Σε περίπτωση που δεν το είχατε αντιληφθεί, εδώ και σχεδόν μια διετία ζούμε την ποδοσφαιρική «εξυγίανση». Πέραν των όποιων πολιτικών διασυνδέσεών της με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (πρώην ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ), οι τεράστιες ομοιότητες συνεχίζονται και στη ρητορική των εκπροσώπων της. Αυτών που δηλώνουν ξαφνικά… φιλορώσοι, παοκτζήδες και οτιδήποτε άλλο προκειμένου να μασκαρέψουν και να ωραιοποιήσουν την πραγματική τους παθολογική αποστροφή προς τον Ολυμπιακό…
Όταν άρχισαν τα… πρωτοβρόχια από το φτύσιμο των πολιτών προς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για τις πολιτικές κωλοτούμπες πάνω στα αμέτρητα προεκλογικά ψέματα και τα δήθεν ηθικά πλεονεκτήματα, οι κοινωνοί της αριστερής αυταπάτης είχαν έτοιμη την απάντηση. Έστω και σε μορφή ερώτησης: «Γιατί, οι άλλοι τα ίδια δεν έκαναν;».
Για την οικονομία της κουβέντας, ας δεχτούμε ότι και οι άλλοι έκαναν τα ίδια. Ότι δηλαδή, δίχασαν την Ελλάδα χωρίζοντάς τη στα δυο, ότι έσπειραν το μίσος στον λαό και ότι μετέτρεψαν τον κωλοπαιδισμό σε εφαρμοσμένη πολιτική επιστήμη. Ας δεχτούμε ακόμη και ότι επέβαλαν capitals control οδηγώντας τις εξασθενημένες επιχειρήσεις σε λουκέτο. Είπαμε, για την οικονομία της κουβέντας όλα αυτά.
Δεν μπορεί βεβαίως κανείς να πει (το «κανείς» αναφέρεται σε ανθρώπους που δεν έχουν διαγνωστεί με κάποια ψυχική διαταραχή) ότι και οι άλλοι τα ίδια έκαναν στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Ούτε καν τα επιδοτούμενα συριζοτρόλ. Και ακριβώς επειδή δεν μπορεί να το ισχυριστεί κανείς, επινοήθηκε μια άλλη ατάκα, πάλι με τη μορφή ερώτησης: «Γιατί, οι άλλοι τα ίδια δεν ΘΑ έκαναν;».
Κάντε την αναγωγή όλων των παραπάνω στο ποδόσφαιρο και θα βρείτε ανατριχιαστικές ομοιότητες. Για μια εικοσαετία, η κασέτα (μετά έγινε cd και μετά… mp3) έπαιζε συνέχεια το ίδιο «τραγούδι»: «Ο Ολυμπιακός κατέστρεψε το ελληνικό ποδόσφαιρο». Το οποίο βίωσε την πιο ένδοξη εποχή του στο διάστημα 2004 – 2014, αλλά αυτά καλύτερα να μην τα λέμε γιατί καταστρέφουν το αφήγημα.
Είναι ευρέως αποδεκτό πως τα δυο πιο κλασικά επιχειρήματα εναντίον του Ολυμπιακού είναι το διάσημο πέναλτι του Παπουτσέλη (Δεκέμβριος 1996) και τα γεγονότα της Ριζούπολης τον Μάιο του 2003. Πάνω εκεί στηρίχτηκε ολόκληρη η αντιολυμπιακή «φιλοσοφία» που γοητεύει ακόμα και σήμερα με τη φαινομενική πειθώ της. Προφανώς ήταν εκτός περιοχής το μαρκάρισμα στον Ίβιτς, προφανώς ήταν θλιβερά τα όσα έγιναν πριν την έναρξη του αγώνα στη Ριζούπολη. Ούτε πρωτόγνωρα ήταν όμως, ούτε και ανεπανάληπτα. Απλώς δε λάμβαναν ποτέ ανάλογη έκταση επειδή σημειώνονταν είτε εις βάρος του Ολυμπιακού, είτε υπέρ των αντιπάλων του…
Μπορεί κάλλιστα να φανταστεί κάποιος τι θα γινόταν αν το χέρι του Βιεϊρίνια ήταν ερυθρόλευκο ή αν το περυσινό πέναλτι του Βάτσιου στο Λαμία – ΑΕΚ δινόταν υπέρ του Ολυμπιακού. Μέχρι που θα έπεφτε η κυβέρνηση. Τώρα όμως, τίποτα. Και το επιχείρημα είναι εκεί: «Γιατί, οι άλλοι τα ίδια δεν έκαναν;».
Πράγματι, έχει τύχει να πάρει ο Ολυμπιακός πέναλτι που δεν ήταν. Ή να μη δοθεί εις βάρος του πέναλτι που ήταν. Ή να σκοράρει από θέση οφσάιντ. Ή να γλιτώσει γκολ που δεν ήταν οφσάιντ. Παγκοσμίως και διαχρονικώς, όλες οι μεγάλες ομάδες θα έχουν σίγουρα μεγαλύτερη «προσοχή» από τους διαιτητές. Σε ένα διάστημα δεκαετιών όμως, το ισοζύγιο είναι εν πολλοίς ισορροπημένο. Εκτός κι αν είστε Έλληνες οπαδοί που γεννήθηκαν το 1996 ή Άγγλοι γεννημένοι το 1992. Τότε δηλαδή που ξεκίνησαν οι αυτοκρατορίες του Ολυμπιακού και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον…
Δεν θα ακούσετε βεβαίως ποτέ κανέναν μη Ολυμπιακό να αναφέρεται σε δακρυγόνα, βολικές διακοπές ρεύματος, Ζλατάνους, Ζακεστίδηδες, Ναούμηδες, Σπανέες, Δούρους ή έστω στα λουλούδια της «μπουγάδας» του 2010 ή της «νέας εποχής» του δικού μας Γραμμένου κλπ. Όπως λένε όμως οι εκφραστές της πολιτικής αλλά και ποδοσφαιρικής «εξυγίανσης», και οι άλλοι τα ίδια έκαναν. Ίσως, κάπου, κάποτε…
Θα ήθελα να σκεφτείτε για μερικά λεπτά τι θα γινόταν αν ο πρόεδρος – ή έστω ο… κηπουρός – των Ερυθρόλευκων έκανε ένοπλο ντου στον αγωνιστικό χώρο σε ματς που έκρινε το πρωτάθλημα. Για να σας βοηθήσω, θυμηθείτε τον χαμό που επικρατούσε επί μέρες στα κανάλια μετά την περιβόητη στιχομυθία Μαρινάκη – Σισέ, όταν ο Γάλλος πήγαινε γυρεύοντας για λεκτική αντιπαράθεση και κάντε την αναγωγή στο τι θα συνέβαινε αν ο Μαρινάκης, ο Κουντούρης, ο Βρέντζος ή… η Μαρίνα έμπαιναν με όπλο στο γήπεδο επειδή διαφωνούσαν για ένα οφσάιντ. Θα έβγαιναν τα τανκς στους δρόμους ναι ή όχι; Τώρα όμως, το πράγμα ήταν σαφώς πιο κυριλέ και το πνεύμα που επικράτησε ήταν αυτό που βιώνουμε μετά την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών: «Και οι άλλοι τα ίδια δεν ΘΑ έκαναν;». Κι άντε εσύ να αποδείξεις ότι ΔΕΝ θα τα έκαναν…
Ο ΠΑΟΚ είναι από την πρώτη αγωνιστική η πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος. Όχι η καλύτερη, η σταθερότερη. Εκμεταλλευόμενος και τα στραβοπατήματα των άλλων, την τύχη τη δική του αλλά και κάποια διαιτητική βοήθεια όποτε αυτό κρίθηκε πραγματικά αναγκαίο, έχει πάρει διαφορά τίτλου που θεωρείται πλέον μη ανατρέψιμη. Για να τα λέμε όλα, έχουν υπάρξει και μερικά σοβαρά εις βάρος του λάθη, κανένα εξ αυτών όμως δεν έκρινε ή έστω επηρέασε το αποτέλεσμα. Και βέβαια, δεν περιλαμβάνονται στα παραπάνω τα σοβαρότατα λάθη που έχουν γίνει σε βάρος του βασικού ανταγωνιστή του και που όντως έχουν κοστίσει βαθμούς…
Λαμβάνοντας υπόψη το τι έχει συμβεί στις 17 αγωνιστικές που έχουν προηγηθεί, το γεγονός πως αυτός ο ΠΑΟΚ έχει 16 νίκες και μια ισοπαλία είναι εντυπωσιακό μεν, αλλά και σε κάποιο βαθμό πλασματικό. Προσέξτε, δεν έχω καμία διάθεση να βάλω στην κουβέντα το τι παρασκηνιακό έχει μεσολαβήσει ειδικά την τελευταία διετία, που θα έκοβε την Ελλάδα στη μέση αν ο υπαίτιος ήταν ο Ολυμπιακός. Ούτε και πρόκειται να αμφισβητήσω την ενδεχόμενη κατάκτηση τίτλου από τους Θεσσαλονικείς, επειδή έτσι έκαναν οι άλλοι μέχρι τώρα. Κι ας υπάρχουν σαφώς πιο πειστικά επιχειρήματά τούτη τη φορά…
Τα δεδομένα ωστόσο είναι αυτά. Μια ομάδα που διασύρθηκε δυο φορές από τη Βίντι, μια από την ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ και άλλη μια από την Μπενφίκα (την Τσέλσι δεν τη βάζω μέσα λόγω στάτους) σε διαφορετικά χρονικά σημεία της σεζόν, αντιμετωπίζεται από όλα τα «πρόθυμα» ΜΜΕ ως Μπαρτσελόνα της εποχής Γκουαρντιόλα. Και το κυριότερο, σε κανέναν δε φαίνεται ύποπτο και δεν εγείρει υποψίες το ότι η ίδια ομάδα που κάνει… παρέλαση στην Ελλάδα, είχε – τηρουμένων των αναλογιών, των μεγεθών και του τάιμινγκ – την πιο ταπεινωτική πορεία ελληνικού συλλόγου στα κύπελλα Ευρώπης. Χειρότερη και από αυτή της εν ενεργεία πρωταθλήτριας ΑΕΚ των μηδέν βαθμών…
Σε μια άλλη εποχή, όχι πολύ μακρινή από την τωρινή, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το πρωτάθλημα με 17 σερί νίκες και έκανε ισοπαλία στη 18η αγωνιστική (το 1-1 με τον Πλατανιά). Τι λεγόταν τότε από τα ΜΜΕ που πρωτοστάτησαν στην έλευση της «εξυγίανσης»; Ότι ο Ολυμπιακός ρήμαξε το πρωτάθλημα και τον ανταγωνισμό, ότι αυτά ήταν τα αποτελέσματα της παράγκας, της εγκληματικής και πάει λέγοντας. Λεπτομέρεια: ακριβώς εκείνη τη σεζόν ο Ολυμπιακός έκανε 9 βαθμούς σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ με Μπάγερν, Άρσεναλ και Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Όπως είπα όμως, λεπτομέρεια…
Λογικώς εχόντων των πραγμάτων, ο ΠΑΟΚ αναμένεται να ισοφαρίσει εκείνη τη συγκομιδή αύριο, εκτός αν πιστεύει πραγματικά κάποιος ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα θα φέρει… αντιρρήσεις. Τι θα διαβάσετε αμέσως μετά; Ύμνους και αφιερώματα για την ισοφάριση του ερυθρόλευκου ρεκόρ από την αρμάδα του Λουτσέσκου. Κανείς δεν θα θυμάται τα αλλεπάλληλα στραπάτσα σε δυο διοργανώσεις, κανείς δεν θα απαξιώνει το «χαμηλό επίπεδο του κατεστραμμένου πρωταθλήματος», κανείς δεν θα απορεί για το πως μια ομάδα που έγινε ρεζίλι των σκυλιών από Πορτογάλους, Ούγγρους και Λευκορώσους εμφανίζει επιδόσεις Μπαρτσελόνα στη Σούπερ Λιγκ. Και βέβαια, κανείς δεν θα σκεφτεί να συγκρίνει το συγκεκριμένο επίτευγμα με εκείνα των καθεστωτικών συλλόγων στις άλλοτε κομμουνιστικές χώρες…
Εδώ και χρόνια, το ρητό «λέμε και καμιά μ@λ@κί@ για να περάσει η ώρα» έχει τη δική του παραλλαγή στη δημοσιογραφία, αθλητική και μη, που λέει: «Γράφουμε και καμία μ@λ@κί@ για να βγαίνει το μεροκάματο». Στις περισσότερες περιπτώσεις, το μεροκάματο φτάνει για ένα σουβλάκι όπως είχε πει ο Κετσπάγια κάποτε. Σε κάποιες λίγες όμως, μέχρι και περιουσία μπορείς να κάνεις αν το παίξεις έξυπνα…
ΥΓ. Η κωλοτούμπα είναι και επίσημα πλέον εθνικό σπορ, μετά και τη σχετική κατοχύρωση/αναγνώριση διεθνώς του όρου kolotumba που περιέγραψε την όχι και τόσο σταθερή πολιτική της οσονούπω απερχόμενης ελληνικής(;) κυβέρνησης…