Ο Ζε Ελίας έδωσε μία μεγάλη συνέντευξη στο δίκτυο Esporte όπου μίλησε μεταξύ άλλων για την προσωπική του ζωή, τις στιγμές που πέρασε στη φυλακή, ενώ αναφέρθηκε και στο διάστημα που ήταν στον Ολυμπιακό.
Αναλυτικά:
Το ότι κόντεψε να σταματήσει το ποδόσφαιρο όταν ήταν έφηβος: «Έγινε ξαφνικά. Μέσα σε 15 ημέρες είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο. Στην συνέχεια άρχισα να παίζω futsal ενώ μετά πήρα και υποτροφία. Αναγκάστηκα να σταματήσω τις σπουδές μου αλλιώς δεν θα έπαιζα ποδόσφαιρο. Έπρεπε να βγάλω λεφτά και να βοηθάω στο σπίτι».
Το διαζύγιο από τον πρώτο γάμο του και την φυλακή που έκανε: «Είχα πέντε εντάλματα σύλληψης μέσα σε επτά χρόνια. Ταλαιπωρήθηκα πολύ γιατί στερήθηκα τα παιδιά μου και έχασα και χρήματα. Το πιο βασικό ήταν πως για πολύ καιρό δεν έβλεπα τα παιδιά μου. Υπήρχε απαγόρευση, αλλιώς θα με συλλάμβαναν. Θα σου πω ότι με βάση όσα πέρασα αυτός ο ένας μήνας στην φυλακή ήταν πιο εύκολος απ’ όσα πέρασα εκείνα τα χρόνια. Εγώ, η τωρινή μου γυναίκα και η οικογένειά μου δεν το ευχόμαστε ούτε στον χειρότερο εχθρό μας. Οι μέρες στην φυλακή μου θύμιζαν λίγο το ξεκίνημα της καριέρας μου. Ήμουν πολύ λυπημένος και ενοχλημένος και κλείστηκα στον εαυτό μου. Ήξερα ότι έπρεπε να μείνω 30 ημέρες στην φυλακή και να βρω λύσεις στα προβλήματά μου».
Τη συνάντησή του με επιτροπή κρατούμενων: «Μου είπαν ότι θα έρθει ένας εκπρόσωπος να με δει και φοβήθηκα. Του εξήγησα το πρόβλημά μου και μου είπε «ηρέμησε εμείς θα σε βοηθήσουμε». Ήταν ήσυχα. Συνήθως στην φυλακή λόγω της έντασης και της ψυχολογικής κατάστασης δεν κοιμάσαι για δύο με τρεις ημέρες. Οι άλλοι κρατούμενοι με βοήθησαν. Έλεγα τι έγκλημα έκανα; Σκότωσα κάποιον και είμαι εδώ; Γιατί; Δεν μπορούσα να το δεχθώ εύκολα. Από την άλλη έγραφα ημερολόγιο. Θα πω και κάτι ακόμα. Ότι έκανα εκεί τα έκανα μέχρι 10 ετών αλλά και πιο μετά και μέχρι να γίνω επαγγελματίας. Έκανα μπάνιο, κοιμόμουν στο πάτωμα και προσπαθούσα να είμαι καλά. Τα έχω καταγράψει όλα. Ποιος ξέρει; Ίσως μία ημέρα να βγάλω βιβλίο».
Τον Ολυμπιακό, τον τραυματισμό του και το πως έφυγε: «Όταν ήμουν στον Ολυμπιακό αντιμετώπισα πρόβλημα με μία φλεγμονή. Ήταν από τους χειρότερους τραυματισμούς. Με περιποιήθηκαν από την ομάδα και έκανα ένεση πριν την προπόνηση. Μετά από τον πολύ πόνο δεν μπορούσα να περπατήσω. Είχα σταματήσει την προπόνηση και έκλαψα από τον πόνο. Είπα στον βοηθό προπονητή ότι “δεν μπορώ να περπατήσω άλλο”. Την άλλη ημέρα με φώναξαν και μου είπαν ότι πρέπει να φύγω και ότι δεν μπορώ να χρησιμοποιώ τις εγκαταστάσεις της ομάδας. Όπως καταλαβαίνετε με ενόχλησε πολύ αυτό και τους είπα να αναλάβουν την ευθύνη και ειδικά εκείνοι με τους οποίους είχα μιλήσει. Τους ενημέρωσα πως μου είχαν κάνει ένεση και είχα κάνει και θεραπεία. Τους έλεγα ότι βλέπετε ότι εδώ και τρεις μήνες έχω πρόβλημα. Εάν δεν με θέλετε εδώ μπορείτε να μου το πείτε αλλά δεν θα έχει αυτό σχέση με το πρόβλημά μου. Αυτός ήταν ο λόγος που μου είχαν ζητήσει να φύγω».