Μια ατάκα του Ντέιβιντ Μπλατ που κυκλοφορεί τελευταία μέσω της Euroleague σε μορφή “quote” λέει: «Επιμένω ότι τα αποτελέσματα πάντα ακολουθούν, ποτέ δεν προηγούνται». Το πρώτο που χρειάζεσαι για να φτιάξεις κάτι, είναι ένα σχέδιο. Μια αλληλουχία από πράξεις που συμπληρώνουν η μία την άλλη και οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν γίνεται να βάζεις τούβλα το ένα πάνω στο άλλο περιμένοντας ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί μπροστά σου ένα σπίτι, ούτε μπορείς να ξεκινήσεις την λύση ενός παζλ χωρίς να κοιτάζεις την τελική εικόνα.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης, δεν έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ της Ευρώπης, δεν έχει την καλύτερη έδρα της Ευρώπης, πιθανώς δεν έχει έχει και τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης. Έχει όμως πλάνο, φιλοσοφία και τελικά ένα από τα κορυφαία προγράμματα της Ευρώπης. Δεν κάνει πράγματα στην τύχη και η διοίκηση του δεν παίρνει αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής. Το τελευταίο ίσως δεν είναι πάντα αποτελεσματικό, καθώς μερικές φορές βοηθάει να ακούς το ένστικτο και την συναισθηματική σου φόρτιση, όμως σε βάθος χρόνου διατηρεί το καράβι μακριά από τις κακοτοπιές. Και στον αθλητισμό εκείνο που μετράει για τις μεγάλες ομάδες είναι η διάρκεια και η αντοχή στο χρόνο.
Η νίκη επί της Γκραν Κανάρια σε συνδυασμό με την ήττα της Εφές στην Μόσχα, έφερε τους ερυθρόλευκους στην πρώτη τετράδα της Euroleague λίγο πριν το φινάλε του πρώτου γύρου. Εκεί δηλαδή που τερματίζουν από την πρώτη σεζόν της “όλοι εναντίον όλων” μορφής της διοργάνωσης. Κι αν το συγκεκριμένο επίτευγμα χαρακτηριζόταν αξιοθαύμαστο τις προηγούμενες φορές, σκεφτείτε πόσο περισσότερο είναι φέτος που ο Ολυμπιακός γύρισε σελίδα και βρίσκεται ξεκάθαρα σε μεταβατική χρονιά.
Αν οι Πειραιώτες περάσουν νικηφόρα από την έδρα της Νταρουσάφακα θα ολοκληρώσουν την πρώτη στροφή με ρεκόρ 10-5,ακριβώς ίδιο δηλαδή με πέρυσι. Εχοντας ένα ολοκαίνουργιο τεχνικό τιμ, πέντε νέους παίκτες οι δύο εκ των οποίων βρίσκονται για πρώτη φορά στο υψηλότερο επίπεδο και προσπαθώντας παράλληλα να αφομοιώσουν μια διαφορετική αγωνιστική φιλοσοφία σε σχέση με την προηγούμενη τετραετία, αλλά και να περιορίσουν την απόλυτη εξάρτηση από τον εδώ και οκτώ χρόνια ηγέτη τους Βασίλη Σπανούλη.
Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός με τον Τσάβι Πασκουάλ να ξεκινάει την τρίτη του σεζόν (την οποία τελικά ολοκλήρωσε άδοξα και πρόωρα) , τον Νικ Καλάθη να παραμένει στο σύλλογο έπειτα από μια επική χρονιά,την «νίκη» επί του αιωνίου αντιπάλου στο μεταγραφικό σήριαλ του Παπαπέτρου και περισσότερη ηρεμία στο χτίσιμο λόγω της κατάκτησης του εγχώριου τίτλου, απογοητεύει.
Η έως τώρα αγωνιστική εικόνα των πρασίνων είναι ίσως φτωχότερη κι από την βαθμολογική τους θέση, η οποία μπορεί να απέχει πολύ από την αρχική στόχευση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποκλείει μια δυναμική επαναφορά στο δεύτερο γύρο. Εκείνο που εμποδίζει τους φίλους των Πρωταθλητών Ελλάδας από το να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο, είναι το πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων μπάσκετ που παίζει η ομάδα τους.
Κάπως εξηγείται και το ηλεκτροσόκ που επιχείρησε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος με την απόλυση του Καταλανού προπονητή. Εκείνο που αμφισβητείται, είναι αν το συγκεκριμένο ρόστερ μπορεί να αποδώσει πολύ καλύτερα κάτω από τις οδηγίες οποιουδήποτε προπονητή.
Κι όταν λέμε «καλύτερα» εννοούμε να διακριθεί στην Ευρωλίγκα, αφού το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός δεν αποκλείεται να το πάρει ακόμα και… χωρίς προπονητή. Το βασικό ερώτημα όμως, που πρέπει να απαντήσουν στον Παναθηναϊκό – για να επανέλθουμε στην κουβέντα περί σχεδίου – είναι όχι γιατί έφυγε τώρα ο Πασκουάλ, αλλά γιατί επιλέχθηκε όταν επιλέχθηκε.
Σύμφωνοι, ήταν το κορυφαίο όνομα τη στιγμή που οι πράσινοι βγήκαν στην αγορά, αλλά με ποιο ακριβώς πρότζεκτ ταίριαζαν τα χαρακτηριστικά και η φιλοσοφία του; Τι ακριβώς πρόσμεναν από τον πρώην τεχνικό της Μπάρσα, το οποίο αποδεδειγμένα μπορούσε να το δώσει; Από το 2012 και μετά οι πράσινοι έχουν αλλάξει ουκ ολίγες φορές φυσιογνωμία και προσανατολισμό σχετικά με το τι θέλουν να κάνουν και με τι χρώματα να γεμίσουν το κάδρο τους. Με αποτέλεσμα να μην διαθέτουν τη δεδομένη διακριτή ταυτότητα.
Ο Ολυμπιακός, αντίθετα, απευθύνθηκε στον Μπλατ για πολύ ξεκάθαρους λόγους πέρα από την αίγλη του ονόματός του. Ο Αμερικανοϊσραηλινός προπονητής υποστηρίζει απόλυτα το ρόλο μιας ομάδας αουτσάιντερ, είναι κατάλληλος για να βρίσκει και να βελτιώνει νέους και φιλόδοξους παίκτες, έχει ένα πνεύμα «against all odds» σαν εκείνο που έχτισε τον μύθο του Ολυμπιακό τα προηγούμενα χρόνια.
ΥΓ. Ranking 31, γκαρντ 36 χρονών; Φαινόμενο.
ΥΓ2. Αλλη μια εβδομάδα διπλής αγωνιστικής με back2back νίκες για τον Ολυμπιακό. Με εντυπωσιακή φρεσκάδα και διάθεση στο δεύτερο 40λεπτο.