Σας φαίνεται σαν να ήταν χθες το 2008, έτσι; Ειδικά αν είστε μίας ηλικίας. Ωστόσο, έχουν αλλάξει πολλά από τότε και θα σας το δώσουμε να το καταλάβετε με το εξής απλό παράδειγμα, χωρίς να καταφύγουμε σε άλλα τρικ (όπως το να σας υπενθυμίσουμε ότι η λέξη «μνημόνιο» είχε εντελώς διαφορετική βαρύτητα σε σχέση με σήμερα). Οι Ισπανοί προσπαθούσαν ακόμα να αποτινάξουν τη στάμπα του loser, ενώ τώρα η εποχή της κυριαρχίας τους ανήκει ήδη στο παρελθόν.
Εκείνο το Euro, στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, ήταν το τουρνουά που οι «φούριας ρόχας» ξόρκισαν επιτέλους τους δαίμονες τους, κατακτώντας τον πρώτο τους τίτλο μετά το μακρινό 1964. Και η Ρωσία, όχι απλώς δεν τους εμπόδισε στην αναρρίχησή τους προς την κορυφή, αλλά μάλλον τους βοήθησε κιόλας. Η ομάδα που παρουσίασε ο Γκους Χίντινκ ήταν αναμφίβολα εξαιρετική, αλλά και στα δύο ματς που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τους ορθολογιστές Ισπανούς, χάθηκε. Ή, για να ακριβολογούμε, η ομάδα του μακαρίτη Λουίς Αραγονές ήταν η αυτή που… εξαφάνισε τους Ρώσους από το γήπεδο.
Αρχή με τεσσάρα
Η πρώτη ήταν στην πρεμιέρα του 4ου ομίλου, στον οποίο μετείχε και η Εθνική μας. Λίγες ώρες πριν οι διεθνείς μας ακούσουν τη γιούχα των Αυστριακών φιλάθλων για τις πασούλες που άλλαζαν στην άμυνα ενώ έχαναν 2-0 από τους Σοηδούς, η Ισπανία είχε κάνει επίδειξη δύναμης στο Ίνσμπρουκ, συντρίβοντας με 4-1 τη Ρωσία. Ο προερχόμενος από τραυματισμό Νταβίδ Βίγια, όχι μόνο αγωνίστηκε κανονικά, αλλά σημείωσε και χατ τρικ (20’, 44’, 75’), δικαιώνοντας απόλυτα τον Αραγονές για τη θαρραλέα απόφασή του να αφήσει εκτός 23άδας τον Ραούλ, τον οποίο μόνο βετεράνο δεν έλεγες τότε, στα 31 του.
Ήταν ένα εφιαλτικό απόγευμα για τον τερματοφύλακα, Ίγκορ Ακινφέεφ, ο οποίος μαζί με τον Γιούρι Ζιρκόφ και τον Σεργκέι Ιγκνάσεβιτς, είναι οι μόνοι παίκτες που αγωνίζονται με τη Ρωσία και στο φετινό Μουντιάλ. Παρά το άσχημο ξεκίνημα, οι Ρώσοι συνήλθαν στη συνέχεια και με τις νίκες επί της Ελλάδας (1-0) και της Σουηδίας (2-0), προκρίθηκε στους «8», αναδεικνύοντας και ένα νέο «αστέρι»: τον δαιμόνιο Αντρέι Αρσάβιν, ο οποίος έλαμψε εκτυφλωτικά στον προημιτελικό με την Ολλανδία. Ταλαιπώρησε αφάνταστα την άμυνα των «οράνιε» και στην παράταση (μετά το 1-1 στα 90’) έδωσε την ασίστ στον Τορμπίνσκι για το δεύτερο γκολ της ομάδας και πέτυχε ο ίδιος το τρίτο.
Ματς-καρμπόν
Βάσει του περίεργου συστήματος που ίσχυε σε εκείνη τη διοργάνωση, Ρωσία και Ισπανία έπρεπε να αναμετρηθούν ξανά στον ημιτελικό. Είχαν περάσει δεκαέξι ημέρες από την πρεμιέρα, το μομέντουμ είχε αλλάξει εντελώς και κανείς δεν λάμβανε σοβαρά υπ’ όψιν το 4-1 των «φούριας ρόχας». Η Ρωσία είχε πετάξει εκτός διοργάνωσης το φαβορί, που ήταν η Ολλανδία και έμοιαζε ικανή ακόμα και να σηκώσει το τρόπαιο με τη μοντέρνα εκδοχή του total football που είχε παρουσιάσει ο Χίντινκ –έτσι έλεγαν πολλοί τότε. Η Ισπανία, πάλι, χρειάστηκε τα πέναλτι για να αποκλείσει την (αποδυναμωμένη) παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία και παρά τη ολοφάνερη βελτίωσή της, δεν είχε πείσει απόλυτα ότι μπορούσε να ξεπεράσει τις παιδικές της ασθένειες, που δεν την άφηναν να διεκδικήσει τίτλους.
Η βροχή που έπεφτε το βράδυ του ημιτελικού στη Βιέννη, θεωρήθηκε καλός οιωνός για τους Ρώσους, οι οποίοι πράγματι μπήκαν αποφασισμένοι στο τερέν του «Ερνστ Χάπελ Στάντιον» και παρότι δεν είχαν την υπεροχή, έχασαν την καλύτερη ευκαιρία με τον Παβλιουτσένκο στο 35’. Ένα λεπτό νωρίτερα, είχε αποχωρήσει τραυματίας ο εκτελεστής τους στο πρώτο ματς, ο Νταβίδ Βίγια και όλα έδειχναν υπέρ τους. Όμως, ο Αντρές Ινιέστα, ο Τσάβι, ο Ίκερ Κασίγιας, ο Φερνάντο Τόρες και οι υπόλοιποι άσοι του Αραγονές, δεν άφησαν να χαθεί το ραντεβού με την Ιστορία. Πιάνοντας σπουδαία εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο και με γκολ των Τσάβι (50’), Γουίθα (73΄) και Νταβίδ Σίλβα (82’), έφτασαν σε μία δίκαιη και πειστική νίκη απέναντι στην παρέα του Αρσάβιν, ο οποίος ήταν «άφαντος» στον ημιτελικό.
Ο Βίγια δεν μπόρεσε να παίξει στον τελικό με τη Γερμανία, όμως η Ισπανία νίκησε 1-0 με γκολ του Τόρες και πέταξε οριστικά από πάνω της την ταμπέλα της «καλής, αλλά λίγης στα δύσκολα ομάδας». Ο Ινιέστα, ο Ράμος και ο Σίλβα κατέκτησαν το 2010 και το Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ στη συνέχεια υπερασπίστηκαν και τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, το 2012. Δεν τα παράτησαν ούτε μετά τις αποτυχίες του 2014 και του 2016 και σήμερα στις 17:00 στο «Λουζνίκι», αναμένεται να βρίσκονται και οι τρεις στο βασικό σχήμα της Ισπανίας, απέναντι στους… παλιόφιλους Ακινφέεφ, Ιγκνάσεβιτς και Ζιρκόφ. Οι Ρώσοι δεν έχουν ξεχάσει τις δύο συντριβές του 2008 και θα επιδιώξουν ρεβάνς, τώρα που παίζουν στο «σπίτι» τους. Ποιοι θα χαμογελάσουν;