Χαιρετώ από το βροχερό Μπέρμιγχαμ. Να με συμπαθάτε για την εξαφάνιση, αλλά είπα να lay low για κάποιο διάστημα, αφού ο Inspector Campbell δε με αφήνει σε χλωρό κλαρί.
Πριν από λίγες μέρες δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από Ελλάδα. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ένας παλιός πιστός ρουφιάνος μου. Μου είπε λοιπόν, ο «ρουφ» ότι υπάρχει ψωμί πίσω από τον σοβαρό τραυματισμό που προέκυψε πρόσφατα σε μεγάλη ομάδα.
Ο συγκεκριμένος τραυματισμός προκάλεσε σοκ. Έγινε στην προπόνηση της ομάδας, όπως ενημέρωσαν. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Θα μου πείτε τώρα ότι γίνονται και λάθος ρεπορτάζ. Γίνονται και παραλείψεις. Εξαφανίζεται κόσμος και δεν λέει κανείς τίποτα. Εγώ μάνι – μάνι είμαι υπαίτιος για κάμποσες τέτοιες «εξαφανίσεις»…
Τέλος πάντων όλα στο πρόγραμμα είναι. Καλή θέληση να υπάρχει από τους ρεπόρτερ να τα χάβουνε. Ο «ρουφ» λοιπόν, ήταν ξαναμμένος:
«Thomas, πάλι σε λούμπα τους έχουν ρίξει τους δύστυχους τους ρεπορταραίους. Εγώ άλλα άκουσα. Ότι την προηγούμενη μέρα του τραυματισμού, λέει, ο αθλητής έπαιζε έξω, λέει, με τους φίλους του, λέει. Κάτι για αλάνα μου σφύριξαν, κάτι για ανοιχτό γήπεδο μου κελάηδησαν.
Δεν ήταν και πολύ σίγουροι για την τοποθεσία. Ήταν σίγουροι όμως ότι τότε πόνεσε πολύ και ότι τα περί προπόνησης ήταν παραμύθια».
Με αναστάτωσε η πληροφορία. Ήταν και βράδυ, καταλαβαίνετε. Άνοιξα κι ένα Irish Whiskey που φυλάω πάντα για special occasions, είπα και στην κυρά να ρίξει κάτι ανάλαφρο πάνω της και την αράξαμε μπροστά στο τζάκι για ζουζουνιές…