*Ο ορισμός του «κορυφαίου», κατά κόσμον Τάσου Σιδηρόπουλου, στο ματς της Κυριακής έχει όλα τα στοιχεία του εμπαιγμού. Και δε χρειάζεται να είναι ιδιοφυΐα κάποιος προκειμένου να καταλάβει τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας επιλογής. Ξεκάθαρα, οι αυτουργοί της «εξυγίανσης» κάνουν ξανά επίδειξη δύναμης, αποσκοπώντας καταρχάς στο να χαλάσουν το μυαλό των Πειραιωτών: την ώρα που ο περισσότερος κόσμος εντός κι εκτός ομάδας θα συζητά για τον διαιτητή, οι απέναντι θα προετοιμάζονται με ηρεμία για ένα παιχνίδι που έχει χαρακτήρα πρόωρου τελικού…
*Το καλύτερο δώρο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού στους αντιπάλους τους είναι να ασχοληθούν με τον Σιδηρόπουλο και τους «εκλέκτορές» του. Αλήθεια τώρα, υπάρχει φίλαθλος στην Ελλάδα που να μη γνωρίζει τι ρόλο βαράει ο συγκεκριμένος ρέφερι και τι ακριβώς «παθαίνει» όταν καλείται να σφυρίξει τον Θρύλο; Ο βασικός υπαίτιος για το ότι το κοντέρ έγραψε πέρυσι 3-0 αντί για 6-0 ήταν ο κυρ Τάσος: μόνο η «αβλεψία» στο κροσέ του Πατίτο έφτανε για να κρατήσει όρθια την ΑΕΚ και να δημιουργήσει έναν σχετικό εκνευρισμό στους πρωταθλητές. Το να πεις λοιπόν, οτιδήποτε γι’ αυτόν τον διαιτητή είναι περιττό, τουλάχιστον πριν το παιχνίδι. Αφενός δείχνεις ανίσχυρος και αφετέρου τροφοδοτείς το υποσυνείδητο των παικτών σου με μια ωραιότατη δικαιολογία σε ενδεχόμενη ήττα. Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν αθλητή από το να έχει στο μυαλό του εξασφαλισμένη δικαιολογία σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά…
*Όπως πέρυσι τέτοια εποχή, έτσι και φέτος, ένας ερυθρόλευκος τεχνικός καλείται να παίξει το κεφάλι του σε μια ζαριά κόντρα στην ΑΕΚ. Στην προηγούμενη περίσταση, όχι μόνο δεν απολύθηκε ο προπονητής του Ολυμπιακού, αλλά ο κλήρος έπεσε στον αντίπαλό του. Μπορεί ο Κετσπάγια να απολύθηκε μια αγωνιστική αργότερα (και μάλιστα από νίκη εκτός έδρας), παρ’ όλα αυτά όλοι γνώριζαν πως η αιτία της απομάκρυνσής του ήταν ο διασυρμός στο Καραϊσκάκη με το «κολακευτικό» 3-0. Το ατυχές για τον Μπέσνικ Χάσι είναι πως αυτός καλείται να τα καταφέρει μακριά από το Φάληρο και μάλιστα σε ένα γήπεδο που είναι ιδιαιτέρως αφιλόξενο για την ομάδα του την τελευταία επταετία…
*Από τις 15/11/1999 μέχρι τις 19/5/2010, ο Θρύλος γνώρισε μόλις μια ήττα ως φιλοξενούμενος της ΑΕΚ σε αγώνα πρωταθλήματος: το απόγευμα του «τετραδάκτυλου» Ριβάλντο που παραλίγο να κοστίσει έναν ολόκληρο τίτλο. Το χαρτί γύρισε στα πλέι οφ του 2010, όταν ο ουσιαστικά αδιάφορος και απογοητευμένος Ολυμπιακός έχασε 2-1 με τον Μανωλά να σκοράρει εις βάρος του. Ο Κόκκαλης έφυγε, ο Μαρινάκης ήρθε αλλά η παράδοση που θεμελιώθηκε εκείνο το βράδυ καλά κρατεί. Οι ερυθρόλευκοι έχουν κάνει μόλις μια νίκη στα τελευταία έξι ματς πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ κι αυτή όταν η Ένωση υποβιβάστηκε. Συνολικά μετρούν τρεις ήττες και μια νίκη σαν ήττα στις τελευταίες τέσσερις επισκέψεις τους στο Μαρούσι, επίδοση που αγγίζει πλέον τα όρια του συμπλέγματος. Αυτό ακριβώς το σύμπλεγμα θα κληθεί να καταπολεμήσει ο Χάσι μεθαύριο, με τις πιθανότητες να μοιάζουν εναντίον του…
*Η επίσημη σελίδα της Μπόλτον στο facebook διεξήγαγε για αρκετό καιρό ένα ιντερνετικό δημοψήφισμα σχετικά με τους καλύτερους παίκτες που έχουν αγωνιστεί στο πρώην Reebok νυν Macron Stadium, με αφορμή τα 20 χρόνια λειτουργίας του γηπέδου. Η ανακοίνωση των ονομάτων με τη μορφή αντίστροφης μέτρησης έχει ήδη ξεκινήσει και προχθές έφτασε η ώρα της πρώτης δεκάδας. Στο «10» ακριβώς βρέθηκε ένας γνωστός μας, για την ακρίβεια ο πιο επιτυχημένος Έλληνας στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ…
*Είναι συγκινητικό να βλέπεις έναν πρώην παίκτη του Θρύλου σε μια τόσο κολακευτική λίστα, η οποία αποτελεί τιμή για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ανακοίνωση του ονόματος του Στέλιου Γιαννακόπουλου στη 10η θέση «ντύθηκε» με το βίντεο ενός υπέροχου γκολ κόντρα στην Άρσεναλ (ένα από τα τρία που πέτυχε εις βάρος των καλύτερων «πελατών» του ο Stelios), εντούτοις εκεί που ανατριχιάζεις πραγματικά είναι όταν διαβάζεις τα σχόλια των οπαδών των Γουόντερερς: «Έλληνας θεός», «υπέροχος», «υπάρχει μόνο ένας Στέλιος Γιαννακόπουλος», «λάτρευα να τον βλέπω», «fox in the box»(μια αλεπού στην περιοχή), «σπουδαίος παίκτης και σπουδαίος άνθρωπος», αλλά και η προσωπική ανάμνηση μιας ηλικιωμένης κυρίας που έγραψε «συνήθιζε να έρχεται στην κουζίνα του ξενοδοχείου πριν από το γεύμα και βασάνιζε εμένα και τη σεφ»…
*Ο Ολυμπιακός τίμησε προχθές τον μεγάλο Ντούσαν Ίβκοβιτς, σε μια βραδιά που μάλλον χάθηκε το νόημα γενικώς και ειδικώς. Για ακόμα μια φορά ένα μπασκετικό γεγονός έγινε αιτία διχασμού, κυρίως λόγω της παρουσίας δυο ανθρώπων που προέχουν προκαλέσει πολλάκις το ολυμπιακό αίσθημα. Κατ’ εμέ, καλώς πήγαν όσοι πήγαν, εξίσου καλώς όμως έμειναν σπίτια τους όσοι ήθελαν με αυτόν τον τρόπο να δείξουν τις ενστάσεις τους για τους καλεσμένους. Το μέτρο χάθηκε όταν άρχισαν να στοχοποιούνται εκείνοι που έβγαλαν φωτογραφίες με τους «ανεπιθύμητους»: αλήθεια, πότε γεμίσαμε Δικαστές Ντρεντ και δεν το πήρα χαμπάρι;
*Κουμάντο στις επιθυμίες και τα γούστα του άλλου δεν μπορείς να κάνεις. Και δε σου πέφτει λόγος στο κάτω – κάτω της γραφής. Το καταλαβαίνω ότι σε πολλούς δημιουργήθηκε η εντύπωση του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης» βλέποντας συνοπαδούς τους να χαριεντίζονται με τον «εχθρό». Πες ότι διαφωνείς, πες ότι εσύ δε θα έκανες ποτέ κάτι τέτοιο, ως εκεί όμως. Το να βγάζεις φάτσα φόρα φωτογραφίες των «ενόχων» στα social media σα να λες «βαράτε τους», πέρα από ανηθικότητα συνιστά και ποινικό αδίκημα. Το ξέρω ότι έχουν μαζευτεί πολλοί «σκληροί» τώρα τελευταία, ωστόσο ας σκεφτεί κάποιος πως θα ένιωθε αν έβλεπε το παιδί του ή το ανίψι του σε ανάλογη θέση. Βέβαια, αν σε αυτόν τον τόπο σκεφτόταν ο ένας πως μπορεί να νιώσει ο άλλος, δε θα χρωστάγαμε ακόμα και το βρακί που φοράμε, ούτε θα μας κυβερνούσε ο κάθε ανίκανος…