«Καταπέλτης» χαρακτηρίζεται από έγκυρους νομικούς κύκλους, γνώστες των δεδομένων της υπόθεσης, η αναίρεση που άσκησε ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευάγγελος Ζαχαρής κατά του βουλεύματος με το οποίο προτείνονταν να παραπεμφθούν σε δίκη για «χειραγώγηση αγώνων» (κακούργημα) και «συμμορία» (πλημμέλημα) ο Ευάγγελος Μαρινάκης και οι έτεροι είκοσι εφτά συγκατηγορούμενοι του.
Το απομεινάρι της δήθεν «εγκληματικής οργάνωσης», της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής συνωμοσίας που οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο από γνωστά και συγκεκριμένα επιχειρηματικά, ποδοσφαιρικά και πολιτικά συμφέροντα, δέχθηκε, με την αναίρεση που ασκήθηκε, το ισχυρότερο χτύπημα «υπέρ του νόμου», υπέρ, δηλαδή, της απολύτως απαραίτητης στοιχειοθέτησης και τεκμηρίωσης που απαιτούνται για να υλοποιούνται σε μια προδικαστική διαδικασία οι προβλέψεις του νόμου.
Στην έκθεση των εκατόν ενενήντα τριών (193) σελίδων ο κ. Ζαχαρής απογυμνώνει, με συγκεκριμένες καταγραφές, όλα τα επιχειρήματα του παραπεμπτικού βουλεύματος (δεύτερου στη σειρά μετά από εκείνο του απολύτως δικαιωμένου από τις εξελίξεις κ. Σταμαδιάνου), που ακολούθησε την πρώτη αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου που είχε υποβάλλει ο κ. Χαράλαμπος Βουρλιώτης, αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Τότε (αρχές του 2018) το 6ο ποινικό τμήμα του ανωτάτου δικαστηρίου είχε απορρίψει την αναίρεση, εξαφάνισε πλήρως όλες τις κατηγορίες για «εγκληματική οργάνωση, απάτη και εκβίαση» και, ταυτόχρονα, «έδινε εντολή» για την απόσυρση και των υπόλοιπων κατηγοριών στη νέα κρίση του νέου Συμβουλίου Εφετών.
Κι ενώ όλοι περίμεναν την πλήρη απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων από κάθε εναπομείνασα κατηγορία (πρόβλεψη που είχε δημοσίως διατυπώσει ο κ. Δημακόπουλος, εκ των συνηγόρων του κ. Μαρινάκη στην υπόθεση) προς γενική κατάπληξη η ορισθείσα νέα διαδικασία (εισαγγελική πρόταση και απόφαση Συμβουλίου Εφετών) επανέφερε το τμήμα εκείνο των κατηγοριών « χειραγώγηση αγώνων» και «συμμορία», που κατά πλειοψηφία είχε προκρίνει το πρώτο Συμβούλιο Εφετών με μειοψηφία του κ. Σταμαδιάνου.
Ο κ. Ζαχαρής έρχεται τώρα, την τελευταία μέρα της σχετικής προθεσμίας, και με τη δική του αναίρεση κονιορτοποιεί το δεύτερο στη σειρά βούλευμα, καταργώντας πλήρως όλες τις αιτιάσεις για την παραπομπή των κατηγορουμένων.
«Παράθεση ιστορικών γεγονότων χωρίς παράθεση αιτιολογίας με την οποία να αιτιολογείται κατά νόμο η παραπεμπτική κρίση… δεν παρατίθενται με σαφήνεια και πληρότητα και χωρίς λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά…. Δεν προκύπτει με βεβαιότητα και κατά τρόπο αναμφίβολο ότι έλαβε υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα…. Ούτε εκτίμησε στο σύνολο το καθένα από τα αποδεικτικά μέσα… απουσιάζουν πλήρως θεμελιωτικά περιστατικά… δεν προσδιορίζονται οι διατάξεις…. Χωρίς στην αιτιολογία αυτή να περιέχεται οποιοδήποτε πραγματικό περιστατικό… ούτε άλλωστε αιτιολογείται η εκ μέρους των διαιτητών προθυμία και αποδοχή να διευθύνουν αγώνες κατά τις υποδείξεις των συγκατηγορούμενων τους … δεν αιτιολογούνται επαρκώς και οι επί μέρους προηγούμενες των αγώνων συμφωνίες μεταξύ των κατηγορούμενων παραγόντων, καθώς και αυτές μεταξύ των τελευταίων και παικτών για τη χειραγώγηση των διαλαμβανομένων στη σχετική κατηγορία αγώνων».
Είναι φράσεις της έκθεσης αναίρεσης του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου με τις οποίες περιγράφονται και χαρακτηρίζονται οι αποδιδόμενες στον Μαρινάκη και στους άλλους είκοσι εφτά κατηγορούμενους κατηγορίες. Στην ουσία ακυρώνονται όλες.
Το σημαντικότερο όλων; Ο κ. Ζαχαρής στην τελευταία παράγραφο της έκθεσης αναίρεσης σημειώνει απολύτως λυτρωτικά για την αξιοπιστία της ιεραρχίας της δικαιοσύνης τα ακόλουθα:
«Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι επί της ιδίας υποθέσεως είχε εκδοθεί το υπό τον αριθμό 2050/2017 βούλευμα του ιδίου Συμβουλίου, το οποίο αναιρέθηκε με την υπό τον αριθμό 534/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου (Στ’ Ποινικού Τμήματος σε συμβούλιο) για τους αυτούς λόγους , ήτοι για έλλειψη αιτιολογίας των παραπεμπτικών διατάξεων του, το δε προσβαλλόμενο βούλευμα δεν συμμορφώθηκε με τις επιταγές της παραπάνω αποφάσεως ως προς την αξιούμενη αιτιολογία της παραπεμπτικής για το αδίκημα του άρθρου 132 παρ. 1 και 4 του ν. 2725/1999 κρίσης».
Με απλά ελληνικά ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου σημειώνει με έμφαση ότι το Συμβούλιο Εφετών έπρεπε να λάβει καθοριστικά υπόψη του την κρίση του Στ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, που «αξίωνε» (στην ουσία) την πλήρη απαλλαγή των κατηγορουμένων από όλα (τα εναπομείναντα δηλαδή) αδικήματα, δηλαδή τη χειραγώγηση των αγώνων και τη συμμορία και να συμμορφωθεί προς αυτή. Βόμβα μεγατόνων για την εσωτερική της δικαιοσύνης ιεραρχία και τις διαδικασίες που ακολουθούνται σε ανάλογες περιπτώσεις με προφανείς τις ευεργετικές εξελίξεις υπέρ των εμπλεκομένων στην υπόθεση.
Μετά και την εξέλιξη αυτή θεωρείται απολύτως βέβαιο πως η πλήρης απαλλαγή του συνόλου των κατηγορουμένων από όλες τις εναπομείνασες κατηγορίες με τη διαδικασία του βουλεύματος είναι τυπική υπόθεση και τίποτε δεν μπορεί να την ανακόψει.
Τελειώνει με τον τρόπο αυτό (έστω και αν απαιτηθεί ένα χρονικό διάστημα έως την τυπική λήξη) η χειρότερη δοκιμασία στην οποία υποβλήθηκαν, για χάρη μιας πραγματικής εγκληματικής οργάνωση που δημιουργήθηκε στον ποδοσφαιρικό χώρο από επιχειρηματικά και πολιτικά (λέγε με Κοντονής) συμφέροντα με μοναδικό σκοπό την εξόντωση του Ολυμπιακού και του Προέδρου του, άνθρωποι που αποδεικνύεται ότι δεν είχαν καμία σχέση με τις αποδιδόμενες κατηγορίες. Καταρρέει, με εκκωφαντικό θόρυβο και τρόπο, το αφήγημα μιας πραγματικής, κανονικής παρα-ποδοσφαιρικής συμμορίας που οργάνωσε, σχεδίασε και υλοποίησε ένα παρακρατικό σχέδιο για την άλωση της ΕΠΟ και την εξυπηρέτηση των ποδοσφαιρικών συμφερόντων συγκεκριμένων ομάδων.
Η διαδικασία τη αναίρεσης καταργεί, στην ουσία, και την επιδίωξη της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ να ζητήσει το βούλευμα από την δικαιοσύνη και να απειλεί, μέσω συγκεκριμένων διαρροών, με παρεμβάσεις πειθαρχικού περιεχομένου σε βάρος των εμπλεκομένων, με πρώτη προτεραιότητα βεβαίως τον Ολυμπιακό και τον κ. Μαρινάκη.