Αν και ελάχιστοι είχαν αντιληφθεί τι ακριβώς είχε συμβεί με τον Ρονάλντο, πριν κατά τη διάρκεια ή και αμέσως μετά τη λήξη του τελικού της 12ης Ιουλίου 1998, τα χρόνια που ακολούθησαν οι αναδρομές στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που κατέκτησε η Γαλλία περιστρέφονται γύρω από αυτό το σκηνικό.
Κάθε τόσο βγαίνουν στο φως μαρτυρίες όσων έζησαν την κρίση που υπέστη ο Βραζιλιάνος σταρ, όταν οι συμπαίκτες του τον βρήκαν να βγάζει ημιλιπόθυμος αφρούς από το στόμα λίγο πριν την αναχώρηση της «σελεσάο» για το «Σταντ ντε Φρανς». Ο Ρομπέρτο Κάρλος που φώναξε κλαίγοντας τους γιατρούς επειδή «ο Ρονάλντο πεθαίνει», η αρχική δήλωση της εντεκάδας με τον Εντμούντο μετά το «όχι» των γιατρών, μέχρι την συμμετοχή, εν τέλει, του «Φαινομένου», το οποίο όμως ήταν… άφαντο στον τελικό, μονοπωλούν τις εξιστορήσεις εκείνου του τελικού.
Ωστόσο, υπήρχε και ο πραγματικός πρωταγωνιστής, ο οποίος άλλαξε μόνος του την Ιστορία. Ο Ζινεντίν Ζιντάν. Με τα δύο γκολ με κεφαλιές που πέτυχε στο πρώτο ημίχρονο του τελικού, δεν «καθάρισε» απλώς το ματς για τη Γαλλία, αλλά έπεισε τους ποδοσφαιρόφιλους ανά την Υφήλιο ότι αυτός ήταν ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο. Διότι μέχρι το Μουντιάλ του ’98, τον τίτλο διεκδικούσαν ο Ριβάλντο και ο Ρονάλντο, με τους περισσότερους να κλίνουν προς τον πρώτο (όσο κι αν φαίνεται περίεργο σήμερα, που ο «Ρίμπο» έχει απομυθοποιηθεί ύστερα και από το πέρασμά του από την Ελλάδα). Ο «Ζιζού» ήταν απλά η νέα ελπίδα της Γαλλίας και προσπαθούσε να αποδείξει ότι ήταν άξιος διάδοχος του Μισέλ Πλατινί. Εκείνη τη μέρα, όμως, τη 12η Ιουλίου 1998, τους ξεπέρασε όλους οριστικά. Η εξέλιξη της καριέρας του σε Γιουβέντους και (κυρίως) Ρεάλ Μαδρίτης τον ανέβασε ακόμα πιο ψηλά και πλέον κανείς δεν αντιλέγει. «Μετά τον Μαραντόνα, ήταν ο Ζιντάν».
Και είναι εντυπωσιακό ότι ο αλγερινής καταγωγής άσος τα κατάφερε όλα αυτά σε ένα ματς ή, μάλλον, σε ένα ημίχρονο, μια και μόνο καλά δεν είχε αρχίσει για εκείνον το Παγκόσμιο Κύπελλο. Στο δεύτερο ματς με τη Σαουδική Αραβία κι ενώ η Γαλλία προηγείτο ήδη με 2-0, πάτησε αδικαιολόγητα μες στα νεύρα του έναν αντίπαλο και αποβλήθηκε, με αποτέλεσμα να στερήσει από τον Εμέ Ζακέ τη δυνατότητα να τον χρησιμοποιήσει στον αγώνα της φάσης των «16» με την Παραγουάη.
Εκεί όπου η Γαλλία «τρόμαξε» απέναντι στην παρέα του Τσιλαβέρτ και προκρίθηκε με το «χρυσό γκολ» του Λοράν Μπλαν. Ο Ζιντάν επέστρεψε στον προημιτελικό με την Ιταλία που κρίθηκε στα πέναλτι, χωρίς να εντυπωσιάσει, ενώ δεν ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους ούτε στον ημιτελικό με την Κροατία, όπου έλαμψε το «άστρο» του Λιλιάν Τουράμ.
Πριν από τον τελικό, η Βραζιλία ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Ήταν η κάτοχος του τίτλου, είχε παίξει σαφώς καλύτερο ποδόσφαιρο από την ομάδα του ’94, ενώ μέσα σε όλα οι Γάλλοι είχαν και την απουσία του Λοράν Μπλαν, ο οποίος είχε αποβληθεί στον ημιτελικό. Απλώς, υπήρχε διχογνωμία για το ποιος θα ανακηρυσσόταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του Μουντιάλ και, άρα, του κόσμου: ο Ριβάλντο ή ο Ρονάλντο; Ο Ζιντάν, όμως, έσβησε αυτό το δίλημμα και μάλιστα όχι με τα χαρισματικά του πόδια, αλλά… με το κεφάλι του.
Το κεφάλι που μάθαμε και τα επόμενα χρόνια ότι κατέβαζε απίθανες ιδέες για την τροφοδοσία των συμπαικτών του, αποδείχθηκε εκείνο το βράδυ … φονικό όπλο. Με δύο καρφωτές κεφαλιές, στο 27’ και το 45’, ο «Ζιζού» διαμόρφωσε το 2-0 και η Βραζιλία που έμοιαζε ζαλισμένη από την περιπέτεια του Ρονάλντο, δεν αντέδρασε ποτέ. Το 3-0 από τον Εμανουέλ Πετί στο 90’ ήταν το κερασάκι στην τούρτα για τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της Γαλλίας, με την οποία αγωνίστηκε βασικός ένα ακόμα οικείο μας πρόσωπο, ο Κριστιάν Καρεμπέ.
Ο αρχηγός, Ντιντιέ Ντεσάν, σήκωσε πρώτος το χρυσό αγαλματάκι στον ουρανό του Παρισιού και την Κυριακή φιλοδοξεί να γράψει Ιστορία ως ο τρίτος άνθρωπος που υα το σηκώσει και ως προπονητής, μετά τον (αντίπαλό του στον προ εικοσαετίας τελικό) Μάριο Ζαγκάλο και τον Φραντς Μπεκενμπάουερ. Όλοι, όμως, όταν ακούνε «Μουντιάλ ‘98», σκέφτονται πρώτα τον Ζιντάν και μετά τους υπόλοιπους.
12 Ιουλίου 1998 – ΤΕΛΙΚΟΣ
Γαλλία- Βραζιλία 3-0
Σκόρερ: 27’, 45’ Ζιντάν, 90’ Πετί
Γαλλία (Εμέ Ζακέ): Μπαρτέζ, Τουράμ, Λιζαραζού, Λεμπέφ, Ντεσαγί, Ντεσάν, Πετί, Καρεμπέ (56’ Μπογκοσιάν), Τζορκαέφ (74’ Βιεϊρά), Ζιντάν, Γκιβάρς (66’ Ντιγκαρί).
Βραζιλία (Μάριο Ζαγκάλο): Ταφαρέλ, Καφού, Ρομπέρτο Κάρλος, Αλνταΐρ, Ζούνιορ Μπαϊάνο, Σέζαρ Σαμπάιο (75’ Εντμούντο), Ντούνγκα, Ριβάλντο, Λεονάρντο (46’ Ντενίλσον), Ρονάλντο, Μπεμπέτο.
