Όσο κι αν λέμε και γράφουμε συνεχώς ότι τα φιλικά προετοιμασίας είναι για τον προπονητή και δεν παίζει ρόλο το αποτέλεσμα, μια νίκη με 5-0 θες δε θες σε κάνει να αισιοδοξείς, πόσο μάλλον όταν παρά τις δυσκολίες της εποχής (ανέτοιμες ομάδες, βαριά πόδια από την προετοιμασία) βλέπεις ποδοσφαιριστές να προσπαθούν με σοβαρότητα να κάνουν πράξη όσα δουλεύονται στις προπονήσεις.
Η τελευταία «φωτογραφία» του Ολυμπιακού από τον Ζέεφελντ ήταν… υψηλής ανάλυσης και αυτό δεν αποτυπώθηκε μονάχα στο σκορ, αλλά και στην εικόνα της ομάδας. Γι’ αυτό και ο Μάρτινς δήλωσε «ήμασταν εντυπωσιακοί στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά κρατάω την εμφάνιση του πρώτου», παρότι το σκορ άνοιξε λίγο πριν τη λήξη. Χωρίς να είμαι στο μυαλό του φαντάζομαι πως πιστεύει κάτι τέτοιο γιατί στο πρώτο ημίχρονο είχαν κι οι δυο ομάδες σταθερές ενδεκάδες χωρίς μπες-βγες παιχτών και συνεχείς αλλαγές σχημάτων, οπότε είναι πιο εύκολο να βγουν συμπεράσματα.
Στο διάστημα αυτό πράγματι ο Ολυμπιακός ήταν καλός. Προσπάθησε να παίξει με μικρές και κυρίως κάθετες πάσες, είχε κίνηση, είχε δυο ακραίους επιθετικούς που δεν έπαιζαν ακροβολισμένοι στη γραμμή αλλά προσπαθούσαν να μπαίνουν και εσωτερικά και να δημιουργήσουν τρίγωνο με τους Γκερέρο και Μάριν, ενώ υπήρξε προσπάθεια άμεσης ανάκτησης της μπάλας όταν αυτή χανόταν. Με απλά λόγια, στραγγάλισε τον αντίπαλο και δεν τον άφησε να αλλάξει ούτε πάσα κάτω από τη σέντρα!
Ο Λάζαρος μπορεί να γίνει κομβικός
Δυο πρόσωπα που συγκεντρώνουν ενδιαφέρον σ’ αυτό το διάστημα ήταν οι Λάζαρος – Γκερέρο. Για τον πρώτο και τα προσόντα του έχω καλή άποψη εδώ και χρόνια, ενώ το τι μπορεί να προσφέρει το είδαμε και χθες. Απειλητικά μέτρα με την μπάλα, παιχνίδι κι από τις δυο άκρες, συνεργασία με τον κοντινό του συμπαίχτη. Ο Λάζαρος έχει προσόντα που έλειπαν χρόνια από τους ακραίος του Ολυμπιακού κι εφόσον βρεθεί σε καλή κατάσταση μπορεί να αποδειχθεί κομβικός.
Ο Γκερέρο κινείται σωστά στην αντίπαλη περιοχή
Ο Γκερέρο είναι παίχτης που δεν ήξερα και τώρα προσπαθώ να μάθω. Φαίνεται παίχτης χωρίς έκρηξη που δεν θα βάλει πρόσωπο τον αντίπαλο στόπερ για να παίξει το 1vs1, αλλά κινείται συνεχώς, δεν παίζει για την πάρτη του, μπορεί να υποστηρίξει παιχνίδι με πλάτη και κυρίως έχει καλές επαφές. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό που κουβαλούσε είναι τα φτωχά του νούμερα σε γκολ και το πού αυτό οφείλεται. Νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα σχετικά μ’αυτό αλλά προς το παρόν φαίνεται φορ που ξέρει να κινηθεί στην αντίπαλη περιοχή.
Νέοι με φρεσκάδα που αποτελούν παρόν και μέλλον
Το θετικότερο πάντως συμπέρασμα που βγάζω από το χθεσινό φιλικό είναι η εικόνα που παρουσιάζουν κάποιοι πιτσιρικάδες. Ο Σισέ για παράδειγμα, στην άμυνα έμοιαζε ηγετικός, με δυνατές επεμβάσεις όποτε χρειάστηκε, και σωστή προώθηση του παιχνιδιού. Μασούρας και Τσιμίκας είναι δυο μπακ με πολύ καλή φυσική κατάσταση και συνεχόμενα ανεβοκατεβάσματα στην πλευρά. Ο Ανδρούτσος είχε καλή παρουσία και στο κομμάτι με μπάλα (κατέβαινε χαμηλά να πάρει μπάλα, έπαιζε σίγουρα κι απλά) και στο κομμάτι της άμυνας αφού γέμισε σωστά το χώρο του.
Ο Καμαρά αποτελεί ένα ιδιαίτερα γοητευτικό μυστήριο, είχε και χθες όμως καλή παρουσία με σιγουριά και ψυχραιμία στην οργάνωση του παιχνιδιού από χαμηλά. Κλείνω με τον Βρουσάι, που μου άρεσε ξανά. Όχι μόνο για το γκολ (γκολάρα) αλλά για τη γενικότερη παρουσία του, είτε σαν εξτρέμ είτε σαν μπάκ, αφού διαθέτει σπάνια για την ηλικία του τελική σκέψη-εκτέλεση. Στο προηγούμενο ματς είχε ασίστ στο γκολ του Φορτούνη κι άλλη μια στο δοκάρι του Μάνου, χθες σε μια φάση παρόμοια με το 1ο γκολ κόντρα στη Βάτεν έστρωσε στον Καμαρά για να κάνει το 3-0, και σημάδεψε με σέντρα το Φορτούνη σε μια κεφαλιά που απέκρουσε δύσκολα ο αντίπαλος κίπερ.
Συνολικά μια εξάδα παιχτών με νιάτα, ζωντάνια, όρεξη, κίνητρο, πάνω στους οποίους ο Ολυμπιακός μπορεί να δημιουργήσει μια ομάδα με υγεία εφόσον βρεθούν κάποιοι κατάλληλοι έμπειροι που θα παίξουν μαζί τους να τους καθοδηγήσουν.