Τα κακά (για τον Παναθηναϊκό) νέα: Δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα δικαίωσης η κατάθεση μιας ένστασης, όπως από διάφορες πλευρές ξερόλες των κανονισμών εκτίμησαν. Ο λόγος; Δεν προβλέπεται ένσταση για τον συγκεκριμένο λόγο (τέταρτη αλλαγή).
Αυτό που ανακαλύφθηκε ως λόγος ένστασης στο άρθρο 23 του Κ.Α.Π. είναι εντελώς διαφορετικό και αναφέρεται στη συμπλήρωση του αριθμού των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται μετά την έναρξη του αγώνα.
Ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι δεν προκύπτει από πουθενά νόμιμη αιτιολογία για ένσταση και για το λόγο αυτό εμφανίζεται σκεφτικός ως προς την κατάθεση της. Εκτιμάει, προφανώς, πως αν καταθέσει ένσταση και απορριφθεί (αυτό θα συμβεί) ως αόριστη ή για ανύπαρκτο λόγο τότε η ξεφτίλα θα αποκτήσει και κανονιστικό χαρακτήρα.
Γιατί ο πολυπράγμων κ. Παπαπέτρου εμφανίστηκε να μην γνωρίζει πως η τέταρτη αλλαγή στην παράταση έχει από τον Αύγουστο εγκριθεί από την Ε.Π.Ο. και έχουν ενημερωθεί αρμοδίως (έτσι ανακοινώθηκε) όλοι οι εμπλεκόμενοι με το άθλημα;
Το πιθανότερο, επειδή η Ένωση του ή η Επιτροπή Διαιτησίας της Ένωσης του δεν τον ενημέρωσε για την απόφαση της Ε.Π.Ο., ενώ το ίδιο ξέχασε να κάνει και η ΚΕΔ/ΕΠΟ, την οποία ( δηλαδή τον Περέϊρα) καταλλήλως καρφώνει η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας.
Το λιγότερο πιθανό είναι ότι ανέμενε η αλλαγή αυτή να προστεθεί στην προκήρυξη του Κυπέλλου, ώστε να αποκτήσει (κατά τον ίδιο) νόμιμο χαρακτήρα, όπως συμβαίνει με τις προκηρύξεις των διοργανώσεων ευθύνης UEFA, στις οποίες η προκήρυξη είναι το ευαγγέλιο για τον διαιτητή.
Το γεγονός πως ο κ. Παπαπέτρου παριστάνει (περί αυτού πρόκειται) τον διεθνή διαιτητή επιτείνει την τραγικότητα των αποφάσεων του και είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό των όρων και προϋποθέσεων με βάση τις οποίες κάποιος γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο εν έτει 2018 FIFA Referee.
Χειρότερη όμως και της ακραίας άρνησης του διεθνή διαιτητή να εφαρμόσει εγκεκριμένη τροποποίηση των Κανόνων του Παιχνιδιού είναι η απόλυτη αδυναμία του να εξελίξει το παιχνίδι με βάση τους γνωστούς ( ακόμη και σε αυτόν) κανόνες.
Η εικόνα του Σωκράτη Διούδη, πριν την εκτέλεση του τελευταίου πέναλτι για λογαριασμό της Λαμίας, να πηγαινοέρχεται τρεις-τέσσερις φορές μπροστά από την εστία του παριστάνοντας τον βαρκάρη Ρίο-Αντίρριο πριν την κατασκευή της Γέφυρας με τον Παπαπέτρου να τον παρατηρεί ως ναύκληρος, τον πάγκο της Λαμίας να αναρωτιέται (σε απευθείας τηλεοπτικό πλάνο) «τι κάνει ο μακάκας;», τον ποδοσφαιριστή της Λαμίας να συγκρατεί με δυσκολία το γέλιο του και τους οπαδούς να βλέπουν και να μην πιστεύουν στα μάτια τους, είναι τρισχειρότερη από την άγνοια της εγκεκριμένης τροποποίησης των Κανόνων του Παιχνιδιού.
Αυτό το πήγαινε – έλα του Διούδη δεν έχει ματαγίνει στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο στη διαδικασία εκτέλεσης πέναλτι μετά από μια κανονική περίοδο και μια ψυχοφθόρα παράταση. Δεν υπάρχει ανάλογη εικόνα, όπου και να ψάξει κανείς.
Τι είχε στο μυαλό του εκείνη την ώρα ο Παπαπέτρου, τι σκέφτονταν, που έτρεχε ο λογισμός του δεν μπορεί κανείς να ξέρει. Και δεν ενδιαφέρει.
Η τραγικότητα του σκηνικού σε αγώνα που σφυρίζει διεθνής διαιτητής είναι τέτοια που δεν απαιτείται η παραμικρή δικαιολογία.
Ευτυχώς, που όταν σταμάτησε ο Διούδης και αποφάσισε να πάρει θέση στην εστία του δεν ξεκίνησε το δρομολόγιο Γαλατάς-Πόρος ο ποδοσφαιριστής του Χάβου, να κόψει κι αυτός τρεις-τέσσερις βόλτες και να περάσει το πλάνο σε άλλη εντελώς διάσταση.
Διαιτητής FIFA έν έτει 2019 στην Ελλάδα! Σωτηρία καμία…