Ένα από τα τελευταία της χαρτιά ρίχνει στο τραπέζι η πολιτικά και δημοσκοπικά κυρίαρχη άποψη στην ελληνική κοινωνία για το ποιον και τις επιπτώσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Την Κυριακή στην Αθήνα, με όχημα ένα «μεγάλο» (όπως λέγεται και προβλέπεται) συλλαλητήριο θα επιχειρηθεί να τροφοδοτηθεί με σημαντικότατο πολιτικό κεφάλαιο η επόμενη κυβέρνηση, ώστε να επιχειρήσει να στρογγυλέψει τις τεράστιες ζημιές που προκαλούνται.
Στην υπόθεση θα περίμενε κανείς να συμπορευθούν όλες εκείνες οι κοινωνικές δυνάμεις που γεννιούνται, ανδρώνονται και δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, η τύχη της οποίας είναι πλέον στο αέρα και στην καλύτερη περίπτωση εξαρτάται από τις ερμηνευτικές διευκρινίσεις που κάθε φορά κάποιοι εντεταλμένοι, δήθεν ειδικοί, θα συμφωνούν. Μια ζωή ολόκληρη στην ερμηνεία, χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης.
Φευ! Όλοι, πλην των (οργανωμένων και μη) οπαδών του ΠΑΟΚ, των «Μακεδόνων» των προηγούμενων δεκαετιών, που θεωρούσαν (και πολύ καλά έκαναν) αιτία πολέμου την απαράδεκτη ιαχή «Βούλγαροι» στα γήπεδα, που ζήτησαν (ορθό) και πέτυχαν (ορθότερο) να θεωρηθεί αντεθνικό σύνθημα και να τιμωρείται, που διαλαλούσαν σε κάθε ευκαιρία τη μοναδικότητα της ελληνικότατης Μακεδονίας και «σκότωναν» όποιον επιχειρούσε και να σκεφθεί διαφορετικά.
Στη σημερινή, ύστατη μάχη όλοι αυτοί απουσιάζουν επιδεικτικά. Μεταβλήθηκαν σε «αντικειμενικούς παρατηρητές». Σιωπούν και δια της σιωπής τους κραυγάζουν εναντίον των κινητοποιήσεων.
Παρέα τους η ανεκδιήγητη, ταλαίπωρη και υποταγμένη Ε.Π.Σ. Μακεδονίας που αποφάσισε πεντάλεπτη (!) μετάθεση της έναρξης των αγώνων ευθύνης της την Κυριακή σε ένδειξη διαμαρτυρίας (!). Οποία αχρειότητα!
Είναι εξαιρετικά απλοί οι λόγοι της αφύσικης αυτής στάσης, της προκλητικής σιωπής, της υποταγμένης αποδοχής. Ένα πρωτάθλημα! Ένα… κωλοπρωτάθλημα που θα προστεθεί σε ένα ακόμη και θα γίνουν δύο, δηλαδή όσα έχει ο Άρης, καταδικάζει έναν ολόκληρο κόσμο, δυναμικό και παρεμβατικό στο έπακρο, να βρίσκεται στα τέσσερα και να παρακολουθεί αμέτοχος την διάλυση της ίδιας της ύπαρξης του.
Ένα πρωτάθλημα, παρέα με, ορατά και μη, επιχειρηματικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή, κατάλληλα επενδυμένα και τροφοδοτημένα από την εμμονική σχέση με μια κούπα, πού απέκτησε διαστάσεις «ιερού δισκοπότηρου», άρκεσαν για να αδρανοποιηθεί ένας ολόκληρος λαός και να μετατραπεί, πείραμα σύγχρονου μιθριδατισμού, σε μάζα.
Πρόταση καθόλα σοβαρή. Όλοι οι υπόλοιποι αυτού του κωλο-πρωταθλήματος, προεξάρχοντος του βασικού ανταγωνιστή Ολυμπιακού, να αναλάβουν την πρωτοβουλία να επαναφέρουν στη μακεδονική κανονικότητα τη μεγάλη μάζα των… παραστρατημένων οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ.
Ο τρόπος είναι ένας και απλός: Να δηλώσουν όλοι, με κάθε επισημότητα, ότι απεκδύονται των πρωταγωνιστικών τους βλέψεων για το φετινό πρωτάθλημα (και το Κύπελλο εν ανάγκη) και συμφωνούν, εγγράφως, να δοθούν και τα δύο στον ΠΑΟΚ, σύμφωνα με τους ποδοσφαιρικούς κανόνες. Και πως μόλις γίνει η απονομή θα παραταχθούν όλοι να χειροκροτήσουν.
Να απονείμουν από τώρα τους τίτλους στον Δικέφαλο της Θεσσαλονίκης, μήπως και με τον τρόπο αυτό, προς όφελος της Μακεδονίας και της χώρας ολόκληρης, μπουν στην εξίσωση των αντιδρώντων στη Συμφωνία των Πρεσπών οι απανταχού οπαδοί του ΠΑΟΚ.
Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και την άλλη εκδοχή. Να έχουν ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και για το λόγο αυτό να σιωπούν. Τότε να το πουν δημοσίως και να αναλάβουν το κόστος (και τη στήριξη) της επιλογής.
Η σημερινή τους στάση, παρέα με ένα-δυο πανό που αναφέρονται «στη μια και ελληνική Μακεδονία», είναι φερετζές. Όπως τα μούσια…