Τους δύο ημιτελικούς του Παγκοσμίου κυπέλλου σφύριξαν ο Κούνια από την Ουρουγουάη και ο Τσακίρ από την Τουρκία που μας είναι περισσότερο γνωστός λόγω των πολλών συμμετοχών του σε σημαντικά ματς του Champions League και του Europa League. Αμφότεροι ήταν καλοί. Απέφυγαν τα σοβαρά λάθη και είχαν τον έλεγχο των ματς από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Οι δύο ρέφερι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι κοντοί. Θυμίζουν διαιτητές περασμένων δεκαετιών. Αυτό στην σύγχρονη διαιτησία θεωρείται μειονέκτημα. Η επιτροπή διαιτησίας της UEFA λαμβάνει σοβαρά υπόψη την εξωτερική εμφάνιση των διαιτητών. Έχει δώσει σχετική οδηγία και στις κεντρικές επιτροπές διαιτησίας κάθε ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Το επίπεδο γνώσης της αγγλικής γλώσσας και η σωματική διάπλαση παίζουν τα τελευταία χρόνια καθοριστικό ρόλο στην ανέλιξη κάθε ρέφερι.
Με απλά λόγια αν ο διαιτητής δεν μιλάει πολύ καλά τα αγγλικά, δεν είναι σχετικά ψηλός και αδύνατος κόβεται στην πορεία. Το έχει κάνει και η ΚΕΔ αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν γιατί ο διαιτητής ήταν κοντός ή μικρόσωμος.
Ο Κούνια και ο Τσακίρ απέδειξαν στους ημιτελικούς ότι ο καλός διαιτητής είναι αυτός που κινείται σωστά στον αγωνιστικό χώρο, που διαβάζει τις φάσεις, που εφαρμόζει τον κανονισμό, που επιβάλλεται στους ποδοσφαιριστές χωρίς απαραίτητα να τους φοβίζει με κάρτες.
Οι κοντοί του Μουντιάλ έβαλαν τα γυαλιά στους ψηλότερους. Η εξωτερική εμφάνιση ασφαλώς παίζει ρόλο αλλά δεν πρέπει να υπολογίζεται ως ένα από τα βασικά προσόντα που πρέπει να διαθέτει κάθε διαιτητής. Άλλα είναι αυτά που έχουν μεγαλύτερη σημασία. Μάλλον ο Κολίνα και οι υπόλοιποι πρέπει να αναθεωρήσουν την φιλοσοφία τους.