Το όνομά του είναι Μπριάντε Γουέμπερ. Οι «ειδικοί» έκαναν λόγο για έναν πολύ καλό αμυντικό περιφερειακό όταν το όνομά του μπήκε στην ερυθρόλευκη επικαιρότητα. Διαβάζοντας τις αναλύσεις, οι… ανειδίκευτοι άρχισαν να βαρυγκομούν και να αναρωτιούνται «που τον βρήκαν αυτόν τον αμπάσκετο».
Πριν καν συμπληρώσει δυο μήνες στον Ολυμπιακό, ο 26χρονος Αμερικανός αποτελεί ήδη τη μακράν καλύτερη μεταγραφή της χρονιάς. Τη στατιστική τεκμηρίωση της συγκεκριμένης άποψης θα την κρατήσουμε για το τέλος.
Καταρχάς, πρόκειται για έναν πραγματικό χαμαιλέοντα. Η αγωνιστική συμπεριφορά του μεταβάλλεται και προσαρμόζεται ανάλογα με τον αντίπαλο και τις απαιτήσεις του εκάστοτε παιχνιδιού. Το τρανότερο παράδειγμα προέρχεται από τη μεγαλειώδη εμφάνισή του κόντρα στη Ζαλγκίρις. Εκεί που χρειάστηκε να βγει μπροστά και να αναλάβει ρόλο ηγέτη, πέραν του «χαμάλη» όπως χαρακτηρίζονταν κάποτε οι αφοσιωμένοι αμυντικοί που δεν είχαν να προσφέρουν πολλά στο επιθετικό κομμάτι.
Πέραν της αγωνιστικής του εικόνας όμως, είναι η νοοτροπία του εκείνη που σκλαβώνει συμπαίκτες και οπαδούς. Το στιγμιότυπο με την «κάντε στην μπάντα να περάσω» σπουδή του να τρέξει προς τον πεσμένο Μάντζαρη χθες στο Ρέθυμνο, προδίδει παίκτη που έχει γίνει ένα με την ομάδα σε χρόνο ρεκόρ.
Ακόμα δηλαδή κι αν κάποιος θεωρούσε «επικοινωνιακό παιχνίδισμα» το απαρηγόρητο κλάμα του μετά την επική εμφάνισή του αλλά και την ήττα κόντρα από τη Ζαλγκίρις, τα αντανακλαστικά του εν ώρα αγώνα πείθουν για την αγνότητα των προθέσεών του.
Και επειδή σας υποσχεθήκαμε «σοκαριστικές αλήθειες» σχετικά με τους αριθμούς του, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και γι’ αυτούς. Μετά από μόλις επτά συμμετοχές στη Euroleague, ο Γουέμπερ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δίχως υπερβολή ως ο «κοντός Μιλουτίνοφ». Θέλετε αποδείξεις επ’ αυτού;
Ας δούμε τους μέσους όρους του. Δεύτερος σκόρερ, μια ανάσα (δηλαδή 0,1) πίσω από τον Μιλουτίνοφ. Πρώτος με διαφορά στα κλεψίματα από τον δεύτερο Παπανικολάου και τους υπόλοιπους. Τρίτος ριμπάουντερ, ελάχιστα πίσω από τον δεύτερο Πρίντεζη και πολύ πάνω από τον αμέσως επόμενο guard της σχετικής κατηγορίας (τον 8ο Γκος που έχει ακριβώς δυο ριμπάουντ μέσο όρο). Και βέβαια, τρίτος στις ασίστ και τέταρτος στα κοψίματα!
Κανείς δεν ξέρει αν ο Γουέμπερ μπορεί να διατηρήσει ή ακόμα και να αυξήσει αυτές τις εξαιρετικές επιδόσεις στη συνέχεια. Όταν όμως έχεις πειραματιστεί με τόσους και τόσους ξένους (και Έλληνες…), δίνοντάς τους πίστωση χρόνου που ουδέποτε ξεπληρώθηκε, μάλλον δε γίνεται να αγνοήσεις εκείνον που δείχνει να έχει προσαρμοστεί πριν καν πατήσει για πρώτη φορά στο ΣΕΦ.
Και για να τα λέμε όλα, ίσως ο Γουέμπερ να αποτελεί μια θεόσταλτη δεύτερη ευκαιρία έτσι ώστε να έρθει η «εξιλέωση» για τη λανθασμένη εκτίμηση του Ολυμπιακού με την περίπτωση του Ντάνιελ Χάκετ…