ώστε με τεχνητό τρόπο να «αποφασιστεί» ότι ο Ολυμπιακός υποβιβάστηκε με βάση τους κανονισμούς μεν, αλλά επειδή οι κανονισμοί ενείχαν «σημαντικά κενά» κι επειδή (το σημαντικότερο) χωρίς το αθλητικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό μέγεθος Ολυμπιακός «δεν έχει αύριο» και για τους υπόλοιπους… οι κανονισμοί διορθώνονται με άμεση ισχύ (στο σημείο αυτό εισέρχεται θριαμβευτικά η κυβέρνηση δια του κ. Αυγενάκη).
Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού και η προφανής (και γενικευμένη) διάθεση να κουκουλωθεί με κάθε τρόπο υπονομεύει, αυτόνομα και αφετηριακά, όλη την «ευγενική» αυτή προσπάθεια.
Ο Ολυμπιακός υποβιβάστηκε κανονιστικά (και όχι αγωνιστικά) στην κατώτερη κατηγορία, όπερ σημαίνει πως όλοι οι ενδιαφερόμενοι είναι, είτε το θέλουν, είτε όχι, αντιμέτωποι με ένα πολιτικό πρόβλημα, που έχει και μία αγωνιστική χροιά.
Με άλλα λόγια ο υποβιβασμός του Ολυμπιακού είναι η φυσική συνέπεια της απόφασης των ερυθρολεύκων να θέσουν (άμεσα και εκκωφαντικά) σκληρά πολιτικά ζητήματα για το ελληνικό μπάσκετ (οργάνωση και διάρθρωση διαιτησίας, επιλογές πινάκων, διεθνείς διαιτητές, οργάνωση πρωταθλημάτων κ.λ.π.), για τα οποία αναμένουν (υποτίθεται) επαρκείς απαντήσεις.
Παρακολουθείτε να εξελίσσεται κάποια ανάλογη διαδικασία; Να έχει ξεκινήσει, δηλαδή, η θεωρητική έστω αναζήτηση λύσεων στα ζητήματα που τέθηκαν και για τα οποία (κορυφαία νεοελληνική παράνοια) συμφωνεί το 90% των ομάδων/εταιρειών, ώστε ο χώρος (ατομικά η κάθε ομάδα και συλλογικά τα όργανα) να τοποθετηθούν δημόσια και δεσμευτικά;
Έχει καταγραφεί (δημόσια εννοείται) κάποια στοιχειώδης, έστω, προσέγγιση των Ερυθρόλευκων με βάση τα ζητήματα που έχουν θέσει και για τα οποία αποφάσισαν να τζογάρουν (που λέει ο λόγος) το αγωνιστικό τους μέλλον στις εγχώριες διοργανώσεις #mexritelous;
Από πού προκύπτει η αισιοδοξία, πως, αν βρεθεί μια τυπικά μη παράνομη λύση για την αποκατάσταση της συμμετοχής του Ολυμπιακού στη φυσική του θέση στην ανώτερη κατηγορία, οι Ερυθρόλευκοι θα πανηγυρίσουν και θα επανέλθουν, ως καλά παιδιά μεν, παραστρατημένα δε, στο μαντρί, αγνοώντας μια ολόκληρη προσπάθεια και μια σκληρή πολιτική και επικοινωνιακή κόντρα με όλο το σύστημα του ελληνικού μπάσκετ;
Σημειώστε κάτι: Η διαδικασία των δημόσιων δηλώσεων που επικοινωνούν ανάλογες προθέσεις για την δήθεν σωτηρία του Ολυμπιακού, μέσω του μη υποβιβασμού του, είναι, σε πρώτη ανάγνωση και όπως εξελίσσεται, προσβλητική για τους ερυθρόλευκους, για την ιστορία τους, τη δυναμική του και – το σημαντικότερο- για τα ζητήματα που έθεσαν.
Σε δεύτερη ανάγνωση αναδεικνύει την απόλυτη απόγνωση των υπόλοιπων που βλέπουν, πως το θνησιγενές οικοδόμημα του «επαγγελματικού μπάσκετ» είναι σε απόλυτη αδυναμία να προφυλάξει τον εαυτό του απέναντι σε στοιχειώδεις απαιτήσεις ισονομίας και αξιοκρατίας (όπως οι Ερυθρόλευκοι τα θέτουν).
(Ταπεινή) υπόδειξη: Πάρτε το αλλιώς, διαφορετικά δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Ούτε πρωτάθλημα δεν πρόκειται να ξεκινήσει…