Τρίτη συνεχόμενη εντός έδρας νίκη πέτυχε ο Παναθηναϊκός, απέναντι στην φορμαρισμένη Μπαρτσελόνα αυτή την φορά, παρά το γεγονός ότι συνεχίζει να σουτάρει με πολύ χαμηλά ποσοστά, όχι μόνο στο τρίποντο, αλλά ακόμη και στις βολές και στο δίποντο!
Ο Πασκουάλ ήρθε στην Αθήνα πριν από τρία χρόνια με την φήμη του εξαιρετικού προπονητή στην επίθεση και με διάθεση να παίξει μοντέρνο μπάσκετ με έξυπνα plays. Τρία χρόνια μετά αγωνίζεται να επιβιώσει στο ανθρωποφάγο περιβάλλον της Ευρωλίγκα μεταλλάσσοντας την φιλοσοφία του σχεδόν ολοκληρωτικά.
Η φετινή έκδοση του Παναθηναϊκού στηρίζεται πλέον στην σκληρή και διαβασμένη άμυνα που κατεβάζει τα νούμερα του αντιπάλου όσο γίνεται περισσότερο (η Μπαρτσελόνα σκόραρε 12 πόντους κάτω από τον μέσο όρο της) και στην μαχητικότητα με κύρια στόχευση το ριμπάουντ. Απέναντι στους Καταλανούς οι πράσινοι μέτρησαν 14 επιθετικά ριμπάουντ (όπως και στο ματς με τον Ολυμπιακό για την Ευρωλίγκα όπου πήραν 20) και μπόρεσαν με αυτόν τον τρόπο να καλύψουν το πρόβλημα που δημιουργεί το 30.6% στο τρίποντο. Επιπλέον ο Παναθηναϊκός ήταν συγκεντρωμένος επί 40 λεπτά στο πλάνο του προπονητή και δεν ξέφυγε ακόμη και όταν ο αντίπαλος πλησίασε απειλητικά στο σκορ.
| Τρίποντο | 52/173 | 30.6% | 15ος |
| Δίποντο | 193/348 | 55.46% | 7ος |
| Βολές | 114/159 | 71.70% | 13ος |
Προφανές πλεονέκτημα για την ελληνική ομάδα στο ματς με την Μπαρτσελόνα είναι ότι ο Πασκουάλ είναι σε θέση να αξιολογήσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τι γίνεται στην παλιά του ομάδα. Σημάδεψε, λοιπόν, εκεί που πονάει το συγκρότημα του Πέσιτς με πολύ πίεση στον Ερτέλ και τον Πάγκος, έκοψε την κυκλοφορία της μπάλας και το πόσο πετυχημένη ήταν η τακτική του φαίνεται από το ότι οι φιλοξενούμενοι τέλειωσαν το ματς μόλις με 12 ασίστ. Ο Τσάβι επέλεξε να ζήσει με τα ποστ απ του Σεραφέν και το παιχνίδι απομόνωσης του Κούριτς, καθώς ήταν αδύνατο για τους Καταλανούς να φύγουν νικητές από το ΟΑΚΑ μόνο με αυτά τα δύο όπλα ενεργοποιημένα.
Έχουμε την αίσθηση, λοιπόν, ότι τόσο ο Πασκουάλ, όσο και ο Μπλατ στον Ολυμπιακό όπως φάνηκε στο ματς με την Μπάγερν στο Μόναχο, έχουν καταλάβει πλέον τι μπορεί να κάνουν καλά τα ρόστερ που διαχειρίζονται και ποιες είναι οι αδυναμίες που πρέπει να κρύψουν.
Οι δύο ελληνικές ομάδες στην Ευρωλίγκα με το μπάτζετ τους να μην μπορεί να συναγωνιστεί Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ έχουν μπει στην διαδικασία να χτίσουν νοοτροπία νικητή μέσα από τα μη μετρήσιμα στοιχεία της παραγωγής ενέργειας, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση.
Το πινακάκι του Πασκουάλ είχε φυσικά και άλλα στοιχεία στο χθεσινό ματς τα οποία βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να πάρει την νίκη που τόσο είχε ανάγκη το βράδυ της Τετάρτης. Ο Τόμας έκανε καλή δουλειά στην επίθεση τόσο με πρόσωπο, όσο και με πλάτη, ο Παπάς ήταν ο closer που θέλει κάθε ομάδα στην λήξη του αγώνα, ο Λάσμε έκανε μάλλον την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, μετά από καιρό ήταν θετικός ο Λάνγκφορντ στο ένας εναντίον ενός.
Εκείνοι, όμως, που χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς είναι οι Μήτογλου και Καλάθης. Ο 21χρονος Θεσσαλονικιός πέτυχε καθοριστικούς πόντους όταν πλησίασε η Μπαρτσελόνα, έβαλε το πρώτο του τρίποντο στην διοργάνωση και τα πήγε περίφημα αμυντικά απέναντι στον Σίνγκλετον. Είναι μεγάλη επιτυχία για τον νεαρό ότι ο προπονητής του τον εμπιστεύτηκε και του έδωσε χρόνο εκεί που κρινόταν ο νικητής.
Ο άλλος παίκτης που πρέπει να σταθούμε ήταν ο Καλάθης που τέλειωσε το ματς με 2 πόντους, 1/9 σουτ και 0/2 βολές! Παρόλα αυτά έμεινε στο παρκέ επί 32 λεπτά καθώς είχε τα περισσότερα ριμπάουντ από κάθε άλλο παίκτη του Παναθηναϊκού (9) και 12 (!!!) ασίστ. Το γιατί δεν μπαίνουν τα σουτ του φέτος είναι μένα μεγάλο θέμα για την ομάδα ( έχει συνολικά 7/18 βολές(!), 7/36 τρίποντο, 26/61 δίποντο) αλλά ακόμη μεγαλύτερο είναι ότι χωρίς αυτόν δεν υπάρχει Παναθηναϊκός, όσο δραματικό και αν ακούγεται. Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά ο αρχηγός του τριφυλλιού έχει επηρεαστεί αρνητικά περισσότερο από κάθε άλλο με την αποχώρηση των τριών σουτέρ τριών πόντων της περσινής ομάδας (Σίνγκλετον, Ρίβερς, Ντέντμον) διότι αυτόματα οι αντίπαλες άμυνες κλείνουν – το ίδιο έκανε και ο Πέσιτς χθες – οι πάσες στους ψηλούς για φάσεις πάνω από το στεφάνι περιορίζονται και ο Νικ μένει με την μπάλα στα χέρια στο τέλος του χρόνου κατοχής για να κάνει φάσεις που δεν είναι στο ρεπερτόριο του…
Συμπερασματικά: Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, με τους παίκτες που έχει τώρα δεν μπορεί να βάλει πολλά, αλλά μπορεί να φάει λίγα. Και αυτό ακριβώς κάνει ο Πασκουάλ. Οσο πιο γρήγορα το αποδεχθούν και οι …γύρω – γύρω τόσο το καλύτερο. Προς το παρόν εκείνο που έχει σημασία είναι το να παίρνει νίκες. Και αύριο στην Μπασκόνια είναι ευκαιρία, διότι μετά την αλλαγή προπονητή, οι Βάσκοι δεν είναι ακόμη στα καλύτερα τους. Επιπλέον είναι εξίσου άστοχοι με τον Παναθηναϊκό έξω από τα 6μ.75, όπως φαίνεται και στον παρακάτω πίνακα:
| Τρίποντο | 62/199 | 31.16% | 14η |
| Δίποντο | 176/310 | 56.77% | 4η |
| Βολές | 107/144 | 74.31% | 9η |
Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να κάνει διπλό μέσα στην Βιτόρια θα μπορέσει να δει με άλλο μάτι την συνέχεια της διοργάνωσης…
Αντί επιλόγου 1: Η Ζαλγκίρις ψάχνει να βρει το δίκιο της και πέντε δευτερόλεπτα που με κάποιο μαγικό τρόπο χάθηκαν στην Μόσχα στο πιο κρίσιμο σημείο του κανονικού αγώνα, όταν το χρονόμετρο από τα 18″ έπεσε στα 13″, με αποτέλεσμα τελικά να τους μείνει η μπάλα στα χέρια με το σκορ στο 81-84 και με 54″ να μένουν για το φινάλε. Για να δούμε αν θα φανεί παράξενο στον Μπερτομέου και αν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό, διότι αν οι πλούσιοι της διοργάνωσης τα έχουν μονά – ζυγά δικά τους δεν υπάρχει λόγος να γίνονται οι αγώνες.
Αντί επιλόγου 2: Μεγάλο ματς στο ΣΕΦ απόψε όπου ο Ολυμπιακός φιλοξενεί την κορυφαία ομάδα της Ευρωλίγκα, την πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης. Αν ο Μπλατ και οι παίκτες του βρουν τρόπο να νικήσουν τότε η περίοδος του storming και ότι άλλο πρεσβεύει το δόγμα Tuckman για τον χρόνο δημιουργίας μιας αληθινής ομάδας θα περιοριστούν δραματικά και θα περάσουμε στην φάση του performing γρηγορότερα από όσο το φαντάζονται και το θέλουν οι φίλοι των ερυθρολεύκων. Μόνο που η αποστολή του Σπανούλη και των συμπαικτών του δεν θα είναι εύκολη. Η Ρεάλ είναι η Λερναία Ύδρα της Euroleague και θα πρέπει ο Ολυμπιακός να κάνει υπέρβαση για να φτάσει στο επίπεδο της. Το μόνο βέβαιο είναι ότι για να έχει τύχη η ελληνική ομάδα θα πρέπει να συνεχίσει με την συνταγή του Μονάχου: Έμφαση στην άμυνα και πολύ (μπασκετικό) ξύλο…