Παραδοσιακό το σπορ με έξαρση τις πρώτες μέρες της εγκατάστασης κάθε υφυπουργού αθλητισμού στην καρέκλα του. Νουθεσίες κάθε είδους, άμεσες και έμμεσες, από όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές με λόγο, σε κάποιες περιπτώσεις, προειδοποιητικό (μήπως και δεν καταλαβαίνει με την πρώτη), σκληρά υπονοούμενα και περιγραφικές «φωτογραφίες».
Το μεροκάματο επιβάλλει να πάρει δημόσια θέση η κάθε γραφίδα, ώστε το αφεντικό να εκτιμήσει τη συνεισφορά της στη διαμόρφωση των όρων του παιχνιδιού με το καλημέρα.
Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης ζει και δεν μπορεί επ’ ουδενί να την αποφύγει, αυτή την περίοδο. Της δημόσιας νουθεσίας σε επίρρωση της ανάλογης ιδιωτικής για την οποία είναι δύσκολο να μάθουμε.
Έχω την εντύπωση πως ελάχιστα τον ενδιαφέρει. Στην ουσία ούτε που ασχολείται μαζί της. Μια ματιά στην πορεία του στο δημόσιο και στον κομματικό βίο φανερώνει ένα σκληρό και νομιμόφρον κομματικό στέλεχος, που είναι πάντα πιστό στη γραμμή και στον αρχηγό, κινείται εντός των οργανωτικών πλαισίων του κόμματος, αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία τη νομιμοφροσύνη του, δεν διανοείται να ασκήσει προσωπική πολιτική και εργάζεται άοκνα για το μεγαλείο του ηγέτη, προσδοκώντας στην εξ αντανακλάσεως επιβεβαίωση του ρόλου του.
Αν δεν ήταν όλα αυτά, δεν θα είχε μακροημερεύσει επικεφαλής του σκληρού οργανωτικού (Αναπληρωτής στην αρχή και Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής στη συνέχεια) πυρήνα ενός κόμματος που γεννήθηκε, μεγάλωσε, ζει και αναπαράγεται με τις διάφορες (παραδοσιακές και μη) βαρονίες στην ημερήσια διάταξη.
Απέναντι σε ένα χαρακτήρα που διαχειρίζεται καθημερινά την «άχαρη» οργανωτική δουλειά στο κόμμα, είναι σε ευθεία διασύνδεση με τον αρχηγό και έλκει από αυτόν την κομματική και πολιτική του νομιμοποίηση, κάθε απόπειρα να τον νουθετήσει κάποιος εισπράττεται ως επίθεση στον ίδιο τον αρχηγό. Ως προσπάθεια να ελεγχθεί και να περιοριστεί, υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων, η πολιτική δυναμική του αρχηγού και να καναλιζαριστούν οι αποφάσεις του.
Με άλλα λόγια όταν απευθύνεσαι στον κ. Αυγενάκη επισείοντας άμεσες ή έμμεσες απειλές και προειδοποιήσεις ή νουθεσίες, στην ουσία απευθύνεσαι στον κ. Μητσοτάκη. Περί αυτού πρόκειται.
Αγνοώ τις απόψεις του πρωθυπουργού για τον αθλητισμό και ειδικότερα για το ποδόσφαιρο. Φρόντισε επιμελώς να τις αποκρύψει, ίσως επειδή δεν τον συγκινούσαν πολιτικά όσα άκουγε να του προτείνουν. Επισημαίνω ότι δεν τις περιέλαβε καν στην πανηγυρική παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος του κόμματος του. Υποθέτω, βάσιμα, πως ο κ. Αυγενάκης θα πορευτεί στο Υφυπουργείο Αθλητισμού με βάση την γενική πολιτική πρόταση που θα του παραδώσει η Νέα Δημοκρατία, αποκλειομένων παντελώς των προσωπικών επιλογών σε τόσο κορυφαία ζητήματα.
Ποια είναι η πρόταση αυτή κανείς δεν ξέρει. Φοβάμαι ότι ούτε η Νέα Δημοκρατία τη γνωρίζει. Αν την ήξερε, αν την είχε δουλέψει, αν την είχε επιβεβαιώσει θα την είχε καταστήσει δημόσια.
Σήμερα τίποτε από όλα αυτά δεν προκύπτει. Ο χώρος εμφανίζεται να κινείται πολιτικά στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Το έλλειμμα είναι προφανές και δεδομένο. Ο κ. Αυγενάκης αναλαμβάνει, πιθανότατα και αυτό το καθήκον. Να διοικήσει και ταυτόχρονα να διαμορφώσει την πολιτική της κυβέρνησης.
Η ασφαλέστερη οδός για να αποτύχει είναι να διατηρήσει τον ακραίο κρατικό/κυβερνητικό έλεγχο στον αθλητισμό ή, ακόμη-ακόμη, να επιχειρήσει, όπως τον ωθούν, να τον ενισχύσει υποκύπτοντας στην ελκυστική λογική του κράτους-πατερούλη, που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει.