Ο Ολυμπιακός μπορεί να νίκησε σχεδόν άνετα 2-1 τον Παναιτωλικό στο Φάληρο, αλλά και πάλι έστειλε τον κόσμο του στο… ψυχιατρείο και στην «αναζήτηση» της Google για έναν καλό σέντερ φορ που να σπρώχνει, απλά, τη μπάλα στα δίκτυα.
Και πάλι ο Ολυμπιακός συνέτριψε τις στατιστικές του αναφορές, και πάλι έκανε δημιουργίες και καλλιτεχνίες στην αντίπαλη περιοχή, έσπασε και το ρεκόρ να έχει 19 στο 68’, αλλά τι να το κάνεις. Γκολ, δεν είχε.
Πράγματι το πρόβλημα στο γκολ αρχίζει και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις για τον Ολυμπιακό, διότι ο βασικός του αντίπαλος προς τον τίτλο, ο ΠΑΟΚ, είχε μία, ακόμα σκανδαλώδη διαιτησία υπέρ του στο ματς με τη Λαμία. Αν ένα από τα επόμενα ματς «στραβώσει» για τον Ολυμπιακό, τη λύση θα κληθεί να δώσει ο νέος φορ κι όχι ο διαιτητής.
Η επιθετική τριπλέτα του Ολυμπιακού αυτή τη φορά ήταν ο Ποντένσε με τον Ναουέλ στα πλάγια, σέντερ φορ ο Γκερέρο και πίσω του ο Φορτούνης. Η τακτική αυτή λειτούργησε τέλεια. Με την κάθοδο των δυο μπακ Κούτρη και Ομάρ, η επιθετική λειτουργία ήταν τέλεια. Μόλις στο 11’ έγινε το 1-0 όταν σε σουτ του Ποντένσε μέσα από την περιοχή οι μπάλα βρήκε στον Άγκους, άλλαξε πορεία και κατέληξε στα δίκτυα.
Στο 25’ έγινε το 2-0 όταν σε φάουλ του Φορτούνη ο Βούκοβιτς γύρισε την μπάλα προς το τέρμα κι εκεί με προβολή ο Γκερέρο έκανε το 2-0. Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακό είχε σχεδόν 70 λεπτά για να βγάλει την… ψυχή των οπαδών του και το έκανε.
Ειδικά όταν στο 52’ ο Παναιτωλικός έμεινε με δέκα παίκτες λόγω αποβολή του Χαντάκια, θα περίμενε κανείς να γράψει αστρονομικά σκορ το ματς. Όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά σε κόντρα επίθεση και λάθος του Βούκοβιτς, ο Καμαρά του Παναιτωλικού μπήκε στην περιοχή και πάσαρε το Σα στο 70’
Το δεύτερο μέρος, λοιπόν, δεν ήταν τίποτα περισσότερο απ αυτό που γίνεται στα τελευταία ματς. Ισχυρή δόση… μνήμης των θεατών για αποτύπωση των φάσεων «μισό γκολ» που έχασε η ομάδα και για τους τηλεθεατές, τα καρτελάκια της συνδρομητικής τηλεόρασης, για το πόσες φορές πάει στη βρύση η ομάδα και πόσο λίγο νερό πίνει τελικά.
Πάντως, είναι γεγονός ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε καλό φεγγάρι μέχρι το σημείο του… πέναλτι. Αυτό, που δηλαδή, βαρύνει αποκλειστικά τον προπονητή. Από εκεί και πέρα, μένει ο άνθρωπος – γκολ, που θα στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα.
