Ο Λιονέλ Μέσι θα μείνει στην ιστορία ως ένας αυτοκράτορας δίχως στέμμα, όπως η εθνική Ολλανδίας, θα είναι πάντοτε μία βασίλισσα δίχως στέμμα, καθότι έπαιξε δυο σερί τελικούς σε Μουντιάλ, 1974, ’78 και δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο. Δεν πειράζει. Πιθανότητα αν η Ολλανδία κέρδιζε τον έναν από τους δυο, θα μην είχε δημιουργηθεί τόσο μεγάλο στόρι γύρω της, όσο όταν τα έχασε.
Έτσι και με τον Μέσι. Στο επόμενο Μουντιάλ θα είναι 35 ετών. Δύσκολο να παίζει, ακόμα, στην εθνική Αργεντινής. Ακόμα πιο δύσκολο, να είναι ο Μέσι που ξέρουμε. Στα 35 του χρόνια, μπορεί να εξακολουθεί να παίζει, ακόμα, αλλά δεν θα μπορεί να καθορίζει τα πράγματα. Δεν μπόρεσε να το κάνει στα 27 του χρόνια στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, ούτε τώρα της Ρωσίας. Αποκλείεται να το κάνει στο Κατάρ.
Πολλές φορές, η ιστορία γύρω από το ποδόσφαιρο έχει μεγαλύτερη αξία από το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει για τον Μέσι, όταν κατέκτησε ό,τι τρόπαιο κυκλοφορούσε στον πλανήτη, αλλά δεν κατάφερε το μεγαλύτερο. Κατόπιν τούτου, ο ιστορικός δεν μπορεί να τον τοποθετήσει στο ίδιο βάθρο με τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Με τέτοια απόφαση του ιστορικού του μέλλοντος ήδη, από σήμερα θα σηκώνει κύματα διαφωνίας. Είναι ο Μέσι σαν τον Μαραντόνα ή δεν είναι; Είναι κάτι σαν το Σεξπηρικό δίλημμα «να ζει κανείς ή να μη ζει». Στους αιώνες των αιώνων, όσο υπάρχει μπάλα, θα πλανάται αυτό το δίλημμα πάνω από το ποδόσφαιρο.
Ωστόσο, οι ιστορικοί γράφουν την ιστορία, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια κι οι κατακτήσεις των τίτλων είναι ένα από αυτά. Για όσους λατρεύουν το ποδόσφαιρο και μισούν τα αποτελέσματα, ο Λιονέλ Μέσι είναι ο τελευταίος απεσταλμένος του Θεού επί γης. Κι αν πολλοί θεωρείτε ότι «Θεός» είναι ο Μαραντόνα, προσωπικά πιστεύω και στις τρεις υποστάσεις του Θεού, το Τριαδικό Δόγμα. Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα.