«Μαμά, μπορείς κάθε μέρα να μου αγοράζεις καινούριο βιβλίο;», ρώτησε κάποια στιγμή το μικρό αγόρι και αντί απάντησης έβγαλα κάρτα στη δανειστική βιβλιοθήκη του δήμου.
Δανειζόμενοι τέσσερα βιβλία τη φορά, και με τον Αντρέα να έχει τη δυνατότητα να τα διαλέγει μόνος του, ανακαλύψαμε στο προτελευταίο αριστερό ράφι της βιβλιοθήκης του παιδικού τμήματος τον Ευγένιο Τριβιζά. Αφού εξαντλήσαμε ό,τι υπήρχε από τη σειρά η Χαρά και το Γκουντούν, έπεσε στα χέρια μας ένα τεύχος της Φρουτοπίας. Ηταν το τεύχος 26 με τον τίτλο «Η σκόνη του Φτερνίσματος», στο οποίο το τότε 5χρονο μυήθηκε στον Πίκο Απίκο, τον Μανόλη τον Μανάβη, τον Θάνο το Κολοκυθάκι και τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά της σειράς. Είχαμε την ατυχία το ένα και μοναδικό τεύχος της βιβλιοθήκης να είναι ιδιαίτερα αγωνιώδες. Τι σήμαινε ο σουγιάς που βρήκε η Μαρουλίτα το Μαρούλι κάτω από το κρεβάτι του Θάνου και τι σχέση μπορεί να έχει με το σαμποτάζ στον πύραυλο που ετοιμαζόταν να στείλει τον Ησαϊα το σέλινο στο διάστημα; Και ποιοι είναι οι δύο μασκοφόροι που απεικονίζονταν στο εξώφυλλου του επόμενου τεύχους; Αν και μάνα, απαντήσεις δεν είχα, οπότε εκτέθηκα ανεπανόρθωτα.
Αναζητώντας το επόμενο τεύχος στο ίντερνετ (οι απορίες εκκρεμούσαν κι αν τις ξεχνούσε τη μία ημέρα τις θυμόταν την άλλη), με λύπη μου διαπίστωσα ότι ήταν εξαντλημένο και έτσι μείναμε με αναπάντητο το ερώτημα: ποιοι είναι τελικά οι δύο συνωμότες; Κι επειδή αυτές τις αγωνίες δεν τις κρατάμε για τον εαυτό μας, αλλά φροντίζουμε να τις μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους μας, οι καλοί μας κουμπάροι, ο Μιχάλης και η Βέρα, φρόντισαν να βοηθήσουν στην περαιτέρω μύηση του Αντρέα στη Φρουτοπία, παίρνοντάς του δώρο στη γιορτή του τον πρώτο τόμο. Και αφού μάθαμε πώς ξεκίνησε το ταξίδι του Πίκου Απίκου στη χώρα του Τριβιζά με τα πρώτα 7 τεύχη που περιλάμβανε ο τόμος, μείναμε πάλι με την αγωνία: θα καταφέρει ο Μανόλης ο Μανάβης να ξεγελάσει τους πολίτες της Φρουτοπίας, μεταμορφωμένος σε τενόρο για λογαριασμό της Λεονοστυφέν; Θα γλιτώσει ο Αιμίλιος το Μήλο από το εκρηκτικό μαξιλαράκι και το φονικό σκουλήκι Ερετζούμ Τριανταμία;
Και ενώ η αγωνία νούμερο δύο πλησίαζε στην κορύφωσή της, ήρθαν τα Χριστούγεννα και –ω, ναι!- το αγαπημένο κουμπαροζεύγος ήταν και πάλι εδώ για να βοηθήσει την κατάσταση. Δεύτερος τόμος για χριστουγεννιάτικο δώρο και άλλες 220 σελίδες προς διάβασμα, παρέα με 5-6 ποτήρια νερό για να μη στεγνώνει το στόμα της μάνας.
Αφού παρακολουθήσαμε την περιπέτεια απαγωγής της Μαρουλίτας και βάλαμε στοίχημα ποιος θα επικρατήσει στην τιτάνια μάχη ανάμεσα στον Θάνο το Κολοκυθάκι και τον Μανόλη τον Μανάβη, ολοκληρώσαμε αισίως τα πρώτα 14 τεύχη και τον δεύτερο τόμο. Με το ενδιαφέρον να φουντώνει, αλλά τους τελευταίους τόμους να παραμένουν εξαντλημένοι, έφτασε –για τρίτη φορά- η ώρα του κουμπάρου να βοηθήσει την ολοκλήρωση του ταξιδιού μας στη θρυλική Φρουτοπία. Γιατί ο Μιχάλης είχε φροντίσει για εμάς άθελά του, αγοράζοντας πέρυσι ευλαβικά όλα τα τεύχη με γνωστή κυριακάτικη εφημερίδα.
Κι έτσι, σε έναν θεόχοντρο χάρτινο φάκελο και με τη… διακριτική απειλή «να μου τα επιστρέψετε όπως σας τα έδωσα, ε;» (ο δανεισμός έγινε χάρη στη 30χρονη φιλία που ενώνει κουμπάρο και πατέρα παιδιού, διαφορετικά η πρόσβασή μας στη Φρουτοπία θα σταματούσε σε μια φευγαλέα ματιά στα εξώφυλλα) μπήκε στο σπίτι μας για ολιγοήμερη φιλοξενία η ολοκληρωμένη σειρά του Τριβιζά. Με 36 τεύχη αδιάβαστα και την αγωνία στο κατακόρυφο, επί 4 ημέρες με το ζόρι βρίσκαμε χρόνο για τουαλέτα. Διαβάζαμε πριν το σχολείο, μετά το σχολείο, την ώρα του φαγητού (αρκεί να μην ήταν λαδερό ή κοκκινιστό γιατί καραδοκούσε η αιωρούμενη απειλή του Μιχάλη), πριν τον ύπνο… Οφείλω να ομολογήσω ότι και εγώ, που ως παιδί δεν παρακολουθούσα φανατικά το παιδικό (αν και η μελωδία παίζει και τώρα στο κεφάλι μου σα να ήταν χθες) μοιράστηκα την αγωνία του γιου μου και εξεπλάγην με τις ανατροπές, ειδικά στο σημείο που σε μανάβη μεταμορφώθηκε ακόμα και ο…. Όχι, δε σας λέω, να το διαβάσετε!
